Καιγόμενες δάφνες
Αφιερωμένο στον Αλέξανδρο… Καλέ μου ανιψιέ, σου γράφω με πόνο καρδιάς. Γράμμα απόγνωσης στα παιδιά όλου του κόσμου που σε συντροφεύουν. Βλέπω στα δακρυσμένα μάτια σου τη θλίψη και την απορία που σε κατακλύζει. Συγχώρεσέ με για τον πόνο και την οδύνη, για τις φλόγες και τους καπνούς του πολιτισμούς μας. Συγχώρεσέ με , για τις στάχτες των κατορθωμάτων μας. Σου γράφω για να μείνει ετούτο το γράμμα στον κόσμο. Σιωπηλή διαμαρτυρία εφ όρου ζωής. Σήμερα, τώρα, εδώ, για πάντα. Σου υποσχέθηκα ένα καλύτερο αύριο κάθε φορά που σε είχα στην αγκαλιά μου. Βλέποντας όμως όλα ετούτα τα τραγελαφικά αυτές τις μέρες δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα και τον πόνο μου. Μια ολόκληρη χώρα μετατράπηκε σε ανοχύρωτη πολιτεία και η σκέψη μου τρέχει στις γενιές που έρχονται μετά από μας, στη γενιά σου. Στον κατεστραμμένο κόσμο που θα κληρονομήσεις. Αλήθεια είναι πως αποτύχαμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο . Αλήθεια είναι πως αποτύχαμε να καλυτερέψουμε την ποιότητα της ζωής μας . Αλήθεια είναι πως όσο κι α