Η φλόγα της δημιουργίας
Μια καλή φίλη στάθηκε η αφορμή για τούτο το post. Ένα γλυκό και συγκινητικό mail ήταν η αφορμή για να γράψω ετούτες τις λέξεις στον πηγαιμό για την εξεύρεση της προσωπικής μου δημιουργικής Ιθάκης.
Η δημιουργία είναι ένα μονοπάτι δύσβατο. Το ξέρω. Το έχω νιώσει στο πετσί μου όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοπούμαι στο χώρο. Κείμενα, άρθρα, σκίτσα, γελοιογραφίες, μυθιστορήματα είναι απλά προσωπικά σημάδια που χαράσσουν το διάβα μου στο χώρο της δημιουργίας, αυτό το μικρό και ίσως απόμερο μονοπάτι. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους προβολείς της φήμης και της αναγνώρισης, κοντά όμως σ' αυτό που ίσως αγαπώ και ψάχνω.
Αλήθεια είναι πως δεν ξέρω που οδηγεί ετούτο το μονοπάτι. Ίσως μόνο στην αυτογνωσία.
Μια καλή μου φίλη λέει πως γράφουμε γιατί αδυνατούμε να ζήσουμε τη ζωή. Κάθε βιβλίο είναι και μια αποτυχία. Οι λέξεις είναι απόπειρες αντιπερισπασμού στα δεύτερα που κυλούν και αφήνουμε ανεκμετάλλευτα. Είναι προσωπικές χαμένες μάχες που κουβαλάμε στην πλάτη μας στον πόλεμο με τον χρόνο και την απραξία.
Για μένα η δημιουργία είναι η ίδια η ζωή. Μια ιδέα, μια πρόταση, ένα σκίτσο, ένα σύνθημα, ένα άρθρο, ένα βιβλίο, είναι ένα λιθαράκι φωτός στο αποτύπωμα του ενέσπερου λύχνου της δημιουργίας που ζει αιώνια και δαμάζει ένστικτα και συνειδήσεις. Η ίδια η έμπνευση είναι το κύριο συστατικό της καθημερινότητάς μου. Ζω για να γράφω και γράφω για τις μέρες που ζω. Έστω κι αν η φωτιά του κεριού της δημιουργίας μου είναι ισχνή, είναι ασήμαντη, είναι λίγη. Έστω κι αν λυσσομανά ο αγέρας των δυσκολιών. Εγώ θα συνεχίσω να συντηρώ ετούτη τη φλόγα με τη σπίθα του είναι μου... για μένα, για κείνο το μονοπάτι, για όλες εκείνες τις στιγμές που συνήθισα να ζω στις λέξεις και τις γραμμές. Καλή μου φίλη, σ' ευχαριστώ.
Η δημιουργία είναι ένα μονοπάτι δύσβατο. Το ξέρω. Το έχω νιώσει στο πετσί μου όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοπούμαι στο χώρο. Κείμενα, άρθρα, σκίτσα, γελοιογραφίες, μυθιστορήματα είναι απλά προσωπικά σημάδια που χαράσσουν το διάβα μου στο χώρο της δημιουργίας, αυτό το μικρό και ίσως απόμερο μονοπάτι. Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τους προβολείς της φήμης και της αναγνώρισης, κοντά όμως σ' αυτό που ίσως αγαπώ και ψάχνω.
Αλήθεια είναι πως δεν ξέρω που οδηγεί ετούτο το μονοπάτι. Ίσως μόνο στην αυτογνωσία.
Μια καλή μου φίλη λέει πως γράφουμε γιατί αδυνατούμε να ζήσουμε τη ζωή. Κάθε βιβλίο είναι και μια αποτυχία. Οι λέξεις είναι απόπειρες αντιπερισπασμού στα δεύτερα που κυλούν και αφήνουμε ανεκμετάλλευτα. Είναι προσωπικές χαμένες μάχες που κουβαλάμε στην πλάτη μας στον πόλεμο με τον χρόνο και την απραξία.
Για μένα η δημιουργία είναι η ίδια η ζωή. Μια ιδέα, μια πρόταση, ένα σκίτσο, ένα σύνθημα, ένα άρθρο, ένα βιβλίο, είναι ένα λιθαράκι φωτός στο αποτύπωμα του ενέσπερου λύχνου της δημιουργίας που ζει αιώνια και δαμάζει ένστικτα και συνειδήσεις. Η ίδια η έμπνευση είναι το κύριο συστατικό της καθημερινότητάς μου. Ζω για να γράφω και γράφω για τις μέρες που ζω. Έστω κι αν η φωτιά του κεριού της δημιουργίας μου είναι ισχνή, είναι ασήμαντη, είναι λίγη. Έστω κι αν λυσσομανά ο αγέρας των δυσκολιών. Εγώ θα συνεχίσω να συντηρώ ετούτη τη φλόγα με τη σπίθα του είναι μου... για μένα, για κείνο το μονοπάτι, για όλες εκείνες τις στιγμές που συνήθισα να ζω στις λέξεις και τις γραμμές. Καλή μου φίλη, σ' ευχαριστώ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά πολλοί λένε ότι ο συγγραφέας γράφει λόγω του ανικανοποίητου... Αν διαβάσεις (εύχομαι να μου επιτρέπεται ο ενικός) το βιβλίο του Μάριο Βάργκας Λιόσα, Επιστολές σ'ένα νέο συγγραφέα, αυτό ακριβώς υποστηρίζει στην αρχή του βιβλίου του... Σεβαστό και κατανοητό, ίσως και αυτό να είναι το αληθινό. Εγώ, είμαι άλλης προσέγγισης... Προτιμώ να βλέπω τη δημιουργία σαν ανάγκη. Και για μένα είναι ανάγκη. Είναι ανάγκη όπως τρώω, όπως κοιμάμαι... Αν δεν γράφω κάθε μέρα αρρωσταίνω... Η δημιουργία είναι μέσα μου. Ξέρω ότι δεν ανακαλύπτω τον τροχό, ξέρω ότι δεν είμαι διάνοια, αλλά ξέρω ότι είμαι αληθινή και συνεπώς, καλύτερος άνθρωπος... και αυτό μετράει πάνω απ'όλα, τουλάχιστον για μένα.
Τα είπες όλα, Νίκο, με τη φλογισμένη φωτεινή αχτίδα που άναψες εδώ.Εμείς σε ευχαριστούμε. Καλό δρόμο σ' αυτό το ζωογόνο ταξίδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ τοίχος λέει όλες τις αλήθειες της ελληνικής και όχι μόνο καθημερινότητας....
ΑπάντησηΔιαγραφή@ alexandra
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες στην "Έμπνευση". Συμφωνώ με τις απόψεις σου, κι εγώ έτσι είμαι.. γράφω από μια ανάγκη. Νιώθω πως το γράψιμο είναι ένα παιχνίδι "Κρεμάλας" με τον ίδιο μου τον εαυτό.. (έτσι είπα και στην παρουσίαση του βιβλίου).
@ scalidi
Είμαι τυχερός που σε τούτο το ζωογόνο ταξίδι σας έχω συνεπιβάτες και συνοδοιπόρους. Αν έχει τόση σημασία ο δρόμος άλλη τόση έχει και η ίδια η παρέα.
@ elenitsa!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το μυστικό του τοίχου είναι η αυθεντικότητα. Γι' αυτό και τα μηνύματά του είναι αυθεντικά και εκφράζουν, θέλω να πιστεύω, την καθημερινότητά μας.
....να εύχεσαι να ειναι μακρυς ο δρόμος....(για την δικιά σου Ιθάκη)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό μου ταξίδι..
σε ευχαριστω για τα γλυκά σου λόγια
καλώς σε βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιλικρινά εύχομαι από την καρδιά μου δημιουργικές μέρες και ακόμη δημιουργικότερες νύχτες! Και σε πολλά νέα βιβλία... Νέοι άνθρωποι ανοιχτοί και χωρίς κόμπλεξ, με μόνη βοήθεια την έμπνευση και την ανάγκη της δημιουργίας είναι απαραίτητοι στις μέρες μας.
Iσχνή, ασήμαντη και λίγη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός έχει το θράσσος -τάχα- να ορίσει το λίγο και το πολύ;
Αυτά που βαραίνουν απ' της καρδιάς το μέτρο κι όχι απ' τις περικοκλάδες του λόγου...
Λίγη, αν αναμετρηθεί με τι αγαπητέ Νίκο;
Ασήμαντη, αφορικά με ποιόν;
Αν αλαφρώνει την ψυχούλα σου, είναι περίσσια.
Έπειτα, για φλόγα μιλάς.
Για σπίθα.
Αιτία πυρκαγιάς, σωστά;
@ candyblue
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα είναι μακρύς ο δρόμος... κάτι μου λέει ότι θα είναι μακρύς.
@ alexandra
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ανταποδίδω τις ευχές.
@ καπετάνισσα
Έχεις απόλυτο δίκιο. Στα μάτια μου μπορεί να φαντάζει τεράστια. Στα μάτια του κόσμου είναι απλά μια πινελιά. Άλλωστε μόνο ο χρόνος μπορεί να ορίσει με σαφήνεια τα σημάδια μας, οπουδήποτε...