Ασκήσεις... ισορροπίας

Επιστροφή και πάλι στην πραγματικότητα μετά τις σύντομες διακοπές του Πάσχα. Έτσι είναι η ζωή και οι γιορτές. Έρχονται και παρέρχονται. Περνάνε οι γιορτινές μέρες όπως έρχονται για να συμπληρωθεί ο κύκλος. Άλλες φορές ομαλά, άλλες φορές ανώμαλα. Και κάθε κατεργάρης επιστρέφει στον πάγκο του. Τέρμα τα γλέντια και οι χοροί, τα φαγοπότια και τα τριγλυκερίδια, τα χορατά και οι καταναλώσεις αλκοολούχων παρασκευασμάτων, οι τσάρκες και τα παιχνίδια.
Είναι οι στιγμές που ξαναγυρνάς θέλεις δε θέλεις στα γνωστά και τα τετριμμένα αφήνοντας στο περιθώριο το ποδήλατο των παιδικών σου περιπετειών και οδηγείς το τετράτροχο για τον πηγαιμό στις επάλξεις του μεροκάματου. Βάζεις το "κουστούμι" της καθημερινότητας και ξεκινάς. Περνάει και φεύγει η εορταστική μαγεία της παύσης. Κι εσύ, αναγκασμένος να επιστρέψεις, να γυρίσεις θέλοντας και μη σελίδα και να ρίξεις μια πρόχειρη ματιά σ' όλα όσα θα διανθίσουν τη νέα περίοδο που έρχεται... που ήρθε για να είμαστε απόλυτα ακριβείς. Το διάλειμμα τέρμα λοιπόν, τα κεφάλια μέσα. Επιστροφή στην καθημερινότητα, επιστροφή στις νέες προκλήσεις που θα δώσουν τροφή στο υποσυνείδητο και θα τροφοδοτήσουν με πολλαπλούς καύσιμους ψεκασμούς τους κινητήρες των προσωπικών μας ονείρων. Άλλωστε, κάθε επιστροφή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σ' ένα νέο ταξίδι, γεμάτο νέες προκλήσεις και νέα ανεκπλήρωτα όνειρα. Αυτή θεωρώ πως είναι και η σωστή προοπτική μέρα που είναι. Η επιστροφή είναι η επόμενη κενή σελίδα που θα κληθείς να γράψεις και να γεμίσεις με εμπειρίες και πράξεις. Κι όπως όλες οι καινούργιες σελίδες κρύβουν εκπλήξεις, κρύβουν πολλά. Ας ξαμοληθούμε λοιπόν... όσο για κείνο το ποδήλατο των παιδικών περιπετειών, πάντα θα μας περιμένει στη γωνία της νέας αργίας, αρκεί να το ψάξουμε, κάπου εκεί, στη γειτονιά των ονείρων.