Έμπνευση

Το πρόβλημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εντοπίζεται στις διαφορετικές οπτικές γωνίες βλέψης της κοινωνίας και των προβλημάτων της. Δεν είναι ιδεολογικό. Δεν είναι θέμα προσώπων. Δεν είναι θέμα ταυτότητας. Είναι θέμα διαβατηρίου. Το κοινωνικό διαβατήριο του κινήματος δεν περνάει στον κόσμο και θέλει ανανέωση. Ως κίνημα αλλαγής και μεταρρύθμισης, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπόρεσε να αναρριχηθεί στην εξουσία. Μόνο που αυτή του η εξουσία αποδείχθηκε η αχίλλειος πτέρνα του. Ίσως γιατί το κίνημα έχασε ίσως τη μοναδική του ευκαιρία να αποδείξει την ίδια του την ταυτότητα. Είκοσι χρόνια είναι πολλά και δεν σηκώνουν δικαιολογίες. Σήμερα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Περνά κρίσιμες μέρες. Έχω την εντύπωση πως όσο το ενδιαφέρον των στελεχών του κόμματος στρέφεται στα ενδότερα, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το χάσμα μεταξύ των διαφορετικών τάσεων που έχουν αναπτυχθεί στο εσωτερικό του. Ας δούμε όμως τους λόγους που, κατά την ταπεινή μου άποψη, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απέτυχε να συσπειρώσει τον κόσμο του και να διεκδικήσει την εξου...

Σύνθημα 105ον: ΠΑ ΣΟΚ Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να έχασε δυνάμεις, μπορεί οι κυβερνητικές γκάφες και ο εκλογικός νόμος να της στέρησαν την πολυτέλεια της ευρείας αυτοδυναμίας, αλλά το ΠΑΣΟΚ έχασε τη μοναδική ευκαιρία να καρπωθεί την όποια απογοήτευση. Τα κόμματα της Αριστεράς βγήκαν κερδισμένα κατά πολύ, το ΛΑΟΣ στη Βουλή, τα μικρότερα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα ενισχυμένα. Ένα είναι σίγουρο. Το ΠΑΣΟΚ διέρχεται περίοδο δυνατού ΣΟΚ.

Σύνθημα 104ον: ΑΥΤΟ ΑΔΥΝΑΜΙΑ Με αφορμή ένα σχόλιο του φίλου, Παναγιώτη Κονιδάρη, υλοποιώ με το φανταστικό μου σπρέι το σύνθημά του στον προεκλογικό τοίχο της πολιτικής «έμπνευσης». Ετούτο είναι και το ζητούμενο σ’ αυτές τις εκλογές. Η αυτοδυναμία που επικαλούνται τα μεγάλα κόμματα να μετουσιωθεί σε αυτοαδυναμία να διεκδικήσουν «εν λευκώ» στις πλάτες τους το μέλλον του τόπου. Το έχουν αποδείξει άλλωστε 30 και πλέον χρόνια πως η «άφεση αμαρτιών» που επιζητούν δεν μετουσιώνεται σε έργο και προσφορά για τον τόπο. Κι αν έχουν πέσει στο τραπέζι των διαλόγων τους τα συνηθισμένα διλήμματα των εκλογών, ο λόγος είναι αυτός και μόνο αυτός. Η αυτοαδυναμία τους να πείσουν. Καλό βόλι…

Σύνθημα 103ον: ΕΚΛΟ YES Οι εκλογές είναι η εκδίκηση του αδικημένου και καταταλαιπωρημένου ψηφοφόρου. Τέσσερα χρόνια (ενίοτε τριάμισι και όχι τρεισήμισι) γίνονται εκλογές και ο ψηφοφόρος έχει τη δυνατότητα να πάρει επιτέλους την εκδίκησή του σε πιάτο κρύο, χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, σε φάκελο σφραγισμένο χρησιμοποιώντας το παραβάν της μοναξιάς του. Οι εκλογές περιέχουν το yes γι’ αυτό και πρέπει όλοι μας να αποδείξουμε πως δεν ξεχνάμε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, δεν τρώμε κουτόχορτο. Η ψήφος είναι ιερή και έχει δύναμη. Ακόμα και το λευκό και το άκυρο. Πόσο μάλλον όταν σήμερα, σε τούτη την εκλογική αναμέτρηση, οι αυτοδυναμίες των υπερεξουσιών τους κλονίζονται όσο ποτέ άλλοτε.

Χωρίς λόγια

«Πιστεύω μάλλον ότι ο συγγραφέας είναι ένας ενδιάμεσος, κάτι σαν μέντιουμ που, όταν πια βγει από την έκστασή του, καταπλήσσεται κι ο ίδιος απ' όσα είπε και έκανε» Henry Miller (26 Δεκεμβρίου 1981 – 7 Ιουνίου 1980) Είναι η τρίτη φορά που ξαναδιαβάζω τη "Ρόδινη Σταύρωση" του Henry Miller . Ο Miller έζησε την αλητεία στο πετσί του σε καιρούς δύσκολους. Πρόκειται για τον συγγραφέα που έκανε τη συγγραφή «υπόθεση αυστηρά προσωπική» και που αποτέλεσε και αποτελεί αξεδιάλυτο γρίφο. Η βιογραφική τριλογία «Sexus» (1949), «Plexus» (1953), «Nexus» (1960) καταπιάνεται με μια δύσκολη περίοδο του συγγραφέα που αξίζει όσοι ασχολούνται ή ευελπιστούν να ασχοληθούν με το γράψιμο να εντρυφήσουν. Μιλά για τις δυσκολίες, τις αναστολές, τα σκαμπανεβάσματα, τις εμπνεύσεις, τις δοκιμασίες, για τη «ρόδινη σταύρωση» του συγγραφέα που ξεκινά από το μηδέν ψάχνοντας απεγνωσμένα για τη λύτρωση. Ο ίδιος ο Henry Miller, τον Σεπτέμβριο του 1961, συνομιλώντας με τον George Wickles εξομολογήθηκε για τ...