Ο οπαδός και η ψυχολογία του
Είναι τρελός όποιος πιστεύει πως θα μπορούσε ποτέ να σβήσει από τον κοινωνικό χάρτη τις στρατίες των γηπεδικών οπαδών και να τις μετατρέψει σε στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα. Όσο κι αν ακριβίνουν τα εισιτήρια, όσο κι αν τουρτουρίζουν στο κρύο και στο αγιάζι, όσο κι αν τρέχουν οι συμβατικές τους υποχρεώσεις, οι χρωματισμένοι οπαδοί με τα δίχρωμα κασκόλ θα βρίσκονται πάντα στο γήπεδο επιδεικνύοντας καταπληκτική αφοσίωση στα σορτσάκια και τις φανέλες της αγαπημένης τους ομάδας. Θα μοιράζονται τη δόξα της μαζί της, θα αγκαλιάζονται και θα πανηγυρίζουν χρησιμοποιώντας πάντα πρώτο πληθυντικό «νικήσαμε». Θα τα σπάνε μέσα και έξω από γήπεδο, θα φοράνε τις κουκούλες τους για να προστατευθούν από τα δακρυγόνα των δυνάμεων καταστολής και θα χύνουν το μαύρο δάκρυ τους στο περιθώριο της αγωνιστικής ήττας. Όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχθούμε είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχθούμε την ήττα του φίλαθλου πνεύματος από τον οπαδισμό. Παρόλο που αν το καλοσκεφτείς μόνο μαζόχας πρέπει να είσαι