της Άντζελας Γκερέκου Όσοι διαβάσαμε την "Κρεμάλα", πιστεύω ότι συλλάβαμε τον εαυτό μας να επιστρέφει αρκετά χρόνια πίσω. Η αναγωγή των όσων περιγράφονται μέσα από τις γραμμές του νέου αυτού βιβλίου, στα δικά μας προσωπικά βιώματα και στη δική μας ζωή ήταν αναπόφευκτη. Μέσα από μια πολλή τρυφερή περιγραφή προσώπων και καταστάσεων ξύπνησαν μέσα μας αναμνήσεις από τα δικά μας παιδικά και εφηβικά χρόνια. Γυρίσαμε στα χρόνια του σχολείου, στα χρόνια της αθωότητας, στα χρόνια των σπουδών, τότε που προσπαθούσαμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο ολόκληρο. Ένας νέος συγγραφέας, και φίλος, όπως ο Νίκος Παργινός, κατάφερε να εισχωρήσει στις ψυχές και τις μνήμες μας, ενώ παράλληλα μπόρεσε τόσο γλαφυρά να μας μιλήσει για την φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, τα όνειρα και τις ελπίδες που κρύβει ο καθένας από μας, καθώς μεγαλώνει αλλά κι όλα αυτά που τα κουβαλάει σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Οι ήρωές του, ο Πάκης, ο Δημήτρης, η Τασία, μέσα από τις γραμμές του βιβλίου παίζουν κα...