Καλ...ομελέτα κι έρχεται

Οι μελέτες είναι σαν τις ομελέτες ένα πράγμα. Θέλουν υπομονή, καλό χτύπημα και φυσικά χρειάζεται πρώτα από όλα να σπάσεις αυγά. Να βάλεις από την τσέπη σου και να τις πριμοδοτήσεις. Να δαπανήσεις χρήματα για να τις κάνεις.
Πρέπει να τις μαγειρέψεις με τέχνη και μαεστρία, θέλουν καρυκεύματα και καλό λάδι. Θέλουν εξοπλισμό και τεχνίτες στην κουζίνα. Θέλουν το χρόνο τους, έχουν τα μυστικά τους και βέβαια είναι πολλών ειδών.
Στην Κέρκυρα, λάδι ακόμα έχουμε, αν και δεν είναι και το καλύτερο. Αυγά δεν υπάρχουν, αλλά όλο και κάτι θα βρεθεί αν προσπαθήσουμε από το υστέρημά μας να χρηματοδοτήσουμε την εκπόνηση μελετών. Στο σπάσιμο άλλωστε είμαστε πρώτοι. Τα καταφέρνουμε καλά με τα κανάτια, στα αυγά θα κολλήσουμε; Και οι ομελέτες μας, αν και δεν είναι διάσημες όπως το σοφρίτο και τα τσιλίχουρδά μας, αξίζουν.
Κάποιοι θεωρούν πως μελέτες έχουμε. Λεφτά δεν έχουμε και συμμάχους στον αγώνα για την διεκδίκηση των έργων. Δεν έχουμε ανθρώπους με πολιτική βούληση να σπάσουν αυγά και να μας βοηθήσουν με τις ομελέτες μας. Και τα γούστα των ευρωπαίων, ειδικά τα τελευταία χρόνια απαιτούν πολλά. Οι ομελέτες μας πρέπει να μην είναι σκέτες. Θέλουν το κάτι παραπάνω. Τα έργα περνούν μέσα από πολλές γευστικές συμπληγάδες για να φθάσει η Ευρώπη να χρηματοδοτήσει τη δημιουργία τους και να μην τα γράψει στα αμελέτητά της. Άλλοι βέβαια υποστηρίζουν πως βούληση έχουν, λεφτά θα βρεθούν, μελέτες δεν υπάρχουν γιατί δεν υπάρχουν αυγά σε τούτον τον τόπο και μάγειροι με ικανότητες και γούστο.
Η κυβέρνηση από τη μεριά της βλέπει διαφορετικά τα πράγματα. Διατυμπανίζει πως όσες μελέτες και όση βούληση κι αν υπάρχει, λεφτά δεν υπάρχουν για να αγοράσει ομελέτες. Κι έτσι τα έργα μένουν στις καλένδες γραμμένα σε αμελέτητα. Μακέτες και σχέδια επί χάρτου, είτε υπάρχουν είτε όχι μελέτες. Και οι ομελέτες στα αζήτητα. Περίοδος νηστείας.
Ο κόσμος, δικαίως, ψάχνει να βρει τί γίνεται, ποιός φταίει και τα έργα μόνο εξαγγέλλονται, μόνο μελετούνται και δεν γίνονται. Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε και οι άλλοι. Μόνο ο Χατζηπετρής δεν φταίει, καλή του ώρα εκεί που βρίσκεται.
Η ουσία είναι πως η Κέρκυρα ζει χρόνους δίσεκτους. Και οι μελέτες γίνονται ομελέτες με αυγά αγνώστου προελεύσεως. Η πολιτική βούληση γίνεται εξουσιαστική βουλιμία και το ταμείο, ως συνήθως σε τούτο τον τόπο, είναι μείον. Πληρώνουμε, πληρώνουμε και προκοπή δεν βλέπουμε. Οι πολιτικές μας κότες παράγουν αυγά κλούβια που μόνο ομελέτες δεν μπορείς να φτιάξεις και έτσι το μενού προσφέρει όνειρα κι ελπίδες σε πιάτο μετρίων διαστάσεων γαλάζιου χρώματος με πολλές αποχρώσεις και νούγια πράσινη. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Το κερκυραϊκό μενού διαθέτει και ομελέτες. Κι αυτές που διαθέτουμε, τις φτιάξαμε με κόπο και τρόπο. Θέλουν διαφήμιση και προώθηση στα εξουσιαστικά κυβερνητικά κέντρα. Οι γευστικοί συνεργάτες για την προώθηση των μελετών μας μόνο αυτό δεν σκέπτονται όμως. Μπερδεύουν τις μελέτες με τα αμελέτητά τους. Φαγώνονται μεταξύ τους, με τις ομελέτες μας θα ασχοληθούν; Η χώρα διανύει περίοδο νηστείας. Οι ομελέτες όμως κρύες δεν τρώγονται. Ούτε καμένες.

(Άρθρο του Νίκου Παργινού για το "Κερκυραϊκό Βήμα")