Ο τοίχος: Νέα τάξη πραγμάτων

Σύνθημα 22ον: ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ BUSHΟΥΛΑ
Τον κρατούσαμε που τον κρατούσαμε με δυσκολία, τον χάσαμε τελικά τον Bushουλα. Μια ο πόλεμος και η αδιαφορία μας, μια η καθημερινότητά μας και η αύξηση του πετρελαίου που μας τσάκισε, μια οι αυξήσεις στα τρόφιμα, τα ποτά και τα τσιγάρα που θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα, μια οι διακοπές μας που είτε καθυστερούν είτε δεν έρχονται, μια οι εκλογές που είτε έρχονται είτε δεν έρχονται ένα και το αυτό, δεν ήταν δύσκολο να τον χάσουμε. Άλλωστε, να λέμε και του στραβού το δίκιο δεν τον κρατούσαμε και παραμάσχαλα... Για όλα όμως υπάρχει φταίχτης, κι ο δράστης του μηνύματος τον αποκαλύπτει στο σχετικό μηνυμά του. Ένας είναι ο εχθρός, αυτός, αυτός, αυτός...

Σχόλια

  1. Καπετάνισσα10:18 π.μ.

    Το μαύρο μας το χάλι γενικώς.


    Λόγο οξυγόνο βρε παιδιά!
    Να εισπνεύσουμε ζωή και να εκπνεύσουμε το μαύρο που μας ζώνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Alexandra11:39 π.μ.

    Δεν υπάρχει πρωτοβουλία, προσωπικότητες, δύναμη ψυχής...

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. dodo12:12 μ.μ.

    Καλημέρα!
    Μόλις ανακάλυψα το βλογ και με ενθουσίασε η σειρά τών συνθημάτων, συγχαρητήρια.
    Θα επανέρχομαι τακτικά, βλέπω ότι ανανεώνονται συνεχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νίκος Παργινός1:08 μ.μ.

    @ καπετάνισσα
    Έχεις απόλυτο δίκιο, καλή μου φίλη, λίγο οξύγόνο είναι αυτό που μας λείπει...

    @alexandra
    Θα συμφωνήσω και μαζί σου, καλή μου φίλη, δεν διαθέτουμε τίποτα από όλα αυτά που αναφέρεις. Δύναμη ψυχής ειδικά..

    @dodos
    Καλώς ήρθες, φίλε, στην "Έμπνευση". Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για την υπόσχεσή σου να παραμείνεις πιστός στις αξίες του "τοίχου".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Serenity1:18 μ.μ.

    Ζητείται bussola... όχι BUSHola, bussola παρακαλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Attalanti4:56 μ.μ.

    Διακρίνω ένα Ν.Π. κάτω δεξιά, αλλά πρέπει να ρωτήσω: το σκίτσο δικό σου; Πολύ καλό και το κείμενο και η εικόνα. Τραγικά αληθινό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος6:16 μ.μ.

    Ax ...τετοια λετε και θα μου τον τρομαξετε τον bushουλακο. Κριμα το παιδι. Ποσο του μένει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νίκος Παργινός7:24 μ.μ.

    @serenity
    Πολύ έξυπνο...

    @attalanti
    Καλώς ήρθες, φίλη, στην "Έμπνευση". Κείμενο και σκίτσο έχουν το copyright μου, αλλά αυτό, πίστεψέ με, έχει και την μικρότερη σημασία. Σημασία έχει το τελευταίο που επισημαίνεις... "Τραγικά αληθινό"

    @dr.upbar
    Εδώ, φίλε μου, δεν έχει τρομάξει με άλλα και με άλλα... όσο για το πόσο του μένει... δεν θα στοιχημάτιζα πως είναι τελειωμένη υπόθεση.. πολλοί χαίρονται με την παρουσία ενός ανεγκέφαλου στην καρέκλα του πλανητάρχη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. georgia tsokou11:22 μ.μ.

    Από τα πιο εύστοχα μηνύματα που έχεις γραψει στους τοίχους σου τελευταία.
    Να δώσουμε αμοιβή σε όποιον τον βρει; Γιατί αλλιώς χαμένος θα μείνει.:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Νίκος Παργινός10:01 π.μ.

    Ευχαριστώ για τα καλά λόγια, georgia. Όσο για το σχόλιό σου, αυτό πιστεύω κι εγώ... χαμένος θα μείνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Εικόνα
"Ο ΣΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΩΝ" συνεχίζει το ταξίδι του κάνοντας στάση στην Αθήνα και στο Cafe Πολυχώρο "Αίτιον" (Τζιραίων 8-10 σταθμός μετρό ΑΚΡΟΠΟΛΗ), όπου την Δευτέρα 5 του Δεκέμβρη στις 19:30 θα παρουσιαστεί στο αναγνωστικό κοινό της πρωτεύουσας. Για το βιβλίο θα μιλήσουν η συγγραφέας κα Έφη Μαχιμάρη και ο ο ποιητής κ. Γιάννης Σκληβανιώτης, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ηθοποιός κα Σοφία Ιωάννου. Σας περιμένουμε.
Διαβάστε περισσότερα

Τα όνειρα και τα σκουπίδια

Εικόνα
Tα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Δεν ξέρεις καλά καλά πως γίνονται και από πού κρατά η σκούφια τους. Δεν ξέρεις τη χρησιμότητά τους. Πολλές φορές αγνοείς τις προεκτάσεις της ύπαρξής τους, αλλά άμα επιμένουν για καιρό να σε σκοτίζουν… κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζεις και νιώθεις άβολα. Ναι, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ναι, τα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Προέρχονται από αγνές πρώτες ύλες, από καταναλωτικές επιθυμίες και μανιώδεις εξάρσεις και καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, όπως τα όνειρα ξεχνιούνται και σβήνουν με το πρώτο φως της μέρας. Αυτά που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι και τα όνειρα που επιμένουν, που επανέρχονται πάλι και πάλι, που θέλουν σώνει και καλά να μας αποδείξουν πως πρέπει να δώσουμε κάποια βάση στα κρυφά μηνύματά τους. Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά τα μπερδέψαμε τα πράγματα, ειδικά εμείς οι Κερκυραίοι. Αφήσαμε τα σκουπίδια να γίνουν ο καθημερινός μας εφιάλτης. Μετατρέψαμε τα όνειρα της νύχτας σε σκουπίδια της μέρας. Βρώμισαν τα όνειρά μας, ξημέρωσε για τα καλά, αλλά εμεί...
Διαβάστε περισσότερα

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"

Εικόνα
Σε κάθε καινούργια   δουλειά   του Νίκου νιώθω την υπέρβαση του. Σε κάθε καινούργιο βιβλίο υπερβαίνει τον εαυτό του και η ανάγνωση γίνεται πρόκληση. Πρόκληση είναι η ιστορία, πρόκληση είναι οι αλήθειες του βιβλίου που μας φέρνουν μπροστά στις δικές μας αλήθειες, στα υπαρξιακά μας ερωτήματα, στον τρόπο πραγμάτωσης του βαθύτερου στόχου μας, πρόκληση είναι το άπλετο φως που ρίχνει στα κενά της ιστορίας μας, της παράδοσης μας, πρόκληση είναι η τόλμη του να μελετάει, να γράφει και να υπηρετεί με σεβασμό τον πολιτισμό του νησιού μας, πρόκληση είναι που εμμένει πάντα στον κύκλο της ζωής που περικλείει τα μικρά σημαντικά πράγματα που ορίζουν τον άνθρωπο και το συναίσθημα. Όταν πήρα   στα χέρια μου « Το σταυροδρόμι των   ηρώων », πιστέψτε με, τρόμαξα. Με τρόμαξε ο χρόνος που μου απέμεινε για να το μελετήσω. Για άλλη μια φορά όμως, μέσα από το γραπτό του Νίκου έζησα τα καλύτερα ξενύχτια μου. Έζησα ένα μοναδικό   ταξίδι ψυχικής, πνευματικής αφύπνισης που ξεκινά από...
Διαβάστε περισσότερα