Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2007

Ολυμπιακός Πειραιά

Εικόνα
Υπάρχουν στιγμές και στιγμές. Υπάρχουν νύχτες και νύχτες. Υπάρχουν νίκες και νίκες. Υπάρχουν ομάδες και ομάδες. Υπάρχουν παίχτες και παίχτες. Δεν υπάρχει όμως άλλος Ολυμπιακός, με τόση δόξα, τόσο σθένος, τόση πίστη, τόσο πάθος, όσο αυτός του Πειραιά, της Ελλάδας, των Ελλήνων.

Ολυμπιακή Αεροπορία

Εικόνα
Σβήσε το φως να κοιμηθούμε... Σαν θέλει η νύφη (Ιρλανδοί) κι ο γαμπρός (υπουργός και βάλε)... τύφλα να' χει ο λαός. Goodbye my darling...

Εκκίνηση

Εικόνα
Σπίρτο που ανάβει η έμπνευση της στιγμής, η ιδέα της δημιουργίας. Ξεκινά νέα περιπλάνηση στους δρόμους της αέναης κίνησης του λόγου. Νιώθω έτοιμος ν’ αντέξω τις κακουχίες και τις ανέσεις της νέας περιπέτειας Ο χρόνος όμως θα δείξει. Νέος κανόνας με περιμένει να τον ολοκληρώσω. Ορθή γωνία η περιπέτεια που εμπνεύστηκα. Νέος ρόλος στον ήρωα της διαύγειάς μου. Νέες σελίδες στο καλωσόρισμα της γραφής περιμένουν τη διάβασή μου. Καλό ξεκίνημα , ήρωά μου. Το ταξίδι σου ξεκινά.

Καθαρό τασάκι

Εικόνα
Το να κόψεις το τσιγάρο δεν είναι δύσκολο. Δύσκολο είναι να μην το... ξαναρχίσεις! Είναι η τρίτη φορά που το κόβω κι ελπίζω η τελευταία. Τέσσερις μέρες μετρώ ήδη χωρίς καπνό. Ελπίζω ετούτη τη φορά το πείραμα της αποτοξίνωσης να έχει διάρκεια και αποτέλεσμα, όχι τίποτα άλλο, αλλά το οφείλω πρώτα από όλα στον εαυτό μου.

Ολυμπιακός Ρώμης

Εικόνα
Ήταν να μην αρχίσουμε να κερδίζουμε εκτός έδρας στην Ευρώπη! Τώρα που ξεκινήσαμε δεν μας σταματά τίποτα! Όπως και να' χει, όλα είναι πιθανά σε αυτόν τον όμιλο που μπλέξαμε... Μπορεί να τερματίσεις από πρώτος μέχρι και τελευταίος. Τουλάχιστον, αξίζει να συμμετέχεις... όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα...

Μαθήματα Εργονομίας

Εικόνα
Θέλουμε δε θέλουμε είμαστε αναγκασμένοι να προσαμοστούμε στο νέο εργονομικό γίγνεσθαι. Κομμάτια μιας αλυσίδας, γρανάζια μιας μηχανής, συνοδηγοί στο άρμα της εξέλιδης και της προόδου, αναγκαζόμαστε από τον ίδιο τον εαυτό μας να γίνουμε σιωπηλοί συμμέτοχοι. Δυστυχώς, ο δρόμος είναι ανηφορικός, γεμάτος λακούβες, και οι πραμάτειες στο μέσο που μας μεταφέρει συνεχώς πυκνώνουν. Όσο για τις οδηγητικές ικανότητες των διοικούντων, βράστα Χαράλαμπε... Καλό κουράγιο...

Σανίδα Παρακολούθησης

Εικόνα
...το νου σας!!

Ολυμπιακός Μαδρίτης

Εικόνα
Τι κι αν δεν έφερε στις αποσκευές του από την Μαδρίτη κανέναν βαθμό; Δεν γύρισε με άδεια χέρια. Ίσως ο Θρύλος να πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση ελληνικής ομάδας στο εξωτερικό και στο Μπερναμπέου. Όταν έχεις απέναντί σου τη Ρεάλ, τη διαιτησία, τον κόσμο, τα προγνωστικά, τους αριθμούς και την παράδοση, το μόνο που μπορείς να αντιπαραθέσεις είναι ψυχή. Και η ψυχή των ερυθρολεύκων ζωγράφιζε χθες. Ηττημένος νικητής επέστρεψε ο Θρύλος. Γεμάτος ελπίδες. Κι εμείς μαζί του κλείσαμε εισιτήριο για όνειρα.

Μετεκλογικές εξομολογήσεις

Εικόνα
Το ιστολόγιο πιστό στις χιλιάδες των ψηφοφόρων που άσκησαν με παρρησία το εκλογικό τους δικαίωμα στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές προτείνει στο κοινό του τις δυο αποκλειστικές συνεντεύξεις του Πρωθυπουργού και του προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε δυο ευρείας κυκλοφορίας περιοδικά. Δεν θα βρείτε τα συγκεκριμένα τεύχη στα περίπτερα, έχουν ήδη εξαντληθεί.

Ολυμπιακός Βρέμης

Εικόνα
Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα των αθλημάτων. Μπορεί να σε αποζημιώσει με μια νίκη για τις ήττες δέκα χρόνων. Μπορεί να σε απογειώσει και να σε προσγειώσει στο λεπτό. Χρειάζεται τύχη και ικανότητα. Χρειάζεται χαρακτήρα αλλά δεν χαρακτηρίζεται εύκολα. Γεμάτο συγκινήσεις αλλά με λίγο χώρο για συναίσθημα. Χρειάζεται κρύο αίμα και ψυχρό επαγγελματισμό, αλλά η ομάδα αίματος δεν παίζει κανένα ρόλο. Παίζεται με φανέλες αλλά αυτές σήμερα τουλάχιστον δεν μετράνε. Χρειάζεται μυαλό και καρδιά. Είναι παντός καιρού. Με ήλιο και βροχή, ενίοτε βρέχει και γκολ. Προχθές η ιστορία γράφθηκε ερυθρόλευκα. Ήταν κι ώρα… Μια νίκη εκτός έδρας, μα… τι νίκη!

Ο τοίχος: Η ανάπτυξη των φόρων

Εικόνα
Σύνθημα 106ον: ΑΕΙ ΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Είναι ορθογραφικά διαπιστωμένο πως για να υπάρξει αειφόρος ανάπτυξη στα Ελληνικά δεδομένα θα πρέπει να συνδυαστεί το φαινόμενο με φορολογικές επιπλοκές. Το λέει άλλωστε και η ίδια η λέξη. Γι’ αυτό και κάθε κυβέρνηση ξεχνά τις προεκλογικές της υποσχέσεις και προχωρά με φοροεισπρακτικές κυβερνητικές εξαγγελίες. Κι έτσι, όσο καλά κι αν είναι τα πράγματα στην οικονομία, πάντα, μα πάντα, οι φόροι θα γίνονται περισσότεροι. Να τους χαιρόμαστε!

Συντροφικές συμβουλές με το γάντι

Εικόνα
Το πρόβλημα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εντοπίζεται στις διαφορετικές οπτικές γωνίες βλέψης της κοινωνίας και των προβλημάτων της. Δεν είναι ιδεολογικό. Δεν είναι θέμα προσώπων. Δεν είναι θέμα ταυτότητας. Είναι θέμα διαβατηρίου. Το κοινωνικό διαβατήριο του κινήματος δεν περνάει στον κόσμο και θέλει ανανέωση. Ως κίνημα αλλαγής και μεταρρύθμισης, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπόρεσε να αναρριχηθεί στην εξουσία. Μόνο που αυτή του η εξουσία αποδείχθηκε η αχίλλειος πτέρνα του. Ίσως γιατί το κίνημα έχασε ίσως τη μοναδική του ευκαιρία να αποδείξει την ίδια του την ταυτότητα. Είκοσι χρόνια είναι πολλά και δεν σηκώνουν δικαιολογίες. Σήμερα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Περνά κρίσιμες μέρες. Έχω την εντύπωση πως όσο το ενδιαφέρον των στελεχών του κόμματος στρέφεται στα ενδότερα, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το χάσμα μεταξύ των διαφορετικών τάσεων που έχουν αναπτυχθεί στο εσωτερικό του. Ας δούμε όμως τους λόγους που, κατά την ταπεινή μου άποψη, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απέτυχε να συσπειρώσει τον κόσμο του και να διεκδικήσει την εξου

Ο τοίχος: Γιώργο, χάσαμε....

Εικόνα
Σύνθημα 105ον: ΠΑ ΣΟΚ Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να έχασε δυνάμεις, μπορεί οι κυβερνητικές γκάφες και ο εκλογικός νόμος να της στέρησαν την πολυτέλεια της ευρείας αυτοδυναμίας, αλλά το ΠΑΣΟΚ έχασε τη μοναδική ευκαιρία να καρπωθεί την όποια απογοήτευση. Τα κόμματα της Αριστεράς βγήκαν κερδισμένα κατά πολύ, το ΛΑΟΣ στη Βουλή, τα μικρότερα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα ενισχυμένα. Ένα είναι σίγουρο. Το ΠΑΣΟΚ διέρχεται περίοδο δυνατού ΣΟΚ.

Ο τοίχος: Αυτοδυναμία συνεργασίας

Εικόνα
Σύνθημα 104ον: ΑΥΤΟ ΑΔΥΝΑΜΙΑ Με αφορμή ένα σχόλιο του φίλου, Παναγιώτη Κονιδάρη, υλοποιώ με το φανταστικό μου σπρέι το σύνθημά του στον προεκλογικό τοίχο της πολιτικής «έμπνευσης». Ετούτο είναι και το ζητούμενο σ’ αυτές τις εκλογές. Η αυτοδυναμία που επικαλούνται τα μεγάλα κόμματα να μετουσιωθεί σε αυτοαδυναμία να διεκδικήσουν «εν λευκώ» στις πλάτες τους το μέλλον του τόπου. Το έχουν αποδείξει άλλωστε 30 και πλέον χρόνια πως η «άφεση αμαρτιών» που επιζητούν δεν μετουσιώνεται σε έργο και προσφορά για τον τόπο. Κι αν έχουν πέσει στο τραπέζι των διαλόγων τους τα συνηθισμένα διλήμματα των εκλογών, ο λόγος είναι αυτός και μόνο αυτός. Η αυτοαδυναμία τους να πείσουν. Καλό βόλι…

Ο τοίχος: Η εκδίκηση του ψηφοφόρου

Εικόνα
Σύνθημα 103ον: ΕΚΛΟ YES Οι εκλογές είναι η εκδίκηση του αδικημένου και καταταλαιπωρημένου ψηφοφόρου. Τέσσερα χρόνια (ενίοτε τριάμισι και όχι τρεισήμισι) γίνονται εκλογές και ο ψηφοφόρος έχει τη δυνατότητα να πάρει επιτέλους την εκδίκησή του σε πιάτο κρύο, χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, σε φάκελο σφραγισμένο χρησιμοποιώντας το παραβάν της μοναξιάς του. Οι εκλογές περιέχουν το yes γι’ αυτό και πρέπει όλοι μας να αποδείξουμε πως δεν ξεχνάμε τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, δεν τρώμε κουτόχορτο. Η ψήφος είναι ιερή και έχει δύναμη. Ακόμα και το λευκό και το άκυρο. Πόσο μάλλον όταν σήμερα, σε τούτη την εκλογική αναμέτρηση, οι αυτοδυναμίες των υπερεξουσιών τους κλονίζονται όσο ποτέ άλλοτε.

Στο πνεύμα των εκλογών

Εικόνα
Χωρίς λόγια

Η "Ρόδινη Σταύρωση"

Εικόνα
«Πιστεύω μάλλον ότι ο συγγραφέας είναι ένας ενδιάμεσος, κάτι σαν μέντιουμ που, όταν πια βγει από την έκστασή του, καταπλήσσεται κι ο ίδιος απ' όσα είπε και έκανε» Henry Miller (26 Δεκεμβρίου 1981 – 7 Ιουνίου 1980) Είναι η τρίτη φορά που ξαναδιαβάζω τη "Ρόδινη Σταύρωση" του Henry Miller . Ο Miller έζησε την αλητεία στο πετσί του σε καιρούς δύσκολους. Πρόκειται για τον συγγραφέα που έκανε τη συγγραφή «υπόθεση αυστηρά προσωπική» και που αποτέλεσε και αποτελεί αξεδιάλυτο γρίφο. Η βιογραφική τριλογία «Sexus» (1949), «Plexus» (1953), «Nexus» (1960) καταπιάνεται με μια δύσκολη περίοδο του συγγραφέα που αξίζει όσοι ασχολούνται ή ευελπιστούν να ασχοληθούν με το γράψιμο να εντρυφήσουν. Μιλά για τις δυσκολίες, τις αναστολές, τα σκαμπανεβάσματα, τις εμπνεύσεις, τις δοκιμασίες, για τη «ρόδινη σταύρωση» του συγγραφέα που ξεκινά από το μηδέν ψάχνοντας απεγνωσμένα για τη λύτρωση. Ο ίδιος ο Henry Miller, τον Σεπτέμβριο του 1961, συνομιλώντας με τον George Wickles εξομολογήθηκε για τ

Καιγόμενες δάφνες

Εικόνα
Αφιερωμένο στον Αλέξανδρο… Καλέ μου ανιψιέ, σου γράφω με πόνο καρδιάς. Γράμμα απόγνωσης στα παιδιά όλου του κόσμου που σε συντροφεύουν. Βλέπω στα δακρυσμένα μάτια σου τη θλίψη και την απορία που σε κατακλύζει. Συγχώρεσέ με για τον πόνο και την οδύνη, για τις φλόγες και τους καπνούς του πολιτισμούς μας. Συγχώρεσέ με , για τις στάχτες των κατορθωμάτων μας. Σου γράφω για να μείνει ετούτο το γράμμα στον κόσμο. Σιωπηλή διαμαρτυρία εφ όρου ζωής. Σήμερα, τώρα, εδώ, για πάντα. Σου υποσχέθηκα ένα καλύτερο αύριο κάθε φορά που σε είχα στην αγκαλιά μου. Βλέποντας όμως όλα ετούτα τα τραγελαφικά αυτές τις μέρες δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα και τον πόνο μου. Μια ολόκληρη χώρα μετατράπηκε σε ανοχύρωτη πολιτεία και η σκέψη μου τρέχει στις γενιές που έρχονται μετά από μας, στη γενιά σου. Στον κατεστραμμένο κόσμο που θα κληρονομήσεις. Αλήθεια είναι πως αποτύχαμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο . Αλήθεια είναι πως αποτύχαμε να καλυτερέψουμε την ποιότητα της ζωής μας . Αλήθεια είναι πως όσο κι α

Ο τοίχος: Ούτε μια συγνώμη, ρε γαμώτο...

Εικόνα
Σύνθημα 102ον: ΚΑΡ ΑΜΑΝ ΛΗΣ 63 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, δεκάδες χωριά κατακαμένα, χιλιάδες στρέμματα δασικής και καλλιεργήσιμης γης κατεστραμμένα, ολόκληρες περιοχές σβησμένες από τον χάρτη, ανεπάρκεια κρατικού μηχανισμού, ανασφάλεια, πόνος, οδύνη, οργή. Ούτε η Ολυμπία δεν γλίτωσε από τη μανία των νέων Νέρωνων. Το τραγικό όμως είναι πως δεν ακούστηκε ούτε μια ΣΥΓΝΩΜΗ από τα κυβερνητικά χείλη. Κι έχω την αίσθηση πως δεν πρόκειται να ακουστεί…

Επιστροφή λόγω εκλογών

Εικόνα
Με τις διακοπές ένα είναι πάντα σίγουρο. Όσο κι αν κράτησαν, όπως κι αν πέρασες, κράτησαν λίγο. Πάντα κρατάνε λίγο. Έχεις πάντα την αίσθηση ότι οι μέρες πέρασαν γρήγορα και όταν επιστρέφεις νιώθεις μια σκοτοδίνη και μια κομμάρα. Οι φετινές διακοπές κόπηκαν άδοξα λόγω εκλογών. Ίσως γιατί χρειάζεται πάντα ένας καλός λόγος ή μια πρόφαση για να επιστρέψεις. Αν και οι εκλογές δεν είναι και κάνας σπουδαίος λόγος, μεταξύ μας, αλλά μια αφορμή της τελευταίας ώρας και τίποτα παραπάνω. Ετούτες οι εκλογές είναι το άλλοθι που ψάχνουν οι πολιτικοί «πατεράδες» μας για να επιστρέψουν στις χειμωνιάτικες διακοπές τους στο Κοινοβούλιο. Κι εμείς επιστρέφοντας από τις δικές μας διακοπές άρον - άρον ετοιμαζόμαστε να τους δώσουμε άφεση αμαρτιών για τις μελλοντικές τους μπούρδες. Δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω για όσα θα έρθουν μετά τις διακοπές μου. Ούτε για κείνα που πέρασα στις διακοπές θα ήθελα να γράψω πολλά. Άλλωστε τις διακοπές καλύτερα να τις ζεις, παρά να τις εξιστορείς. Όσα κι αν περιγράψεις δεν θα πλη

Διακοπές

Εικόνα
Ήρθε επιτέλους η ώρα των διακοπών. Οι στιγμές της χαλάρωσης, της ηρεμίας, της ξεκούρασης. Η ώρα να επαναφορτιστούν οι μισοάδειες μπαταρίες μας από την καθημερινή εγρήγορση όλου του χρόνου. Όταν σου δίνουν άδεια, την παίρνεις και λες κι ένα τραγούδι. Με αεροπλάνα, με βαπόρια, με κάθε μέσο ψάχνεις την αφορμή για να αποδράσεις από τις ατέρμονες σκέψεις την ώρα της δουλειάς. Δεν έχει σημασία που θα πας. Δεν έχει σημασία πως θα πας. Σημασία έχει πως φεύγεις. Πως κατεβάζεις διακόπτες και σηκώνεις πλώρη για μακριά. Όσο για το ιστολόγιο… εδώ θα είμαι συχνά πυκνά. Κάπου τριγύρω. Όλο και θα μπαίνω να μαθαίνω νέα. Καλοί μου φίλοι θα έρχομαι και θα τα λέμε…

36 και βάλε

Εικόνα
Πως τον μετράμε αλήθεια το χρόνο; Μπορούμε αλήθεια να τον μετρήσουμε με μέρες, μήνες, χρόνια; Μπορούμε να τον μετρήσουμε με στιγμές; Στιγμές που πέρασαν και που άφησαν αναμνήσεις και αποδείξεις ζωής στο διάβα τους; Ίσως μόνο με αποδείξεις αγάπης και ευτυχίας να μετριέται ο χρόνος. Με αγκαλιές στα ηλιοβασιλέματα, με κλεφτές ματιές ευτυχίας, με χάδια και έρωτες στις ακροθαλασσιές, με γευστικά φαγοπότια και μουσικά γλέντια, με παραγωγικές συζητήσεις και έξυπνες ρήσεις, με απολαυστικές περιπέτειες και ελπιδοφόρα όνειρα. Ναι, μάλλον για μένα ο χρόνος μετριέται με στιγμές. Προσωπικές στιγμές. Στιγμές που έρχονται και επιζούν στο υποσυνείδητό μας, επανέρχονται και στοιχειώνουν τα δευτερόλεπτα του τώρα με το τώρα του τότε. 13.149 μέρες δείχνει ο καθρέπτης απέναντί μου. 36 χρόνια. Να μπω στον κόπο να τις μετρήσω τις στιγμές; Σημάδια χρόνου στο διάβα τους. Σημάδια ανεξίτηλα που μένουν και χαράσσουν ουλές και στίγματα. Ο πρώτος έρωτας, οι παιδικοί φίλοι, τα σχολικά χρόνια, οι φοιτητικές τρέλες

Θέλω επειγόντως διακοπές

Εικόνα
Την ώρα που σκάει ο τζίτζικας και η Κέρκυρα πλημμυρίζει από κόσμο κάποιους τους καλεί το καθήκον να παραμείνουν στις επάλξεις της δουλειάς. Αυτά είναι τα κακά και τα άσχημα του καλοκαιριού. Ιδρώτας, ζέστη και δουλειά την ίδια ώρα που άλλοι διασκεδάζουν και ηρεμούν. Δεν ξέρω αν κουράστηκα ή αν δεν αντέχω άλλο, αλλά νιώθω πως θέλω επειγόντως διακοπές. Να αράξω και να χαθώ χωρίς ρολόγια και σκοτούρες στο γαλάζιο της θάλασσας, να χωθώ στην άμμο, να πνιγώ στα ποτά και τα σφηνάκια. Το μόνο που μπορώ να κάνω προς το παρόν είναι να σκέφτομαι τις μέρες που θα έρθουν και θα περάσουν μέχρι την πολυπόθητη άδεια που δε λέει να έρθει. Γιατί όπως και να το κάνουμε, κάποτε θα έρθει και η δική της σειρά. Που θα μου πάει. Ως τότε, ευχές για καλή διασκέδαση στους αδειούχους και καλό κουράγιο και υπομονή στους άτυχους του καλοκαιριού.

Ο τοίχος: Από ΕΛΛΑΔΑ... ΕΛ ΔΑΔΑ

Εικόνα
Σύνθημα 101ον: ΕΛ ΔΑΔΑ Πως την καταντήσαμε έτσι την ΕΛΛΑΔΑ μας, από ΕΛΛΑΔΑ... ΕΛ ΔΑΔΑ. Εμπρηστικές δάδες από άκρη σ' άκρη σ' όλη τη χώρα. Το είπε και το έκανε η Νέα Δημοκρατία. Με την ανοχή της διακυβέρνησής της πράγματα και θάματα αλλάζουν τη χώρα μας. Δύναμη Μεταρρύθμισης. Το κράτος θα ξαναγεννηθεί πάλι με χρόνια και καιρούς από τις στάχτες του. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να μας λυπηθεί ο Θεός. Κανείς άλλος δεν μπορεί να μας βοηθήσει με την κουταμάρα που μας δέρνει. Όχι τίποτα άλλο, αλλά σφίξανε και οι ζέστες.

Άνθρωποι είμαστε...

Εικόνα
Έρχονται στιγμές που μπλέκεις θες δε θες με λάθος ανθρώπους. Νιώθεις πως τα λάθη του παρελθόντος σε στιγματίζουν. Και συνήθως διαπιστώνεις αργά τις εκπτώσεις, τις παραλείψεις και τους συμβιβασμούς σου. Το να μπλέκεις με λάθος ανθρώπους τη λάθος στιγμή είναι οδυνηρό. Μπορεί να βρεθείς μπλεγμένος σε άσχημα κόλπα. Μπορεί να βρεθείς με κασμάδες στο παρμπρίζ. Μια εβδομάδα εγώ είδα την άλλη όψη του νομίσματος. Μια παρέα φίλων με ταξίδεψε με την παρουσία της στο νησί των Φαιάκων. Συζητήσεις και αναλύσεις, παρουσιάσεις και δείπνα, βόλτες και τα συναφή έδωσαν άλλη πνοή στον καλοκαιρινό καύσωνα που μας ταλαιπώρησε αυτές τις μέρες. Τι να πω για τον Δημήτρη και την οικογένειά του με τα φανταστικά πιτσιρίκια, την Μάουρα και τον Άγγελο , τι να πω για τον Γιάννη και την οικογένειά του με τη μικρή μπέμπα που ήταν όλα τα λεφτά, τι να πω για την Ελένη , τον Γιώργο , τον Μάκη και τον Αντώνη . Χάρηκα τόσο πολύ τις συζητήσεις μας που θα μου λείψουν. Φτώχυνε το νησί με την αναχώρησή τους. Τώρα που το σκ

Μιλώντας για Μόστρα

Εικόνα
Όταν ο μύθος ερωτοτροπεί με την ιστορία Ομιλία του Νίκου Παργινού στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου "Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα" του Δημήτρη Μαμαλούκα στην Κέρκυρα Φίλες και φίλοι Είναι μεγάλη η χαρά και η τιμή που νιώθω να βρίσκομαι σήμερα εδώ, σ’ αυτήν την εκδήλωση, πλαισιωμένος από καταξιωμένους ανθρώπους της γραφής και του πνεύματος. Ως ένας άνθρωπος που τώρα μόλις ξεκινά την πορεία του στο λογοτεχνικό στερέωμα θα σας αποκαλύψω μερικά από τα συναισθήματα που βίωσα διαβάζοντας το τελευταίο βιβλίο του φίλου μου, Δημήτρη Μαμαλούκα. Δεν θα σας κουράσω με πολλά, άλλωστε νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω πολλά. Υπάρχουν τόσοι πολλοί και ιδιαίτεροι καλεσμένοι. Πριν πάω στο βιβλίο, ας πω πρώτα δυο λόγια για τον Δημήτρη. Τον Δημήτρη τον γνώρισα μέσω της τεχνολογίας που μεταξύ μας, δεν διαφέρει και πολύ από την λογοτεχνία . Αν το καλοσκεφτείτε αποτελούνται από την ίδια πρώτη ύλη, τα ίδια γράμματα. Γνωριστήκαμε μέσω των κοινών μας διαδικτυακών περιπλανήσεων στον

Δυο κουβέντες για ένα φίλο

Εικόνα
Όποτε σε επιλέγουν να πεις δυο λέξεις για ένα βιβλίο νιώθεις πως εκτιμούν πρώτα από όλα την παρουσία σου και τη διαδρομή σου στο χώρο, όποια κι αν είναι αυτή. Όταν αυτό το βιβλίο είναι και εξαιρετικό και συνάμα τελευταία δουλειά ενός καλού φίλου η χαρά είναι διπλή. Την Τετάρτη 18 Ιουλίου και ώρα 20:00 στην αίθουσα Ιατροχειρουργικής Εταιρείας Κέρκυρας θα παρουσιαστεί στο αναγνωστικό κοινό της Κέρκυρας το μυθιστόρημα του φίλου Δημήτρη Μαμαλούκα «Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα» . Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Κέρκυρας, η Λέσχη Ανάγνωσης Κέρκυρας και το Βιβλιοπωλείο Κίνητρο . Για το βιβλίο θα μιλήσουν η συγγραφέας και κριτικός κα Ελένη Γκίκα , ο οικονομολόγος Γιάννης Γιαννούδης και η αφεντιά μου. Ευχαριστώ λοιπόν, τον επτανήσιο φίλο μου, Δημήτρη Μαμαλούκα για την τιμή και εύχομαι επιτυχίες τόσο συγγραφικές όσο και προσωπικές .

Καθεστώς ομηρίας

Εικόνα
36 εργαζόμενοι στον Δήμο Κερκυραίων συνεχίζουν να παραμένουν απλήρωτοι για επτά μήνες. Ζώντας σε συνθήκες εξαθλίωσης εκλιπαρούν και διεκδικούν το αυτονόητο, να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους και να ξεκαθαρίσει το θολό νομικό τοπίο που τους κρατά σε ομηρία δέκα και δεκαπέντε χρόνια τώρα. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν, οι δημοτικές αρχές έρχονται και παρέρχονται, οι υποσχέσεις όμως μένουν. Η ίδια η πολιτεία εγκλωβίζεται στις δικές της νομικές διελκυστίνδες και το πρόβλημά τους παραμένει. Από εργαζόμενοι, επαίτες. Από μισθωτοί, μισθωμένοι. Κομμάτια ζωής πιασμένα σε χειροπέδες χωρίς αύριο, χωρίς ελπίδα. Η ομηρία μας περιβάλλει. Από τις υποχρεώσεις του χθες μέχρι τα όνειρα του αύριο. Όλοι κομμάτια μιας αλυσίδας ομήρων που συμμετέχουν θέλουν δεν θέλουν στο παιχνίδι της επιβολής, ενσυνείδητα ή ασυνείδητα. Μέρος του προβλήματος κι εμείς οι ίδιοι. Όμηροι των ιδεών, των αξιών και των απόψεών μας. Όμηροι των αμαρτιών μας, όμηροι του ίδιου μας του εαυτού. Παραμένουμε όμηροι γιατί έχουμε ακόμα τα αυτονόη

Ένα βιβλίο για το καλοκαίρι

Εικόνα
Η καλύτερη παρέα πλάι στο κύμα είναι ένα βιβλίο. Μια δροσερή βουτιά στις λέξεις και τις γραμμές ενός βιβλίου μπορεί να δροσίσει και τους πιο απαιτητικούς. Στην παραλία χάνομαι στις διαδρομές των βιβλίων. Εκεί που το κύμα συναντά την καυτή άμμο, αραχτός στις ξαπλώστρες, στον ίσκιο της ομπρέλας, χάνομαι και ταξιδεύω με τη συντροφιά των βιβλίων. Ίσως η καλύτερη παρέα να είναι ένα βιβλίο σε μια παραλία. Ίσως μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα παιδικό χαμόγελο ή ένα ζευγάρι ρακέτες. Υπάρχουν στιγμές και στιγμές. Αρκεί όλα να γίνονται με μέτρο, με σύνεση. Πάρτε ένα βιβλίο μαζί σας καλού κακού, όπου κι αν πάτε. Με ή χωρίς παρέα, θα είναι εκεί για να σας φτιάξει τη διάθεση, για να σας συντροφεύει. Όσο για τα υπόλοιπα… περί ορέξεως κολοκυθόπιτα….

Τριήμερο στους Παξούς

Εικόνα
Απόδραση για τρεις μέρες στον Παράδεισο της ηρεμίας και της ξεγνοιασιάς. Παξοί και Αντίπαξοι φιλοξένησαν για τρεις μέρες τα όνειρα και τις σκέψεις μου. Στα καταγάλανα νερά του Ιονίου δρόσισα για τρεις μέρες τις ελπίδες του καλοκαιριού. Δεύτερη φορά που επισκέπτομαι το νησί των Παξών. Γάιος, Λάκκα, Λογγός, Μογγονήσι, Αντίπαξοι. Αίσθηση ελευθερίας και ηρεμίας. Σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία.

Μυστικά συγγραφής

Εικόνα
Το γράψιμο έχει τις φάσεις του. Η έμπνευση και η αρχική ιδέα. Το θέριεμα και το πέταγμα της φαντασίας στις πρώτες σκέψεις. Η κουραστική διαδικασία του κτισίματος πάνω στην αρχική ιδέα. Οι πρώτες λέξεις, οι πρώτες γραμμές. Το ταξίδι στη ρότα της πλοκής. Η δράση στην σκιά των ηρώων. Οι μάχες στο μυαλό και στο χαρτί. Η διαδικασία της κύησης των λέξεων και των φράσεων. Ο συγγραφικός τοκετός τα ξημερώματα και τα πρωινά με τις τσίμπλες στα μάτια. Ο αυτοέλεγχος και η αυτοκριτική στο τύπωμα των σελίδων. Η αίσθηση της τυπωμένης γραφής, το νέο, το παλιό, το γέννημα. Η επιστροφή και η εναλλαγή. Τα συναισθήματα χαράς, ο πόνος της απογοήτευσης, η μανία της τελειότητας, η ανασφάλεια της επιτυχίας. Όλα μα όλα στο λευκό χαρτί και στο μυαλό, μέσα σε σύννεφα καπνού και αλκοολούχες αναθυμιάσεις. Υπάρχουν δυο μυστικά για την επιτυχημένη συγγραφή ενός βιβλίου. Κανείς όμως δεν τα ξέρει. Αν με ρωτάτε, ένα πετυχημένο βιβλίο γράφεται από μόνο του. Σε πάει, σε οδηγεί. Η κάθε σελίδα δείχνει την επόμενη. Κι όταν

Κέρκυρα & UNESCO

Εικόνα
Η Παλαιά Πόλη της Κέρκυρας με τα δύο φρούριά της (παλαιό και νέο) ανήκει πλέον στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO ως ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό μνημείο. Η απόφαση ελήφθη από την Eπιτροπή Παγκόσμιας Κληρονομιάς του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για την Παιδεία, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό στην 31η συνεδρίασή της στο Κρίστσερτς της Νέας Ζηλανδίας. Όλα καλά κι όλα ωραία. "Εμείς τι θα κερδίσουμε;", σκέφτεται ο απλός κάτοικος της πόλης. Καιρός είναι να δώσουμε σ' αυτήν την πόλη κι όχι να πάρουμε, θα απαντούσα εγώ. Καιρός να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας απέναντι στην πολιτιστική κληρονομιά που ήρθε στα χέρια μας. Να την προστατέψουμε, να την αναδείξουμε, να την διασφαλίσουμε. Με ή χωρίς την προστασία της UNESCO, που εφ' όσον ήρθε, καλώς ήρθε.

Για τον Δημήτρη...

Εικόνα
Πέρασαν κιόλας επτά χρόνια από εκείνο το ζεστό μεσημέρι του Ιούνη που έφυγε ο Δημήτρης από κοντά μας. Έφυγε αλλά δεν χάθηκε. Μέρα που είναι, αναδημοσιεύω ένα κείμενο που είχα γράψει εκείνη την εποχή. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που όσο κι αν προσπαθείς δεν καταφέρνεις με τίποτα να δεις την πραγματικότητα κατάφατσα. Είναι από εκείνες τις στιγμές που μένουν χαραγμένες για τα καλά μέσα στο μυαλό σου, αποτυπώνονται τόσο βαθιά και ανεξίτηλα στη μνήμη σου που είναι αδύνατο να τις ξεχάσεις ποτέ, όσο αδύνατο είναι και να τις χωνέψεις. Μια τέτοια στιγμή είναι και ο χαμός ενός καλού φίλου. Του καλύτερου ίσως φίλου. Ενός φίλου που έφυγε νέος, τόσο νέος όσο κι εσύ. Ενός φίλου που γεννήθηκε με τα ίδια όνειρα, τις ίδιες προσδοκίες, γαλουχήθηκε με τις ίδιες αρχές, εκστασιάστηκε με τα ίδια ηλιοβασιλέματα, γέλασε με τα ίδια αστεία, έκλεψε με τα ίδια αίτια. Ενός φίλου που έφυγε τόσο ξαφνικά όσο αστραπιαία οι σκέψεις περιδιαβαίνουν το νου. Συνήθως όταν χάνεται κάποιος όλοι μιλούν για εκείνα που έκανε. Διθύρ

67 χρόνια "δούλευε" την τροχαία

Εικόνα
Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι: «Είναι τρελός ο παππούς ο Ολλανδός». Έτσι απλά… καθώς όταν επί 67 χρόνια έχεις καταφέρει να κοροϊδεύεις κανονικά την αστυνομία μίας προηγμένης χώρας τότε παρά την παράβαση σου είσαι και άξιος συγχαρητηρίων. Ένας 84χρονος Ολλανδός άφησε εμβρόντητους τους τροχονόμους που τον σταμάτησαν για έναν απλό έλεγχο όταν τους είπε ότι τα τελευταία… 67 χρόνια οδηγεί χωρίς να έχει στην κατοχή ούτε δίπλωμα, ούτε άδεια, ούτε ασφάλεια για το αυτοκίνητο του. Τα ολλανδικά ΜΜΕ μετέδωσαν ότι ο «παππούς» απέφυγε επί τόσα χρόνια τη «σύλληψη» καθώς ουδέποτε ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα ούτε ποτέ του δέχθηκε κλήση για υπερβολική ταχύτητα. Το «ποινικό του μητρώο» αναφορικά με τον Ολλανδικό ΚΟΚ ήταν απλά πεντακάθαρο. Τελικά δεν τιμωρήθηκε… μια και άπαντες διασκέδασαν με το επίτευγμα του. Ο ίδιος πάντως έδωσε την υπόσχεση στην ολλανδική αστυνομία ότι θα εγκαταλείψει το αυτοκίνητο του, το οποίο παρεμπίπτοντος ποτέ δεν πέρασε από έλεγχο οχημάτων… Η είδηση μεταφέρεται αυτούσια από το co

Ένας χρόνος "έμπνευσης"

Εικόνα
Συμπληρώνοντας έναν χρόνο στον αέρα των ιστολογίων, η «Έμπνευση» ανανεώθηκε για να τιμήσει δεόντως την παρουσία της στο διαδίκτυο. Αλλάξαμε πρότυπο για να γίνουμε ακόμα πιο ευχάριστοι και οικείοι στον επισκέπτη. Την Παρασκευή γιορτάζουμε τα γενέθλια ενός έτους γραφής και έμπνευσης στο μετερίζι του διαδικτύου. Μιας ενεργητικής παρουσίας με κείμενα, άρθρα και αφιερώματα στις περιηγήσεις της «Κρεμάλας». Με αποσπάσματα και δημοσιεύματα, σκίτσα και ομιλίες, συνεντεύξεις, σκέψεις και προβληματισμούς. Ένας χρόνος με ενεργή παρουσία από τους συνεπιβάτες της πτήσης μας. Δεν θα μπω στη λογική του απολογισμού. Άλλωστε τα νούμερα δεν λένε πάντα την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι πως ετούτος ο τόπος γέννησε εμπνεύσεις, αξιοποιήθηκε στο έπακρο η δράση του και η αλληλεπίδραση μου μαζί σας, κι αυτό, ίσως μόνο εγώ να μπορώ να το αποδείξω. Αφιερωμένη λοιπόν σ’ όλους μας μια συμβολική φωτογραφία της Στέλλας Βικτωρίου από τα καταγάλανα νερά της Κέρκυρας. Μια χορευτική φιγούρα στα δροσιστικά νερά της έμπνευ

Ο τοίχος: Όταν οι κρατούμενοι γίνονται... κραtoomany

Εικόνα
Σύνθημα 100ον: ΚΡΑ TOO MANY Τα καμώματα των μπουμπουκιών της ΕΛ.ΑΣ. στο βίντεο της ντροπής του βασανισμού των αλλοδαπών κρατουμένων προσέφεραν πολλαπλό κράξιμο και δυσφήμηση για τη χώρα. Προτείνεται η αλλαγή αναγραφής της λέξης «κρατούμενοι» με τη χρήση αγγλικής ώστε να συμπεριληφθούν τα πολλά σχόλια και κραξίματα των ξένων και εγχώριων Μ.Μ.Ε. Λανσάρουμε μόδα.

Ο τοίχος: Μας πρήξανε τα... ΣκουπΙΔΙΑ

Εικόνα
Σύνθημα 99ον: Χ ΗΤΤΑ ΤΕΜΠΛΟΝΙΟΥ Ήττα στο κατακαλόκαιρο για όλη την Κέρκυρα και όχι μόνο για το Τεμπλόνι αποτελεί το κλείσιμο της «χωματερής» στην περιοχή που εξυπηρετεί τις ορέξεις των αρχόντων της Τοπικής και όχι μόνο Αυτοδιοίκησης του Νομού. Ανικανότητα, αναξιοπιστία, έλλειψη σχεδιασμού, έλλειψη τόλμης. Η Κέρκυρα δεν έχει τολμήσει τόσα χρόνια να λύσει τα αυτονόητα. Όταν τα σκουπίδια γίνονται πηγή άντλησης εσόδων σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, στην τριτοκοσμική Κέρκυρα γίνονται το μέσο δυσφήμησης για τον Κερκυραϊκό Τουρισμό, αλλά και το πρόβλημα που κανείς δεν τολμά να αγγίξει σωστά και ορθολογικά. Γεμίσαμε σκουπίδια. Παντού. Πρόταση για τη μεταφορά των σκουπιδιών στην Αλβανία υπάρχει κ. Γεωργιάδη;

Ο τοίχος: Για τα δάση... ρε γαμώτο!

Εικόνα
Σύνθημα 98ον: ΣΟΥ ΦΛΑΣ Μπορεί να το παίζει «κουφός», άκουσε όμως τη γενική κατακραυγή της κοινής γνώμης για την επίμαχη τροπολογία για την αναστολή κατεδαφίσεων αυθαιρέτων σε δασικές εκτάσεις και πήρε φλασιά. Άρπαξε τα τηλέφωνα και ανάγκασε τους πάντες να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο περιβάλλον και τα δάση. Μόνο η πόρτα του "κουφού" τελικά άνοιξε μετά το επίμονο κάλεσμα της κοινής γνώμης. Οι άλλες παρέμειναν ερμητικά κλειστές.

Το χέρι του Θεού...

Εικόνα
Το μπάσκετ αποτέλεσε το άθλημα που πραγματοποίησα την πρώτη μικρή μου επανάσταση στην κολλητή μου παρέα στα σχολικά χρόνια. Ήμουν ο πρώτος που άσκησε βέτο κι εναντιώθηκε στις προσταγές για αλλαγή αγωνιστικού τερέν στα διαλείμματα του σχολείου λόγω σωματικής διάπλασης. Η εποχή του Γκάλη και του Γιαννάκη σήμανε την εισβολή της μπασκέτας στους σχολικούς χώρους και η παρέα άφησε στο περιθώριο το ποδόσφαιρο. Από τότε νιώθω ένα πλάκωμα στην καρδιά όποτε έρχεται η μπασκέτα στο προσκήνιο. Κάτι με πιάνει και ασφυκτιώ. Χθες όμως είπα ν’ αλλάξω. Είχα καιρό να δω αγώνα στο παρκέ. Κάτι με τράβηξε να παρακολουθήσω το χθεσινό παιχνίδι. Είπα κι εγώ να δω έναν αγώνα μπάσκετ και μου έβγαλε την ψυχή, ίσως μόνο και μόνο για να θυμηθώ τα παλιά. Μέρα που είναι σήμερα (επέτειος της ευρωπαϊκής καταξίωσης της ομάδας του Γκάλη και του Γιαννάκη το 1987) δεν θα τα βάλω με το μπάσκετ. Άλλωστε χάσεις κερδίσεις το άθλημα είναι το ίδιο και το αυτό. Και ο χθεσινός αγώνας, κατά τα ψέματα, άξιζε. Μόνο που μας πίκρανε στ

Παρελθόν

Εικόνα
Το παρελθόν μοιάζει με πληρωμένους λογαριασμούς. Χρειάζεται που και που ένα ξεσκαρτάρισμα για να μην πιάνουν πολύτιμο προσωπικό χώρο οι αποδείξεις πληρωμής. Για να μην τις βρίσκουμε μπροστά μας στις απλήρωτες υποχρεώσεις του μέλλοντος. Χρειάζεται μια μικρή ανακατάταξη που και που για μην μας μπερδεύουν οι εκκρεμότητες. Και οι αποδείξεις του χθες ποτέ δεν μοιάζουν ίδιες με το σημερινό βλέμμα. Η ματιά κάνει ανατιμήσεις που κάνουν τις υποχρεώσεις του χθες τόσο διαφορετικές με το πέρασμα του χρόνου. Γιατί το παρελθόν αλλάζει, όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο. Αλλάζει τόσο πολύ και τόσο γρήγορα που δεν το παίρνουμε χαμπάρι. Τις αποδείξεις του παρελθόντος τις κρατώ. Τις τοποθετώ με τάξη και υπομονή στο χρονοντούλαπο της συνείδησής μου. Κι ανατρέχω σ’ αυτές συχνά πυκνά αναζητώντας ίσως απαντήσεις στα προβλήματα του αύριο. Κι ο χρόνος γίνεται σύμμαχος. Το παρελθόν απομυθοποιείται. Αλλάζει και μοιάζει να κινεί τα νήματα του σήμερα, να καθορίζει το αύριο. Το παρελθόν μοιάζει με πληρωμένους λογαρι

Δώδεκα μέρες

Εικόνα
Η δωδέκατη νύχτα ήταν περιπετειώδης. Μάχες αδυσώπητες με τα θηρία της νύχτας στο προσκεφάλι σου. Δώδεκα μέρες κοντά και μακριά σου. Δώδεκα νύχτες στη σκιά της ανάσας σου. Ο χρόνος σταμάτησε στο ρείθρο της διαδρομής σου. Κυλά βασανιστικά στις στιγμές της απουσίας σου, τρέχει γοργά στο πράσινο των ματιών σου. Δώδεκα μέρες που πέρασαν γρήγορα κοντά σου. Δώδεκα μέρες που πέρασαν βασανιστικά μακριά σου. Δώδεκα μέρες γεμάτες συναισθήματα. Δοκιμασία χωρίς αύριο κάθε μια τους. Όλες και καμιά. Πως τον μετράω, αλήθεια, μαζί σου τον χρόνο; Με χαμόγελα, με αγγίγματα, με στεναγμούς, με αναφιλητά, με ανάσες. Δώδεκα μέρες για τους άλλους. Δώδεκα μέρες για τους τύπους.

Όνειρο

Εικόνα
Μη με ξυπνήσεις. Άσε με να χαρώ το όνειρό σου. Να διαβώ ως το τέλος την πύλη της διαδρομής σου. Κομμάτι ενός μύθου, αλήθεια μιας εξομολόγησης. Όνειρο τρελό τα μάτια σου. Υπνωτικό η μυρωδιά σου. Διαδρομές σε κοινά σεντόνια. Χαμένος χωρίς χάρτη στο κορμί σου. Να ψάχνω το άπειρο στις καμπύλες σου. Να ψάχνω το μέτρο στα συναισθήματά μου. Μη με ξυπνήσεις. Έφυγες; Με ρώτησες. Έφτασα. Σου είπα.

2 χρόνια www.parginos.gr

Εικόνα
Ιούνιος του 2005 και μια νέα επικοινωνιακή πύλη έκανε δειλά - δειλά την εμφάνισή της στο διαδικτυακό στερέωμα, το www.parginos.gr , το προσωπικό μου site στο διαδίκτυο. Με αναφορές στη συγγραφική μου δουλειά, στα κείμενα, τα άρθρα, τα σκίτσα μου. Αλλά κυρίως με βήμα και για τη δική σας φωνή, για τα δικά σας ζωντανά μηνύματα που διατρέχουν την υπόστασή του. Με αναφορές στις εκδηλώσεις και τις παρουσιάσεις της «Κρεμάλας», με εκτενή αφιερώματα και αναδρομές στα δημοσιεύματα του τύπου, με αναλυτική παράθεση συνεντεύξεων, αλλά και ομιλιών και κρίσεων για τη δουλειά μου. Ανοίξαμε μια πύλη στο διαδίκτυο που μ’ έκανε να νιώσω την αγάπη σας, καλοί μου φίλοι, κι αυτό, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Μια πύλη που καλά κρατεί και που συνεχίζετε να την επισκέπτεστε συχνά – πυκνά. Μια δική μας πύλη. Χρόνια μας πολλά, λοιπόν. Ευχαριστώ θερμά τον Marcello Bensaia, τον άνθρωπο που υλοποίησε τις ιδέες μου και που καθημερινά είναι πάντα εκεί, όποτε κι αν τον χρειαστώ, ό,τι κι αν του ζητ

Ο τοίχος: Έχετε γεια μιζούλες

Εικόνα
Σύνθημα 97ον: Π ΑΝΤΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ Λένε Αντίο στα Πανεπιστημιακά έδρανα οι πρυτάνεις που χρησιμοποιήσαν για δικό τους όφελος χρήματα του Πανεπιστημίου σύμφωνα με το κατηγορητήριο. Κι έτσι το Πάντειο, έγινε Παντίο Πανεπιστήμιο για πάρτη τους. Τουλάχιστον τους έμειναν τα πολυτελή είδη, τα μάρμαρα, τα είδη υγιεινής και η Ferrari.

Ο "Χορός των Πυρσών" στο Βόλο

Εικόνα
O «Χορός των Πυρσών» μεταφέρθηκε στο Βόλο, τη Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007 μεταλαμπαδεύοντας τη λάμψη της ίδιας της μουσικής. Μιας λάμψης που ενώνει εποχές, κόσμους, συνθέτει κουλτούρες και αναδεικνύει χαρακτήρες. Οι συνθέσεις του Βασίλη Ρακόπουλου , οι αυτοσχεδιασμοί των μουσικών, αλλά και η αγαστή συνεργασία φωνής και μελωδίας, ο ζωντανός διάλογος της Βυζαντινής Χορωδίας του Ιονίου Πανεπιστημίου και του μουσικού σχήματος μετέφεραν τους ακροατές της παράστασης στο χρόνο, μείωσαν τις αποστάσεις, συνένωσαν μουσικά ρεύματα, ανέδειξαν τη ζωντάνια και την ευρηματικότητα, τη συμμετοχή και τη συνεργασία. Ζήσαμε ως συντελεστές ετούτο το εγχείρημα και νιώθουμε υπερηφάνεια για την ευκαιρία που μας δόθηκε να αποτελέσουμε μέρος μιας τέτοιας παράστασης. Μέσα από την πρωτοβουλία αυτή μπορέσαμε να προσθέσουμε το δικό μας λιθαράκι αναδεικνύοντας μουσικά μυστικά μονοπάτια στο υποψιασμένο και ώριμο κοινό του Βόλου. Η ανταπόκριση του κόσμου στην προσπάθειά μας, τα θερμά λόγια, το χειροκρότημα, το χαμόγελο κα