Σκέψεις Σαββάτου, συσκέψεις και καρφιά στην άμμο

Το Σάββατο είναι μια εορτή. Εβδομαδιαία γιορτή. Οι γνώμες διίστανται για τον χαρακτηρισμό της. Είναι τελικά η τελευταία μέρα της εβδομάδας;
Οι Εβραίοι θεωρούν πως ο Θεός ήταν σαφής. Την τελευταία μέρα έδωσε ρεπό στον εαυτό Tου για να ξεκουραστεί ή μάλλον θα Τον σταμάτησαν τα εργατικά αγγελικά συνδικάτα παραπονούμενα για την καταστρατήγηση των προγραμματικών συμβάσεων συλλογικής εργασίας στη φάση δημιουργίας του κόσμου. Η Εκκλησία από την άλλη έχει διαφορετική άποψη. Τελικά κανείς δεν μπορεί να πει με σαφήνεια. Με το Σαββάτο τελειώνει ή αρχίζει η εβδομάδα;
Το δικό μου Σαββάτο πάντως είναι η καλύτερη μέρα. Ξυπνάω με την άνεσή μου, ξενυχτάω με ακόμα μεγαλύτερη άνεση, γυροφέρνω, χαλαρώνω, γράφω. Δυστυχώς όμως όλο και κάτι συμβαίνει κάθε φορά και κάπου χαλάει το πράγμα. Μια το ένα μια το άλλο, λες και όλοι είναι βαλτοί για να μου το χαλάνε.
Κι εκεί που υπολόγιζα να χαθώ στην παραλία και την άμμο παρακολουθώντας τους αγώνες του Πανελληνίου Σιρκουί Beach Volley στην πανέμορφη περιοχή της Ρόδας του Δήμου Θιναλίων, στο βόρειο τμήμα της Κέρκυρας, έπεσε «σύρμα» για έκτατη σύσκεψη και συμβούλιο. Ξέρετε για τι πράγμα μιλάω. Για εκείνες τις μαζώξεις ανθρώπων που συγκεντρώνονται για να αποφασίσουν συνήθως ότι αυτοί που προτίμησαν το beach volley είναι και αυτοί που πρέπει να λύσουν το πρόβλημα.
Κι έτσι με έπιασαν οι σκέψεις Σαββατιάτικα. Καρφιά και στις συσκέψεις, καρφιά και στο beach volley. Από την άλλη, λένε πως όσοι σκέφτονται δεν συσκέπτονται.
Τελικά είναι το Σαββάτο η τελευταία μέρα της εβδομάδας; Για ένα είμαι σίγουρος. Είναι η πρώτη του μήνα. Αυτού του μήνα. Καλό μας μήνα, λοιπόν! Όσο για τη σύσκεψη… λέω να θέσω σε λειτουργία εκείνη την σκονισμένη Θεϊκή προγραμματική σύμβαση εργασίας επικαλούμενος τα αγγελικά κορμιά στην άμμο. Ο Θεός θα με καταλάβει…