Tα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Δεν ξέρεις καλά καλά πως γίνονται και από πού κρατά η σκούφια τους. Δεν ξέρεις τη χρησιμότητά τους. Πολλές φορές αγνοείς τις προεκτάσεις της ύπαρξής τους, αλλά άμα επιμένουν για καιρό να σε σκοτίζουν… κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζεις και νιώθεις άβολα. Ναι, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ναι, τα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Προέρχονται από αγνές πρώτες ύλες, από καταναλωτικές επιθυμίες και μανιώδεις εξάρσεις και καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, όπως τα όνειρα ξεχνιούνται και σβήνουν με το πρώτο φως της μέρας. Αυτά που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι και τα όνειρα που επιμένουν, που επανέρχονται πάλι και πάλι, που θέλουν σώνει και καλά να μας αποδείξουν πως πρέπει να δώσουμε κάποια βάση στα κρυφά μηνύματά τους. Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά τα μπερδέψαμε τα πράγματα, ειδικά εμείς οι Κερκυραίοι. Αφήσαμε τα σκουπίδια να γίνουν ο καθημερινός μας εφιάλτης. Μετατρέψαμε τα όνειρα της νύχτας σε σκουπίδια της μέρας. Βρώμισαν τα όνειρά μας, ξημέρωσε για τα καλά, αλλά εμεί...
κριμα αν χαθουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήεμεις...σε ασφαλτο μεγαλωσαμε.
Πραγματικά ήταν ταξίδι στον χρόνο,όταν πήγα πέρσι το καλοκαίρι. Κρίμα που δεν έχουν αναπαλαιώσει όλα τα κτίσματα εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ευκαίρια,διάβασα και την μίνι συνέντευξη σου στο Έθνος!Έυγε!
@ονοματοδοσία
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να μην χαθούν, αλλά οι ευχές μου δυστυχώς δεν φθάνουν. Ήδη ένα μεγάλο κομμάτι του χωριού έχει ξεπουληθεί σε ξένους ενώ ένα άλλο έχει κινδυνεύει να καταρεύσει.
@tiverius
Αγαπητέ φίλε, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Άντε και στα δικά σου!