"Κρεμάλα" - Ένα ταξίδι ζωής
της Άντζελας Γκερέκου
Όσοι διαβάσαμε την "Κρεμάλα", πιστεύω ότι συλλάβαμε τον εαυτό μας να επιστρέφει αρκετά χρόνια πίσω. Η αναγωγή των όσων περιγράφονται μέσα από τις γραμμές του νέου αυτού βιβλίου, στα δικά μας προσωπικά βιώματα και στη δική μας ζωή ήταν αναπόφευκτη. Μέσα από μια πολλή τρυφερή περιγραφή προσώπων και καταστάσεων ξύπνησαν μέσα μας αναμνήσεις από τα δικά μας παιδικά και εφηβικά χρόνια.
Γυρίσαμε στα χρόνια του σχολείου, στα χρόνια της αθωότητας, στα χρόνια των σπουδών, τότε που προσπαθούσαμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο ολόκληρο. Ένας νέος συγγραφέας, και φίλος, όπως ο Νίκος Παργινός, κατάφερε να εισχωρήσει στις ψυχές και τις μνήμες μας, ενώ παράλληλα μπόρεσε τόσο γλαφυρά να μας μιλήσει για την φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, τα όνειρα και τις ελπίδες που κρύβει ο καθένας από μας, καθώς μεγαλώνει αλλά κι όλα αυτά που τα κουβαλάει σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Οι ήρωές του, ο Πάκης, ο Δημήτρης, η Τασία, μέσα από τις γραμμές του βιβλίου παίζουν και ερωτοτροπούν με την ίδια την ζωή. Δημιουργούν, ενώ παράλληλα ζουν και ονειρεύονται. Μια αλληλουχία ονείρων που μέσα τους κρύβονται όλες οι αγωνίες και τα κρυφά τους «θέλω». Ένα ταξίδι ζωής που ξεκινά από τον πρώτο τους κοινό μαθητικό έρωτα και τα απίστευτα σημειώματα στα σχολικά θρανία, μέχρι τους γυμνασιακούς εφηβικούς έρωτες και τις φιλοσοφικές ανησυχίες και συνεχίζει στην ενήλικη ζωή τους με τις προσωπικές και επαγγελματικές υποχρεώσεις και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, λοιπόν, συναντάμε μια παρέα παιδιών, όπου μέρα με τη μέρα, μέσα από τις παιδικές τρέλες, τη φαντασία, την παιδική ανεμελιά ανακαλύπτουν τη ζωή, κι αναζητούν, τι άλλο, τον ίδιο τους τον εαυτό. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως προσπαθείς να ανακαλύψεις το ένα γράμμα μετά το άλλο, στο γνωστό σε όλους παιχνίδι της κρεμάλας, που ποιος δεν το έχει παίξει! Μ’ αυτόν τον ιδιαίτερο και ταυτόχρονα ευρηματικό τρόπο, ο συγγραφέας αφήνει την ιστορία του να εξελιχθεί, πετυχαίνοντας να παρουσιάσει με ρεαλιστικό τρόπο έναν μεγάλο αριθμό πτυχών της ζωής κάθε ανθρώπου. Μέσα από ένα ταξίδι αδιάκοπης εναλλαγής συναισθημάτων, αγωνίας, χαράς, λύπης. Ενώ το ταξίδι αυτό, αλλά και το ίδιο το παιχνίδι φαίνεται να κυλούν ομαλά, ένα δυσάρεστο αλλά και συνάμα ανθρώπινο γεγονός, έρχεται να μας προσγειώσει στην πραγματική διάσταση της ανθρώπινης ζωής και υπόστασης.
Το βιβλίο «Κρεμάλα» αποτελεί το πρώτο συγγραφικό εγχείρημα του φίλου, συγγραφέα, Νίκου Παργινού. Ο Παργινός, κρατά για τον εαυτό του ένα διπλό και κρίσιμο ρόλο. Αυτόν του συγγραφέα, αλλά του αυτοβιογραφούμενου ήρωα. Μέσα από αυτήν τη διπλή του ιδιότητα, και ξεκινώντας από ένα δυσάρεστο γεγονός, που στιγμάτισε τη ζωή του, αποδεικνύει με ένα πολύ τρυφερό και συνάμα διακριτικό τρόπο, ότι το κλείσιμο του κύκλου μιας ζωής μπορεί να μετουσιωθεί σε δημιουργία, και τελικά μέσα από την ματιά αυτή καταφέρνει κάτι δύσκολο. Καταφέρνει να δραπετεύσει από την ίδια του τη θλίψη και τη σκληρότητα του γεγονότος και να μην αυτοπαγιδευτεί σ’ ένα κλίμα εσωστρέφειας και μοιρολατρίας, αλλά να κινητοποιήσει τη δική του εσωτερική δύναμη και να τροφοδοτήσει το προσωπικό του δημιουργικό ταλέντο που μέχρι εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε λήθαργο. Αναγκάζει με το δικό του τρόπο τη λύπη, τη στεναχώρια, την απογοήτευση, αλλά και τη γκρίζα πλευρά του τέλους της ανθρώπινης ζωής, να μετατραπούν σ’ ένα πολύ ενδιαφέρον, πολύ όμορφο λογοτεχνικό δημιούργημα, που οδηγεί τον αναγνώστη πέρα από τις λέξεις και τις σελίδες του, σ’ ένα χώρο αισιοδοξίας και ελπίδας. Για να το κάνει αυτό, κανείς, σίγουρα, απαιτεί όχι μόνο ταλέντο αλλά και δύναμη ψυχής. Και ο Νίκος Παργινός, αποδεικνύει ότι διαθέτει και τα δύο. Η όλη πλοκή τοποθετείται σε ένα χώρο, αγαπημένο, τόσο για τον συγγραφέα, όσο και για μένα, στην Κέρκυρα. Ο Νίκος Παργινός, γέννημα θρέμμα της Κέρκυρας, χρησιμοποιεί τον οικείο χώρο του νησιού μας, όχι απλά σαν ένα διακοσμητικό σκηνικό της πλοκής, αλλά σαν ένα βασικό συστατικό της. Η Κέρκυρα, είναι κι αυτή ένας από τους χαρακτήρες - πρωταγωνιστές του βιβλίου. Εμείς οι Κερκυραίοι βέβαια είχαμε την χαρά κι την ευκαιρία, χρόνια τώρα, να γνωρίζουμε τον λόγο του, τις ευαισθησίες του, αλλά και την αγάπη του για τον ίδιο τον τόπο μας, μέσα από τα άρθρα και τα σκίτσα του στις εφημερίδες και τα περιοδικά της Κέρκυρας. Και επιτρέψτε μου να πω, ότι το ταλέντο του το είχαμε δει εδώ και πάρα πολύ καιρό, και δεν μας εκπλήσσει καθόλου αυτό το καινούργιο βήμα του, αυτό το καινούργιο ταξίδι που θα ξεκινήσει. Η πρώτη του αυτή συγγραφική δουλειά, ήρθε να ενισχύσει αυτή μας την πίστη, αλλά και να διευρύνει τους δικούς του ορίζοντες αναγνώρισης. Ο Παργινός, ξεκινά με τον τρόπο αυτό από την Κέρκυρα, αλλά δεν την ξεχνά, αντιθέτως, την κουβαλά μαζί του, σαν πολύτιμη προσωπική κληρονομιά. Επομένως είναι δικαιολογημένη νομίζω, η ιδιαίτερη δική μας χαρά, για το γεγονός ότι ο Νίκος Παργινός, είναι δικό μας παιδί, και με το πρώτο του αυτό έργο κατατάσσεται αναμφισβήτητα στον χώρο των πολλά υποσχόμενων, νέων Ελλήνων συγγραφέων.
Ήδη γνωρίζω ότι η πρώτη αυτή έκδοση θα ακολουθηθεί από άλλες δυο, το «Γλυκό πικραμύγδαλο» και «Το τάγμα της ελπίδας». Είμαι σίγουρη, λοιπόν, ότι ο Νίκος Παργινός, βρίσκεται σε μια πολλή καλή φάση της ζωής του. Είναι ένας άνθρωπος που φαίνεται να έχει βρει τον προσωπικό του δρόμο, κάτι που είναι πολύ δύσκολο και εξαιρετικά σημαντικό. Και μέσα από το πρώτο του αυτό βιβλίο, μας έχει κάνει όλους να ανυπομονούμε να παρακολουθήσουμε τα επόμενα βήματά του. Είμαι σίγουρη για την επιτυχία και των επόμενων βημάτων.
Είμαι σίγουρη για την εξέλιξη που θα έχει ο Νίκος Παργινός. Θα πρέπει σ’ αυτό το σημείο να κάνω μια ακόμα αναφορά για τον Εκδοτικό Οίκο, την «Άγκυρα» και να συγχαρώ πραγματικά για την εμπιστοσύνη που δείχνει στους νέους ανθρώπους, σε μια εποχή που πραγματικά η έκπτωση γενικότερα στις αξίες, διαχέεται και φαίνεται παντού. Είναι πολύ σημαντικό που εσείς στηρίζετε νέους ανθρώπους να βρουν διεξόδους δημιουργικές όπως αυτή εδώ, όπως η ευκαιρία που δώσατε στον Νίκο Παργινό. Νομίζω ότι το σημερινό βιβλίο του Νίκου Παργινού δικαιώνει απόλυτα την επιλογή αυτή. Είμαι λοιπόν και πάλι βέβαιη ότι στην «Κρεμάλα» του Νίκου Παργινού τα μόνα γράμματα που θα τοποθετηθούν στα κενά της λέξης θα σχηματίζουν τη λέξη «επιτυχία», κάτι που, Νίκο, σου εύχομαι ολόψυχα.
Όσοι διαβάσαμε την "Κρεμάλα", πιστεύω ότι συλλάβαμε τον εαυτό μας να επιστρέφει αρκετά χρόνια πίσω. Η αναγωγή των όσων περιγράφονται μέσα από τις γραμμές του νέου αυτού βιβλίου, στα δικά μας προσωπικά βιώματα και στη δική μας ζωή ήταν αναπόφευκτη. Μέσα από μια πολλή τρυφερή περιγραφή προσώπων και καταστάσεων ξύπνησαν μέσα μας αναμνήσεις από τα δικά μας παιδικά και εφηβικά χρόνια.Γυρίσαμε στα χρόνια του σχολείου, στα χρόνια της αθωότητας, στα χρόνια των σπουδών, τότε που προσπαθούσαμε να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο ολόκληρο. Ένας νέος συγγραφέας, και φίλος, όπως ο Νίκος Παργινός, κατάφερε να εισχωρήσει στις ψυχές και τις μνήμες μας, ενώ παράλληλα μπόρεσε τόσο γλαφυρά να μας μιλήσει για την φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, τα όνειρα και τις ελπίδες που κρύβει ο καθένας από μας, καθώς μεγαλώνει αλλά κι όλα αυτά που τα κουβαλάει σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Οι ήρωές του, ο Πάκης, ο Δημήτρης, η Τασία, μέσα από τις γραμμές του βιβλίου παίζουν και ερωτοτροπούν με την ίδια την ζωή. Δημιουργούν, ενώ παράλληλα ζουν και ονειρεύονται. Μια αλληλουχία ονείρων που μέσα τους κρύβονται όλες οι αγωνίες και τα κρυφά τους «θέλω». Ένα ταξίδι ζωής που ξεκινά από τον πρώτο τους κοινό μαθητικό έρωτα και τα απίστευτα σημειώματα στα σχολικά θρανία, μέχρι τους γυμνασιακούς εφηβικούς έρωτες και τις φιλοσοφικές ανησυχίες και συνεχίζει στην ενήλικη ζωή τους με τις προσωπικές και επαγγελματικές υποχρεώσεις και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, λοιπόν, συναντάμε μια παρέα παιδιών, όπου μέρα με τη μέρα, μέσα από τις παιδικές τρέλες, τη φαντασία, την παιδική ανεμελιά ανακαλύπτουν τη ζωή, κι αναζητούν, τι άλλο, τον ίδιο τους τον εαυτό. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως προσπαθείς να ανακαλύψεις το ένα γράμμα μετά το άλλο, στο γνωστό σε όλους παιχνίδι της κρεμάλας, που ποιος δεν το έχει παίξει! Μ’ αυτόν τον ιδιαίτερο και ταυτόχρονα ευρηματικό τρόπο, ο συγγραφέας αφήνει την ιστορία του να εξελιχθεί, πετυχαίνοντας να παρουσιάσει με ρεαλιστικό τρόπο έναν μεγάλο αριθμό πτυχών της ζωής κάθε ανθρώπου. Μέσα από ένα ταξίδι αδιάκοπης εναλλαγής συναισθημάτων, αγωνίας, χαράς, λύπης. Ενώ το ταξίδι αυτό, αλλά και το ίδιο το παιχνίδι φαίνεται να κυλούν ομαλά, ένα δυσάρεστο αλλά και συνάμα ανθρώπινο γεγονός, έρχεται να μας προσγειώσει στην πραγματική διάσταση της ανθρώπινης ζωής και υπόστασης.
Το βιβλίο «Κρεμάλα» αποτελεί το πρώτο συγγραφικό εγχείρημα του φίλου, συγγραφέα, Νίκου Παργινού. Ο Παργινός, κρατά για τον εαυτό του ένα διπλό και κρίσιμο ρόλο. Αυτόν του συγγραφέα, αλλά του αυτοβιογραφούμενου ήρωα. Μέσα από αυτήν τη διπλή του ιδιότητα, και ξεκινώντας από ένα δυσάρεστο γεγονός, που στιγμάτισε τη ζωή του, αποδεικνύει με ένα πολύ τρυφερό και συνάμα διακριτικό τρόπο, ότι το κλείσιμο του κύκλου μιας ζωής μπορεί να μετουσιωθεί σε δημιουργία, και τελικά μέσα από την ματιά αυτή καταφέρνει κάτι δύσκολο. Καταφέρνει να δραπετεύσει από την ίδια του τη θλίψη και τη σκληρότητα του γεγονότος και να μην αυτοπαγιδευτεί σ’ ένα κλίμα εσωστρέφειας και μοιρολατρίας, αλλά να κινητοποιήσει τη δική του εσωτερική δύναμη και να τροφοδοτήσει το προσωπικό του δημιουργικό ταλέντο που μέχρι εκείνη τη στιγμή βρισκόταν σε λήθαργο. Αναγκάζει με το δικό του τρόπο τη λύπη, τη στεναχώρια, την απογοήτευση, αλλά και τη γκρίζα πλευρά του τέλους της ανθρώπινης ζωής, να μετατραπούν σ’ ένα πολύ ενδιαφέρον, πολύ όμορφο λογοτεχνικό δημιούργημα, που οδηγεί τον αναγνώστη πέρα από τις λέξεις και τις σελίδες του, σ’ ένα χώρο αισιοδοξίας και ελπίδας. Για να το κάνει αυτό, κανείς, σίγουρα, απαιτεί όχι μόνο ταλέντο αλλά και δύναμη ψυχής. Και ο Νίκος Παργινός, αποδεικνύει ότι διαθέτει και τα δύο. Η όλη πλοκή τοποθετείται σε ένα χώρο, αγαπημένο, τόσο για τον συγγραφέα, όσο και για μένα, στην Κέρκυρα. Ο Νίκος Παργινός, γέννημα θρέμμα της Κέρκυρας, χρησιμοποιεί τον οικείο χώρο του νησιού μας, όχι απλά σαν ένα διακοσμητικό σκηνικό της πλοκής, αλλά σαν ένα βασικό συστατικό της. Η Κέρκυρα, είναι κι αυτή ένας από τους χαρακτήρες - πρωταγωνιστές του βιβλίου. Εμείς οι Κερκυραίοι βέβαια είχαμε την χαρά κι την ευκαιρία, χρόνια τώρα, να γνωρίζουμε τον λόγο του, τις ευαισθησίες του, αλλά και την αγάπη του για τον ίδιο τον τόπο μας, μέσα από τα άρθρα και τα σκίτσα του στις εφημερίδες και τα περιοδικά της Κέρκυρας. Και επιτρέψτε μου να πω, ότι το ταλέντο του το είχαμε δει εδώ και πάρα πολύ καιρό, και δεν μας εκπλήσσει καθόλου αυτό το καινούργιο βήμα του, αυτό το καινούργιο ταξίδι που θα ξεκινήσει. Η πρώτη του αυτή συγγραφική δουλειά, ήρθε να ενισχύσει αυτή μας την πίστη, αλλά και να διευρύνει τους δικούς του ορίζοντες αναγνώρισης. Ο Παργινός, ξεκινά με τον τρόπο αυτό από την Κέρκυρα, αλλά δεν την ξεχνά, αντιθέτως, την κουβαλά μαζί του, σαν πολύτιμη προσωπική κληρονομιά. Επομένως είναι δικαιολογημένη νομίζω, η ιδιαίτερη δική μας χαρά, για το γεγονός ότι ο Νίκος Παργινός, είναι δικό μας παιδί, και με το πρώτο του αυτό έργο κατατάσσεται αναμφισβήτητα στον χώρο των πολλά υποσχόμενων, νέων Ελλήνων συγγραφέων.
Ήδη γνωρίζω ότι η πρώτη αυτή έκδοση θα ακολουθηθεί από άλλες δυο, το «Γλυκό πικραμύγδαλο» και «Το τάγμα της ελπίδας». Είμαι σίγουρη, λοιπόν, ότι ο Νίκος Παργινός, βρίσκεται σε μια πολλή καλή φάση της ζωής του. Είναι ένας άνθρωπος που φαίνεται να έχει βρει τον προσωπικό του δρόμο, κάτι που είναι πολύ δύσκολο και εξαιρετικά σημαντικό. Και μέσα από το πρώτο του αυτό βιβλίο, μας έχει κάνει όλους να ανυπομονούμε να παρακολουθήσουμε τα επόμενα βήματά του. Είμαι σίγουρη για την επιτυχία και των επόμενων βημάτων.
Είμαι σίγουρη για την εξέλιξη που θα έχει ο Νίκος Παργινός. Θα πρέπει σ’ αυτό το σημείο να κάνω μια ακόμα αναφορά για τον Εκδοτικό Οίκο, την «Άγκυρα» και να συγχαρώ πραγματικά για την εμπιστοσύνη που δείχνει στους νέους ανθρώπους, σε μια εποχή που πραγματικά η έκπτωση γενικότερα στις αξίες, διαχέεται και φαίνεται παντού. Είναι πολύ σημαντικό που εσείς στηρίζετε νέους ανθρώπους να βρουν διεξόδους δημιουργικές όπως αυτή εδώ, όπως η ευκαιρία που δώσατε στον Νίκο Παργινό. Νομίζω ότι το σημερινό βιβλίο του Νίκου Παργινού δικαιώνει απόλυτα την επιλογή αυτή. Είμαι λοιπόν και πάλι βέβαιη ότι στην «Κρεμάλα» του Νίκου Παργινού τα μόνα γράμματα που θα τοποθετηθούν στα κενά της λέξης θα σχηματίζουν τη λέξη «επιτυχία», κάτι που, Νίκο, σου εύχομαι ολόψυχα.
(Από την παρουσίαση της "Κρεμάλας" στην Αθήνα στις 13 Φεβρουαρίου 2006)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου