Θάνατος

Κάποιες στιγμές η σκέψη του θανάτου βρίσκει γόνιμο έδαφος και μας επισκέπτεται. Θεριεύει από την ίδια την καθημερινότητά μας, από συμβάντα γύρω μας και μας βάζει σε σκέψεις. Συνήθως τα βράδια, λίγο πριν ο ύπνος μας πάρει στις διαδρομές του περνάει από το μυαλό μας η σκέψη της δικής του επίσκεψης. Άλλες φορές δικαιολογημένα, άλλες αδικαιολόγητα.
Χθες ήταν μια τέτοια μέρα. Ο θάνατος ζωγράφισε με χρώματα νωπά και σκούρα τα όνειρά μου. Ίσως γιατί οι ειδήσεις της μέρας έθρεψαν για τα καλά το υποσυνείδητο και τροφοδότησαν με υποψίες τη σκέψη μου. Δεν τον φοβάμαι τον θάνατο. Φοβάμαι μόνο τον κόσμο που θα αφήσω πίσω. Φοβάμαι μήπως φύγω και δεν αφήσω καλύτερο τον κόσμο απ’ ότι τον βρήκα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα για όλους. Να φεύγεις αλλά να καλυτερεύεις με μικρά πετραδάκια δράσης και δημιουργίας τον κόσμο που βρήκες. Κι ο κόσμος χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Αυτό με φοβίζει. Αυτό.

Σχόλια

  1. Αλήθεια είναι. Ο κόσμος χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Αλλά πάντα υπάρχει ένας λόγος για να ξυπνάς το πρωί. Κι αν δεν υπάρχει, καλό είναι να εφευρίσκουμε έναν. Τα καλύτερα όνειρα είναι εκείνα που κάνουμε με τα μάτια ανοιχτά. Αυτά μπορούμε να τα σκηνοθετούμε όπως θέλουμε και να παρεμβαίνουμε σ’ αυτά όσο δεν πάει. Εξάλλου εσύ ξέρεις τα «μυστικά» των ονείρων:-) Εγώ θα στα λέω;
    Καλά κάνεις και δεν τον φοβάσαι το θάνατο. Είσαι καλύτερός του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @georgia
    Σε ευχαριστώ για το σχόλιο και τα υπέρχοα λόγια. Όσο για τα όνειρα και το θάνατο έχεις απόλυτο δίκιο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος10:55 μ.μ.

    Εμένα οι επισκέψεις του με τρομάζουν. Το μυαλό μου μπροστά στο αδιέξοδο παραλύει. Νιώθω παγιδευμένη. Η συνείδησή του είναι αβάσταχτη. Αυτά στην αρχή.. μετά νιώθω πως όταν ξέρεις γίνεσαι πιο δυνατή γιατί αποδέχεσαι τη μόνη αλήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τα όνειρα και τα σκουπίδια

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"