Η ευκαιρία της Σαρακοστής

Δεν ξέρω τι σημαίνει για σας, αλλά για μένα η περίοδος της Σαρακοστής είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουμε για λίγο καλύτερα τον εαυτό μας. Να επιχειρήσουμε μια βουτιά στα ενδότερα του «είναι» μας και να αποκαλύψουμε τις όποιες αντοχές μας. Στην εποχή της διεκδίκησης, των δικαιωμάτων και των «θέλω» η Εκκλησία μοιάζει με συνειδησιακό ξυπνητήρι που φέρνει στην καθημερινότητά μας την ευκαιρία της δοκιμασίας. Ετούτες τις μέρες έχουμε τη δυνατότητα να νικήσουμε τις άκρατες επιθυμίες μας και να θέσουμε στο περιθώριο για λίγο τα δικαιώματά μας. Είναι η δύναμη της άρνησης που σε γεμίζει αντοχές για τις δύσκολες ή εύκολες μέρες. Η δύναμη της αποκήρυξης που σε καθηλώνει στις εσωτερικές διαδρομές της αυτογνωσίας.
Μάθαμε να ζούμε χαρακτηρίζοντας ανθρώπους από τα διατεταγμένα υλικά πραγματοποιημένα όνειρα που τους περιτριγυρίζουν. Μάθαμε να ζούμε χωρίς υποχωρήσεις ή καλύτερα επιζητώντας μόνο τις υποχωρήσεις των άλλων, εκτός και πέρα από τις δικές μας.
Μάθαμε να τα θέλουμε όλα, χωρίς να δίνουμε κάτι. Ετούτη λοιπόν η περίοδος είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να στραφούμε πρώτα από όλα στον ίδιο μας τον εαυτό. Να θέσουμε στόχους ξένους από τους κοινούς κοινωνικούς εγωισμούς των παρωχημένων ονείρων του «έχω».
Η πίστη δεν είναι υποχρεωτική. Η πίστη είναι απλά το διαβατήριο. Ένα διαβατήριο που πολλές φορές ανοίγει πόρτες, άλλες απλά χαρακτηρίζει παλιομοδίτες καταστάσεις, ξεπερασμένες στην εποχή της άρνησης και της ανθρώπινης κυριαρχίας. Το δύσκολο στις μέρες μας δεν είναι να κατακτήσεις την εξουσία του να έχεις τα πάντα. Πόσοι και πόσοι μέσα σε μια νύχτα δεν αποκτούν φήμη, δόξα, χρήμα, εξουσία, τις περισσότερες φορές χωρίς να κουνήσουν το μικρό τους δακτυλάκι. Είτε γιατί τους χαμογέλασε η τύχη, είτε γιατί έχουν το όνομα και τη χάρη, είτε γιατί έχουν τα απαραίτητα μέσα για να σκαρφαλώσουν ψηλά, ακόμα κι αν δεν το αξίζουν.
Το δύσκολο στις μέρες μας είναι να χαλιναγωγήσεις τον εγωισμό σου, να κοντρολάρεις τις επιθυμίες σου, να μην καταχραστείς την όποια εξουσία σου, να μείνεις ίδιος όση δόξα, φήμη, χρήμα ή εξουσία κι αν κατακτήσεις. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα χαμηλά, εμείς οι κοινοί θνητοί. Ας απολαύσουμε ετούτες τις μέρες που μας καλούν να αποποιηθούμε των λίγων και μικρών καθημερινών δικαιωμάτων μας. Έτσι για να μπορούμε να χαιρόμαστε ακόμα κι αυτό το λίγο της νίκης μας απέναντι στον χορό των διεκδικήσεων. Έτσι για να πάμε έστω και για λίγο κόντρα στο κύμα. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ ετούτες τις μέρες ψάχνω να βρω τον αυθεντικό εαυτό μου, κάπου εκεί, στο περιθώριο, μακριά από τις σειρήνες της καθημερινότητας. Και ξέρετε κάτι; Χαίρομαι όταν το κάνω….