Tα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Δεν ξέρεις καλά καλά πως γίνονται και από πού κρατά η σκούφια τους. Δεν ξέρεις τη χρησιμότητά τους. Πολλές φορές αγνοείς τις προεκτάσεις της ύπαρξής τους, αλλά άμα επιμένουν για καιρό να σε σκοτίζουν… κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζεις και νιώθεις άβολα. Ναι, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ναι, τα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Προέρχονται από αγνές πρώτες ύλες, από καταναλωτικές επιθυμίες και μανιώδεις εξάρσεις και καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, όπως τα όνειρα ξεχνιούνται και σβήνουν με το πρώτο φως της μέρας. Αυτά που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι και τα όνειρα που επιμένουν, που επανέρχονται πάλι και πάλι, που θέλουν σώνει και καλά να μας αποδείξουν πως πρέπει να δώσουμε κάποια βάση στα κρυφά μηνύματά τους. Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά τα μπερδέψαμε τα πράγματα, ειδικά εμείς οι Κερκυραίοι. Αφήσαμε τα σκουπίδια να γίνουν ο καθημερινός μας εφιάλτης. Μετατρέψαμε τα όνειρα της νύχτας σε σκουπίδια της μέρας. Βρώμισαν τα όνειρά μας, ξημέρωσε για τα καλά, αλλά εμεί...
Έτσι, για τον κακό καιρό της εποχής, για τα καρεκλοπόδαρα που έπεσαν χθες και που ποτέ ευτυχώς δεν μας πετυχαίνουν, για τις στάλες τις βροχής που μας βομβάρδιζαν, αλλά και για τον σημερινό ήλιο που δειλά δειλά από το πρωί έκανε την εμφάνισή του, εγώ σήμερα θα μιλήσω για τα λουλούδια και τις ευχές. Θα μυρίσω άνοιξη στο καταχείμωνο, να προλάβω τις εξελίξεις, το επίδομα θέρμανσης και την οικονομική κρίση, την ευρωπαϊκή επιτήρηση και την προσωπική ελευθερία. Θα μυρίσω άνοιξη για να κατοχυρώσω όνειρα και επιδιώξεις, τώρα που ο ουρανός έχει ανοίξει και δέχεται αιτήσεις με ή χωρίς πρωτόκολλο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου