Ο τοίχος: Ο Λίβανος της ειρήνης

Σύνθημα 37ον: LIVEΑΝΟΣ
Η ζωή επανέρχεται στα ερείπια και τα απομεινάρια των συνοικιών του Νότιου Λιβάνου. Ρημαγμένες ζωές, κατεστραμμένα όνειρα, ανθρώπινα φαντάσματα που ψάχνουν στα χαλάσματα λίγη ελπίδα για να επιστρέψουν στον κόσμο της καθημερινότητάς τους με φανερές τις πληγές του αγώνα τους. Ο Leaveανος ξαναγίνεται Liveανος, ας ελπίσουμε μόνιμα αυτή τη φορά, χωρίς διαλείμματα, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς μισαλλοδοξίες, χωρίς ακρότητες και φανατισμούς, άλλωστε η ελπίδα ζει πάντα και πεθαίνει τελευταία.

Σχόλια

  1. Πάλι από την αρχή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εδώ είμαι! Άσχετο με το post:Εκτός από τα κείμενα μου αρέσουν και τα σκίτσα. Είναι και αυτά δικά σου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος10:58 μ.μ.

    Μακάρι να μην υπάρξουνε διαλείμματα...και να μείνει ο Liveανος που πολύ σωστά έθεσες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μακάρι Νίκο, μακάρι.

    Άλλο δεν θέλει τούτη η γη παρά φως και ζωή.

    Σκοτάδια παντού.
    Πυκνά και θανατηφόρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @dodos
    Δυστυχώς...

    @kyrallina
    Καλώς ήρθες στον κόσμο της "έμπνευσης". Και τα κείμενα και τα σκίτσα είναι δικά μου και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

    @scalidi
    Ζωή και φως στο σκοτάδι των παθών μας. Γι' αυτό δεν είμαι αισιόδοξος...

    @dr.upbar
    Συμφωνώ απόλυτα, φίλε μου, αλλά δεν το βλέπω. Όλο και κάτι θα συμβεί και πάλι θα επανέλθουμε στα ίδια. Μακάρι να διαψευστώ.

    @καπετάνισσα
    Καπετάνισσά μου, εσύ, ξέρεις να κυβερνάς σε ήρεμες και άγριες θάλασσες, σε φωτεινές και σκοτεινές ρότες, γι' αυτό σε χαίρομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Τα όνειρα και τα σκουπίδια

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"