Συνέντευξη στην εφημ. "ΣΗΜΕΡΙΝΗ" της Πάτρας

Λύνοντας τους γρίφους

Συνέντευξη στην Ελευθερία Μακρυγένη

Η συγγραφή του πρώτου βιβλίου του ήταν ένα ταξίδι... αυτογνωσίας, το οποίο λειτούργησε, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο συγγραφέας, λυτρωτικά. Στις σελίδες του, η φιλία, ο έρωτας, η ζωή και ο θάνατος εναλλάσσονται με μια οικεία φυσικότητα, οδηγώντας τους ήρωες του βιβλίου, αλλά και τον ίδιο το συγγραφέα, στην αποκαλυπτική ανακάλυψη του Είναι. Ο Νίκος Παργινός, ο οποίος έζησε τα φοιτητικά του χρόνια στην Πάτρα, αφιερώνει το πρώτο του βιβλίο, υπό τον τίτλο "ΚΡΕΜΑΛΑ", στη μνήμη του αγαπημένου του φίλου, που έφυγε νωρίς, καλώντας μας, ταυτόχρονα, να μοιραστούμε μαζί του την ενέργεια και τα συναισθήματα που του προκάλεσε αυτή η απώλεια.

• Η "Κρεμάλα" πραγματεύεται τον έρωτα, τη φιλία, τη ζωή και το θάνατο με έναν ιδιαίτερο τρόπο, καθώς αναγάγει τα θεμελιώδη αυτά ζητήματα σε αινίγματα - γρίφους μιας "κρεμάλας", τα οποία ο καθένας από μας λύνει μεν, αλλά με διαφορετικό τρόπο.

• Ο έρωτας δεν ορίζεται μονοδιάστατα. Κάθε πρόσωπο, με το οποίο σχετίζεσαι, σου ξεδιπλώνει και μια διαφορετική πτυχή του. Νομίζω, άλλωστε, ότι σ' αυτή τη διαδικασία βρίσκεται η μαγεία της ζωής, στο να ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα και να αναθεωρείς την οπτική με την οποία τα αντιμετωπίζεις.

• Τη ζωή είναι καλύτερα να τη ζεις, παρά να τη φιλοσοφείς. Αυτό προκύπτει μέσα και από τις σελίδες του βιβλίου. Αυτό τουλάχιστον είναι το δικό μου μότο. Θεωρώ ότι η ζωή είναι ένας θησαυρός από ευκαιρίες, οι οποίες μας προσφέρουν τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Για παράδειγμα, εγώ δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γίνω συγγραφέας. Άρπαξα απλά την ευκαιρία που μου δόθηκε, μέσω ενός τραγικού, συνταρακτικού γεγονότος, που είχε να κάνει με την απρόσμενη και προώρη απώλεια του πολύ καλού μου φίλου. Θέλησα λοιπόν να μοιραστώ με τους αναγνώστες την ενέργεια και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε το γεγονός.

• Η απώλεια είναι συνταρακτική, όμως, πολλές φορές, κλαίμε τους νεκρούς μας, όχι γιατί αυτοί στερήθηκαν τη ζωή, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι εμείς καλούμαστε να συνεχίσουμε τη δική μας ζωή, χωρίς αυτούς, πράγμα το οποίο έχει ψυχολογικό κόστος. Αυτό είναι πολύ μεγάλο λάθος. Άλλωστε, όλοι μας χρωστάμε από έναν θάνατο, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, είναι συνυφασμένος με τη ζωή. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε αυτούς που φεύγουν, γιατί, πολλές φορές, βρίσκουν τρόπους να μας βοηθήσουν και να μας καθοδηγήσουν μέσα από όνειρα, αναμνήσεις και σημάδια. Αυτό συμβαίνει και στον πρωταγωνιστή του βιβλίου, ο οποίος βρίσκει απαντήσεις στα αινίγματα τού σήμερα χρόνια μετά το θάνατο του καλού του φίλου, μέσα από ένα παλιό, ξεχασμένο τετράδιο "κρεμάλας", που τους συντρόφευε στα παιδικά τους χρόνια. Η λύση των γρίφων, που του είχε θέσει τότε ο φίλος του, είναι άμεσα συνδεδεμένη με το παρόν του.

• Οι εξομολογητές και οι εξομολογούμενοι εκλείπουν στην εποχή μας. Οι περισσότεροι επιδίδονται σε επιφανειακές συζητήσεις, όμως, η φιλία, όπως και ο έρωτας, δεν σχετίζονται με την επιφάνεια. Με δεδομένη την κατάσταση, ένας φίλος με τον οποίο έχεις μια τέτοια ουσιαστική σχέση, είναι μεν σπάνιος, αλλά παράλληλα και αρκετός, για oλόκληρη τη ζωή σου.

• Αν πει κάποιος ότι γνωρίζει τον εαυτό του, δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει να ζει.

• Το γράψιμο είναι πραγματικά μια διαδικασία λύτρωσης, αν και την ίδια ώρα νιώθεις ότι πρέπει να ισορροπήσεις σε τεντωμένο σκοινί. Παλεύεις με τα βιώματά σου, με τις εμπειρίες σου. Θα χαρακτήριζα τη γραφή ως μια διαδικασία... αυτοΐασης. Εξάλλου, το συγκεκριμένο βιβλίο, με οδήγησε πιο κοντά στον εαυτό μου, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί φόρο τιμής για ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο, το οποίο σημάδεψε τη ζωή μου.

• Το γέλιο χρωματίζει τη ζωή μας, αλλά στις μέρες μας λείπει σε μεγάλο βαθμό από την καθημερινότητά μας. Από την άλλη, το χιούμορ, στο πλαίσιο της συγγραφής ενός βιβλίου, λειτουργεί θετικά στη διεμβόλιση αναγνωστών, οι οποίοι δεν θα είχαν την ευκαιρία ή τη διάθεση να ξεφυλλίσουν ένα "βαρύ" λογοτεχνικό κείμενο.

• Η Πάτρα, στην οποία πέρασα τα φοιτητικά μου χρόνια, έχει το δικό της κομμάτι στην "Κρεμάλα". Άλλωστε, είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Μπορεί να την αποχωρίστηκα πριν από δώδεκα χρόνια, όμως, ακόμα διατηρώ επαφές με τους εδώ φίλους μου.

• Έχω γράψει ήδη άλλα δύο βιβλία και τώρα ετοιμάζω το τέταρτο κατά σειρά. Το πρώτο θα κυκλοφορήσει εντός του χρόνου και φέρει τον τίτλο "Γλυκό Πικραμύγδαλο". Πρόκειται για μια ερωτική ιστορία, η οποία διανθίζεται από σειρά μικρότερων ιστοριών, που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και επηρεάζουν τη ροή της κεντρικής ιστορίας. Το βιβλίο που θα κυκλοφορήσει αμέσως μετά τιτλοφορείται "Το τάγμα της Ελπίδας". Μέσα από τις σελίδες του αναδεικνύονται άγνωστα ιστορικά στοιχεία, που αφορούν στην εποχή της βενετοκρατούμενης Ελλάδας.

Ελευθερία Μακρυγένη

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Τρίτης 20 Μαρτίου 2007