Ο μέσα νταβατζής

Όπως και να το κάνουμε, όλοι μας έχουμε έναν νταβατζή μέσα μας. Εναν νταβατζή που βγάζει στο κλαρί κι ένα κομμάτι του εαυτού μας.
Για όλα φταίμε εμείς που υποκύπτουμε στις διαθέσεις των νταβατζήδων της ύπαρξής μας. Γιατί εμείς πληρώσαμε για να εξυπηρετηθούμε σε μια δημόσια υπηρεσία. Εκδώσαμε χρηματικό ένταλμα πληρωμής στον νταβατζή που κρύβουμε μέσα μας και βγάλαμε στο κλαρί την υπόληψη και την τιμή μας λαδώνοντας τον πρώτο τυχάρπαστο υπάλληλο που θα μας κάνει τη χάρη στα μουλωχτά. Γιατί εμείς πήγαμε στον γνωστό της τράπεζας και του ζητήσαμε να παρακάμψουμε το σύστημα της ηλεκτρονικής ουράς και να πάμε από το πλάι στον ταμία που είναι "κλειστός" για τους άλλους, "ανοικτός" για τους δικούς τους. Γιατί εμείς τρέχαμε παραπάνω, αλλά το κρύψαμε, ήπιαμε λίγο περισσότερο, αλλά δεν βαριέσαι, σταθμεύσαμε παράνομα, αλλά ήταν ανάγκη και γι' αυτό επιβάλλεται να τη σβήσουμε τη ρημάδα την άδικη κλήση. Γιατί εμείς βάζουμε λυτούς και δεμένους για μια θέση στο Δημόσιο, από το παράθυρο και όχι από την πόρτα, για να βολέψουμε το παιδοβούβαλό μας που σπούδασε στην Ιταλία οκτώ χρόνια. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, το παιδί πρέπει να σπουδάσει κι όχι να μάθει μια ξεπεσμένη τέχνη και πληρώνουμε όσο όσο. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, άλλο Πανεπιστήμιο και άλλο Fame Story. Κράτα και μια ρεζέρβα, συμπλήρωσε και μια αίτηση, ποτέ δεν ξέρεις το γούστο του νταβατζή σου. Γιατί εμείς προτιμάμε να αγοράζουμε φθηνότερα χωρίς απόδειξη παρά νόμιμα χωρίς έκπτωση. Γιατί εμείς προτιμάμε να λύσουμε το πρόβλημα της λακκούβας έξω από το σπίτι μας παρά του χάσματος στο δρόμο της προόδου μας.

(Άρθρο του Νίκου Παργινού - Δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία - 3/11/2004)

Σχόλια

  1. Καπετάνισσα9:48 μ.μ.

    Μεταμορφωνόμαστε κατά την περίσταση, το ξέρεις.
    Φοράμε μάσκες.
    Του νταβατζή, της εκδιδομένης, του έντιμου, του δικαστή, του μαχητικού ή του φιλήσυχου πολίτη.
    Όλα μαζί.
    Και τίποτα.

    Πως το 'λεγε η γιαγιά μου να δεις...
    Α, ναι!
    "Τα καλά και συμφέροντα"

    Εγώ το λέω απλά, υποκρισία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναταλία12:32 π.μ.

    .....κι όλοι κουνήσουμε συγκαταβατικά το κεφάλι, θα πούμε πόσο δίκιο έχεις, μα στην επόμενη κίνηση που θα αφορά εμάς, θα αντιδράσουμε ακριβώς το ίδιο...

    Φαύλος κύκλος. Ποιος θα σπάσει πρώτος άραγε αναρωτιέμαι....Μα κυρίως....ΓΙΑΤΙ να το κάνει;

    Ποιος διαλέγει δύσκολους δρόμους σήμερα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος9:50 μ.μ.

    Καλα έκανες και το έβαλες αυτό σου το κειμενάκι. Για να υπάρχει για πάντα στο Google στη λέξη νταβατζης.
    Τέλειος ορισμός. Στελνω mail στον Μπαμπινιωτη τώρα!
    Καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νίκος Παργινός10:54 μ.μ.

    @καπετάνισσα
    Είχε απόλυτο δίκιο η γιαγιά σου, καλή μου φίλη, τα καλά και συμφέροντα...

    @natalia
    Ο δύσκολος δρόμος θέλει πολλά κότσια και τον επιλέγουμε με μεγάλη δυσκολία. Είναι καιρός όμως να κοιτάξουμε και λίγο στο βάθος της συνείδησής μας, να ξυπνήσουμε και να αναλογιστούμε κάποια πράγματα.

    @dr.upbar
    xaxa... με έκανες και γέλασα, ρε μπαγάσα.. λες να το δούμε και στο καινούργιο λεξικό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Εικόνα
"Ο ΣΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΩΝ" συνεχίζει το ταξίδι του κάνοντας στάση στην Αθήνα και στο Cafe Πολυχώρο "Αίτιον" (Τζιραίων 8-10 σταθμός μετρό ΑΚΡΟΠΟΛΗ), όπου την Δευτέρα 5 του Δεκέμβρη στις 19:30 θα παρουσιαστεί στο αναγνωστικό κοινό της πρωτεύουσας. Για το βιβλίο θα μιλήσουν η συγγραφέας κα Έφη Μαχιμάρη και ο ο ποιητής κ. Γιάννης Σκληβανιώτης, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ηθοποιός κα Σοφία Ιωάννου. Σας περιμένουμε.
Διαβάστε περισσότερα

Τα όνειρα και τα σκουπίδια

Εικόνα
Tα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Δεν ξέρεις καλά καλά πως γίνονται και από πού κρατά η σκούφια τους. Δεν ξέρεις τη χρησιμότητά τους. Πολλές φορές αγνοείς τις προεκτάσεις της ύπαρξής τους, αλλά άμα επιμένουν για καιρό να σε σκοτίζουν… κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζεις και νιώθεις άβολα. Ναι, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ναι, τα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Προέρχονται από αγνές πρώτες ύλες, από καταναλωτικές επιθυμίες και μανιώδεις εξάρσεις και καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, όπως τα όνειρα ξεχνιούνται και σβήνουν με το πρώτο φως της μέρας. Αυτά που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι και τα όνειρα που επιμένουν, που επανέρχονται πάλι και πάλι, που θέλουν σώνει και καλά να μας αποδείξουν πως πρέπει να δώσουμε κάποια βάση στα κρυφά μηνύματά τους. Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά τα μπερδέψαμε τα πράγματα, ειδικά εμείς οι Κερκυραίοι. Αφήσαμε τα σκουπίδια να γίνουν ο καθημερινός μας εφιάλτης. Μετατρέψαμε τα όνειρα της νύχτας σε σκουπίδια της μέρας. Βρώμισαν τα όνειρά μας, ξημέρωσε για τα καλά, αλλά εμεί...
Διαβάστε περισσότερα

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"

Εικόνα
Σε κάθε καινούργια   δουλειά   του Νίκου νιώθω την υπέρβαση του. Σε κάθε καινούργιο βιβλίο υπερβαίνει τον εαυτό του και η ανάγνωση γίνεται πρόκληση. Πρόκληση είναι η ιστορία, πρόκληση είναι οι αλήθειες του βιβλίου που μας φέρνουν μπροστά στις δικές μας αλήθειες, στα υπαρξιακά μας ερωτήματα, στον τρόπο πραγμάτωσης του βαθύτερου στόχου μας, πρόκληση είναι το άπλετο φως που ρίχνει στα κενά της ιστορίας μας, της παράδοσης μας, πρόκληση είναι η τόλμη του να μελετάει, να γράφει και να υπηρετεί με σεβασμό τον πολιτισμό του νησιού μας, πρόκληση είναι που εμμένει πάντα στον κύκλο της ζωής που περικλείει τα μικρά σημαντικά πράγματα που ορίζουν τον άνθρωπο και το συναίσθημα. Όταν πήρα   στα χέρια μου « Το σταυροδρόμι των   ηρώων », πιστέψτε με, τρόμαξα. Με τρόμαξε ο χρόνος που μου απέμεινε για να το μελετήσω. Για άλλη μια φορά όμως, μέσα από το γραπτό του Νίκου έζησα τα καλύτερα ξενύχτια μου. Έζησα ένα μοναδικό   ταξίδι ψυχικής, πνευματικής αφύπνισης που ξεκινά από...
Διαβάστε περισσότερα