ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
ΕΦΗ ΜΑΧΙΜΑΡΗ
Εκδόσεις "Αλεξάνδρεια"
Σελίδες 55
«Οι σταθμοί των τρένων δεν ανήκουν σε κανέναν απλά τους δανειζόμαστε για κάποιες ώρες» γράφει η Έφη Μαχιμάρη στην ποιητική της συλλογή «Χαμόγελα της Μοναξιάς». Κάπως έτσι και η ίδια η ποίηση, οι περαστικοί στίχοι, η τέχνη και η δημιουργία, τα ίδια τα βιβλία που κοσμούν τη βιβλιοθήκη μας περνούν δανεικά στην αχλή της έντονης καθημερινότητας μας και στοιχειώνουν με τη λάμψη τους τις μέρες μας ακουμπώντας λίγο ή πολύ κάθε φορά στα συνειδησιακά μας σκοτεινά στήθη.
Διαβάζοντας την ποιητική συλλογή «Χαμόγελα της Μοναξιάς» κάπως έτσι αισθάνθηκα. Επιβάτης σε μια δημιουργική γραμμή που διέσχισε ποιητικές στιγμές, λιποτάχτης από τα σπουδαία της ζωής μου που ξέμειναν στο περιθώριο έστω και για λίγο, κοινωνός ξεχασμένων ιστοριών που ξυπνούν υποσυνείδητα στις σελίδες της άγνωστης περιήγησής της, η Έφη Μαχιμάρη με ταξίδεψε με το γράψιμό της, μεταφέροντάς με τις ποιητικές φτερούγες της στα μονοπάτια της δημιουργικής μοναχικής γραφής, μοιράζοντας αφειδώς χαμόγελα στις στροφές των στίχων της. Άνοιξα την αγκαλιά μου και σφιχταγκάλιασα τη δημιουργική της πένα, βυθίστηκα στα νοήματα της μοναξιάς της που ξεχύθηκε στις κενές σελίδες που κλήθηκε να γεμίσει με συναίσθημα, ταλέντο, με έντονο άρωμα επιστροφής και ταξιδιωτικής λαχτάρας, στο περιθώριο της μαγείας του χρόνου που κυριαρχεί και επιβάλει τους δικούς του κανόνες συνθλίβοντας τις μοναχικές μας στιγμές. Η Έφη Μαχιμάρη αν μη τι άλλο μου μοίρασε εφήμερα χαμόγελα στους σταθμούς της κοινής μας ρότας, και τα «Χαμόγελα της Μοναξιάς» αποτελούν έναν σταθμό που καλό θα είναι να ανακαλύψουμε κάποια στιγμή πραγματοποιώντας ένα μικρό διάβημα απόδρασης από τα τετριμμένα. Αυτή άλλωστε δεν είναι και η μαγεία της ποίησης;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου