Μαθήματα ισορροπίας
![Εικόνα](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw_WliPAysSLfuQ0fu5nzNP7oGNhkgUGG5477gQYhn_GDiIwsiqIk0u9YhL-WLk9_bnSQZRKtdH_l5U_JBjrzKr8wz9Zy5yvJ9MAnfGah7s26zfnNXsyFHP_PfHqr3nj3zj1jw/s400/%CE%A0%CE%95%CE%A4%CE%A1%CE%95%CE%A3.jpg)
Τις προάλλες περπατώντας στα πεζοδρόμια της πόλης, μου «καρφώθηκε» στο μυαλό μια έμμονη ιδέα καθώς προσπαθούσα να ισορροπήσω στην άκρη της σκέψης μου με τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν. Μια έμμονη ιδέα που θέλησε να μεταμορφωθεί σε λέξεις και προτάσεις και να περάσει στην αιωνιότητα μέσα από τη μετατροπή της σε γραπτό κείμενο. Αφορμή ήταν εκείνες οι εικόνες των περαστικών που τυχαίνει να συναντώ στη διαδρομή της καθημερινότητάς μου περνώντας δια πυρός και σιδήρου μέσα από άγχη, στρες και μάχες με το χρόνο και τις υποχρεώσεις. Αφορμή ήταν όλοι εκείνοι που δεν γνωρίζω τόσο καλά για να σταθώ και να τους σφίξω το χέρι στη μέση του δρόμου, εκείνοι που δεν αλλάζουμε μια «καλημέρα» καθώς διασταυρώνονται οι πορείες μας, αλλά που μοιραζόμαστε τα ίδια πεζοδρόμια, τις ίδιες υποχρεώσεις με λογαριασμούς και τράπεζες, τα ίδια βάρη, τις ίδιες μικρές καθημερινές απολαύσεις, ίσως ακόμα και τα ίδια όνειρα. Είναι όλοι εκείνοι που καθώς τους συναντώ στις καθημερινές μου πορείες δεν μένουν παγερά αδιάφορ...