Σε κάθε καινούργια δουλειά του Νίκου νιώθω την υπέρβαση του. Σε κάθε καινούργιο βιβλίο υπερβαίνει τον εαυτό του και η ανάγνωση γίνεται πρόκληση. Πρόκληση είναι η ιστορία, πρόκληση είναι οι αλήθειες του βιβλίου που μας φέρνουν μπροστά στις δικές μας αλήθειες, στα υπαρξιακά μας ερωτήματα, στον τρόπο πραγμάτωσης του βαθύτερου στόχου μας, πρόκληση είναι το άπλετο φως που ρίχνει στα κενά της ιστορίας μας, της παράδοσης μας, πρόκληση είναι η τόλμη του να μελετάει, να γράφει και να υπηρετεί με σεβασμό τον πολιτισμό του νησιού μας, πρόκληση είναι που εμμένει πάντα στον κύκλο της ζωής που περικλείει τα μικρά σημαντικά πράγματα που ορίζουν τον άνθρωπο και το συναίσθημα. Όταν πήρα στα χέρια μου « Το σταυροδρόμι των ηρώων », πιστέψτε με, τρόμαξα. Με τρόμαξε ο χρόνος που μου απέμεινε για να το μελετήσω. Για άλλη μια φορά όμως, μέσα από το γραπτό του Νίκου έζησα τα καλύτερα ξενύχτια μου. Έζησα ένα μοναδικό ταξίδι ψυχικής, πνευματικής αφύπνισης που ξεκινά από...
τρομακτικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαμά Αμερική ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ...
Κι αν πείς εδώ... "μαμά, φοβάμαι", ποιός θα σ' ακούσει;
Λοιπόν θα σου πω εγώ κάτι για την μανούλα Αμερική…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεδομένου ότι η μνήμη προσδιορίζει το "είναι" του καθενός(προσώπου ή έθνους) και δεδομένου ότι η μνήμη είναι η α-λήθεια (η μη λήθη δηλαδή ), οι Αμερικάνοι την έχουν βάψει.
Καλώς σε βρήκα, γύρισα γεμάτη ιώδιο στη μνήμη και αλμύρα στο σώμα…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή