Το γαλάζιο των φαναριών μας


Κάθε Κυριακή απόγευμα θα με βρεις στο αυτοκίνητο. Να γυροφέρνω και να ακούω μουσική. Απόπειρες απόδρασης. Αδρεναλίνη και αμφισβήτηση. Ελπίδα και όνειρα. Αναμνήσεις και αποδείξεις. Όλα να μπλέκονται στα στροφόμετρα και να καταβροχθίζονται στα ίδια κοντέρ. Στα ίδια χιλιόμετρα. Μέτρα και σκέψεις. Στροφές και εκλάμψεις.
Ίσως γιατί κάθε Κυριακή απόγευμα επιστρέφαμε από το χωριό στην πόλη με την οικογένεια. Ίσως γιατί τα σχολεία ξεκινούν πάντα Δευτέρες και τελειώνουν τις Παρασκευές. Ίσως γιατί τα σχολεία τα σκέφτεσαι μόνο Κυριακή.
Της Κυριακής το απόγευμα με βρίσκει να περιμένω το φανάρι της γωνίας. Κάπου μεταξύ του κόκκινου και του πράσινου. Στο γαλάζιο. Η σκέψη μου τρέχει ήδη στη Δευτέρα. Στα προβλήματα που γέννησαν οι λύσεις της προηγούμενης εβδομάδας. Ίσως γιατί κάθε τέλος να σημαίνει και μια αρχή. Ίσως γιατί κάθε λύση να σημαίνει κι ένα νέο πρόβλημα. Ίσως γιατί το γαλάζιο να είναι, σε τελική ανάλυση, το χρώμα που λείπει από τα φανάρια μας. Πέρα από την αναμονή του κόκκινου, την ορμή του πράσινου και τη βιασύνη του κίτρινου. Ίσως γιατί είναι το χρώμα του ουρανού.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Κρεμάλα" - Κεφάλαιο 41ο)

Σχόλια

  1. Tiverius2:27 μ.μ.

    Γεία σου,Νίκο!Πολύ αγχωμένο σε βλέπω για την δευτέρα και γενικά για τον χρόνο!Πάσχεις απο χρονολάγνεία,όπως και γώ απο κρεββατολαγνεία! :-)

    Ο κληρούχας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. scalidi3:38 μ.μ.

    Τι να πως κι εγώ που ήρθα τελικά στη δουλειά Κυριακάτικα! Καλό μήνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Serenity5:32 μ.μ.

    Το γαλάζιο πραγματικά μας λείπει πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νίκος Παργινός7:55 μ.μ.

    @tiverius
    Απλά, φίλε, κάθε Κυριακή μου βγαίνει μια κάποια νοσταλγία...

    @scalidi
    Για σένα, φίλη μου, η εβδομάδα άρχισε από την εργάσιμη Κυριακή κι αυτό, πίστεψέ με, γνωρίζω, δεν είναι ό,τι καλύτερο. Καλό μήνα πάντως.

    @serenity
    Το γαλάζιο είναι το χρώμα του ουρανού μας. Όσο πάνε μας τον κρύβουν και περισσότερο, ειδικά στις μεγαλουπόλεις. Οι φωτεινοί σηματοδότες είναι μια ευκαιρία να διαφύγουμε από την καθημερινότητα και το άγχος της κίνησης, να σταθούμε και να κοιτάξουμε λίγο τον ουρανό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. georgia tsokou12:48 μ.μ.

    Μου άρεσε πολύ το απόσπασμα που διάβασα. Δεν γνώριζα για το βιβλίο σου. Φαίνεται πολύ ενδιαφέρον και σίγουρα θα το αγοράσω στην επόμενη εξόρμηση στο βιβλιοπωλείο. Καλή τύχη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νίκος Παργινός1:21 μ.μ.

    @georgia
    Να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου λόγια και για τη διάθεση που εξέφρασες να διαβάσεις το βιβλίο μου. Θα αναμένω με αγωνία τα τελικά σου σχόλια για την πρώτη συγγραφική δουλειά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Εικόνα
"Ο ΣΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΩΝ" συνεχίζει το ταξίδι του κάνοντας στάση στην Αθήνα και στο Cafe Πολυχώρο "Αίτιον" (Τζιραίων 8-10 σταθμός μετρό ΑΚΡΟΠΟΛΗ), όπου την Δευτέρα 5 του Δεκέμβρη στις 19:30 θα παρουσιαστεί στο αναγνωστικό κοινό της πρωτεύουσας. Για το βιβλίο θα μιλήσουν η συγγραφέας κα Έφη Μαχιμάρη και ο ο ποιητής κ. Γιάννης Σκληβανιώτης, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ηθοποιός κα Σοφία Ιωάννου. Σας περιμένουμε.
Διαβάστε περισσότερα

Τα όνειρα και τα σκουπίδια

Εικόνα
Tα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Δεν ξέρεις καλά καλά πως γίνονται και από πού κρατά η σκούφια τους. Δεν ξέρεις τη χρησιμότητά τους. Πολλές φορές αγνοείς τις προεκτάσεις της ύπαρξής τους, αλλά άμα επιμένουν για καιρό να σε σκοτίζουν… κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζεις και νιώθεις άβολα. Ναι, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ναι, τα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Προέρχονται από αγνές πρώτες ύλες, από καταναλωτικές επιθυμίες και μανιώδεις εξάρσεις και καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, όπως τα όνειρα ξεχνιούνται και σβήνουν με το πρώτο φως της μέρας. Αυτά που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι και τα όνειρα που επιμένουν, που επανέρχονται πάλι και πάλι, που θέλουν σώνει και καλά να μας αποδείξουν πως πρέπει να δώσουμε κάποια βάση στα κρυφά μηνύματά τους. Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά τα μπερδέψαμε τα πράγματα, ειδικά εμείς οι Κερκυραίοι. Αφήσαμε τα σκουπίδια να γίνουν ο καθημερινός μας εφιάλτης. Μετατρέψαμε τα όνειρα της νύχτας σε σκουπίδια της μέρας. Βρώμισαν τα όνειρά μας, ξημέρωσε για τα καλά, αλλά εμεί...
Διαβάστε περισσότερα

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"

Εικόνα
Σε κάθε καινούργια   δουλειά   του Νίκου νιώθω την υπέρβαση του. Σε κάθε καινούργιο βιβλίο υπερβαίνει τον εαυτό του και η ανάγνωση γίνεται πρόκληση. Πρόκληση είναι η ιστορία, πρόκληση είναι οι αλήθειες του βιβλίου που μας φέρνουν μπροστά στις δικές μας αλήθειες, στα υπαρξιακά μας ερωτήματα, στον τρόπο πραγμάτωσης του βαθύτερου στόχου μας, πρόκληση είναι το άπλετο φως που ρίχνει στα κενά της ιστορίας μας, της παράδοσης μας, πρόκληση είναι η τόλμη του να μελετάει, να γράφει και να υπηρετεί με σεβασμό τον πολιτισμό του νησιού μας, πρόκληση είναι που εμμένει πάντα στον κύκλο της ζωής που περικλείει τα μικρά σημαντικά πράγματα που ορίζουν τον άνθρωπο και το συναίσθημα. Όταν πήρα   στα χέρια μου « Το σταυροδρόμι των   ηρώων », πιστέψτε με, τρόμαξα. Με τρόμαξε ο χρόνος που μου απέμεινε για να το μελετήσω. Για άλλη μια φορά όμως, μέσα από το γραπτό του Νίκου έζησα τα καλύτερα ξενύχτια μου. Έζησα ένα μοναδικό   ταξίδι ψυχικής, πνευματικής αφύπνισης που ξεκινά από...
Διαβάστε περισσότερα