Έμπνευση

Φέτος οι τρόικα των μάγων δεν φέρνει δώρα στον μικρό ορθόδοξο Χριστούλη της Ελλάδας μας που γεννιέται οσονούπω σε μερικές μέρες στο φτωχικό τσαρδί μας. Δεν ξέρω αν μιλάμε για σπήλαιο ή στάβλο, αλλά από άχυρο και κουτόχορτο να φάνε κι οι κότες σε τούτη εδώ τη χώρα, έτσι όπως την καταντήσαμε. Όπως και να έχει μην περιμένετε δώρα ετούτες τις γιορτές. Μας τελείωσε κι ο χρυσός, και τα σμύρνα και το λιβάνι. Οικονομικά καταρρεύσαμε οπότε για χρυσό ούτε λόγος. Το ευρώ κατρακύλησε στην πλαγιά του λόφου της κρίσης και το έφαγε η μαρμάγκα. Τα σπρέντ εκτινάχθηκαν στα ύψη και για δανεισμό χωρίς θυσίες ούτε λόγος. Θα πρέπει να γονατίζουμε όλο και περισσότερο για να πάρουμε τη δόση μας κάθε φορά. Από λιβάνι μας φλόμωσαν όλα τα χρόνια. Μας λιβάνισαν για τα καλά τόσα χρόνια με την ευρωπαϊκή μας προοπτική και την ανάπτυξη που ευαγγελίστηκαν που πάθαμε αναφυλαξία στο τέλος από τα θυμιατά τους. Όσο για τα σμύρνα, αχρείαστα να είναι, ήρθαν κατόπιν εορτής. Χάσαμε ήδη πολλούς στο δρόμο της εξιλέωσης που

Όταν κρατάς στα χέρια σου το νέο βιβλίο ενός καλού φίλου δεν μπορείς παρά να νιώσεις πως ένα κομμάτι του ίδιου του εαυτού, αυτό το ξεχωριστό κομμάτι που σε συνδέει παντοτινά μαζί του, είναι εκεί, μέσα στις λέξεις του και στο εξώφυλλό του. Κάθε φορά, λοιπόν, που ένας φίλος συγγραφέας φέρνει στο φως ένα καινούργιο σύγγραμμά του, η αλήθεια είναι πως με καταλαμβάνει ένα δέος και μια πρεμούρα να αγγίξω αυτό το νέο ταξίδι της γραφής του, να αποδράσω μαζί του αναζητώντας ίσως αυτό το καινούργιο «κάτι» που φέρνει η πρόσφατη γραφή του στην αντανάκλαση της φιλικής μας σχέσης, στο «είναι» μου. Με την Ελένη Γκίκα αυτό γίνεται σε ευπερθετικό βαθμό γιατί η Ελένη αποτέλεσε και αποτελεί τον ιδιαίτερο συνδετικό κρίκο που με συνδέει με τη μαγεία της γραφής και της ανάγνωσης. Ελένη μου, καλό ταξίδι στο νέο σου βιβλίο. ΑΙΩΝΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ Εκδόσεις "Ψυχογιός" Ένα σημάδι τού ζητούσε. Πάντα ψηλά στο μηρό. Που να το βλέπει μόνο εκείνη. Που να τον έχει παρόντα, όταν θα λείπει... Έτσι