Οι Master Chef των δημοσιοϋπαλληλικών κρίσεων

Οι πρόσφατες κρίσεις για τις θέσεις των προϊσταμένων των τμημάτων του Δήμου της Κέρκυρας και η όλη διαδικασία της αξιολόγησης των υποψηφίων, απέδειξε περίτρανα για ακόμα μια φορά την κακομοιριά και την προχειρότητα που διακατέχει το Δημόσιο και τους ανθρώπους του συστήματός του. Λίγο πριν τη λήξη της θητείας του, ένα Υπηρεσιακό Συμβούλιο που πλέον αποτελεί (ευτυχώς όπως αποδεικνύεται) παρελθόν, με συνοπτικές διαδικασίες που μόνο σεβασμό και νομιμότητα δεν εκφράζουν, παρά μόνο ανεπάρκεια και καιροσκοπισμό, αποφάνθηκε κρίνοντας και προτείνοντας τους αξιότερους για τις θέσεις των προϊσταμένων των τμημάτων του Δήμου της Κέρκυρας. Κύριο μέλημά του, απ’ ότι φάνηκε εκ του αποτελέσματος, ήταν το βόλεμα των «ημετέρων», των ίδιων των συνδικαλιστών και του κύκλου τους, που έσπευσαν να «κατοχυρώσουν» εργασιακά κυριολεκτικά στο παρά πέντε, όταν οι εργαζόμενοι θα εκπροσωπούνταν ακόμα στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο κι όχι όταν η δομή του δεν θα ήταν πλέον ελεγχόμενη. Τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων διαδέχθηκαν καταγγελίες και ενστάσεις, τόσο για μέλη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου που κρίνονταν και ψήφιζαν υπέρ του εαυτού τους, όσο και για λανθασμένες αποφάσεις που αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο, που ενώ διατείνονταν ότι συνάδουν με τον Οργανισμό του Δήμου έρχονται σε πλήρη αντίθεση μ’ αυτόν, αλλά και για πρακτικά και υπογραφές που δεν υπάρχουν πουθενά και διαδικασίες αίολες και πρόχειρες.

Παράλληλα, πέρα από την ανεπαρκή λειτουργία του ίδιου του Οργάνου, του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, η όλη διαδικασία, απέδειξε περίτρανα για ακόμα μια φορά, την ανεπάρκεια και των Διοικητικών υπηρεσιών του Δήμου, της Διεύθυνσης Διοίκησης, που ουσιαστικά ήταν υπεύθυνη για την κατάρτιση των πινάκων βαθμολόγησης των υποψηφίων κάνοντας τραγικά λάθη που απέβησαν σε μερικές περιπτώσεις μοιραία για ανθρώπους με 20 και 25 χρόνια υπηρεσίας. Εκθέσεις Αξιολόγησης δεν προσμετρήθηκαν, άλλες δεν κατατέθηκαν ποτέ στην υπηρεσία και ουδείς μερίμνησε διοικητικά γι’ αυτό, άλλες κατατέθηκαν την τελευταία στιγμή μετά από τα απαραίτητα ημέτερα τηλεφωνήματα, πτυχία «βαπτίστηκαν» μεταπτυχιακά σε μια νύχτα, πειθαρχικά παραπτώματα υπαλλήλων ψιθυρίζεται πως πήγαν περίπατο μέσα από τους υπηρεσιακούς τους φακέλους, μόρια από γλώσσες ή σεμινάρια «μαγειρεύτηκαν» κατά το δοκούν. Θέλετε μήπως κι άλλα; Ακόμα και αν όλα ετούτα δεν είναι αλήθεια παρά μόνο υπερβολές και εικασίες των αδικημένων, η Υπηρεσία και η διαδικασία που ακολούθησε πάσχει εξ αρχής, αφού δεν τηρήθηκαν οι κανόνες της ανάρτησης και δημοσιοποίησης των πινάκων βαθμολόγησης καθώς και του δικαιώματος της ένστασης των υποψηφίων επ’ αυτών. Μα πάνω από όλα, στο δια ταύτα, η αξιολόγηση των υποψηφίων αποδεικνύεται πως δεν είναι νόμιμη και αξιόπιστη, αφού δεν φέρει ούτε καν τη σφραγίδα ενός κάποιου νομότυπου προσχήματος, καθιστώντας έκθετα τόσο τα μέλη του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, όσο και την αρμόδια Διεύθυνση Διοίκησης του Δήμου για όσα αποφασίστηκαν με τον τρόπο που αποφασίστηκαν.

Τώρα, μετά απ’ όλα αυτά τα τραγελαφικά, η Δημοτική Αρχή και ο Δήμαρχος είναι εγκλωβισμένος μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης. Από τη μια αισθάνεται έντονα την ανάγκη να τοποθετήσει προϊσταμένους στα τμήματα των υπηρεσιών του Δήμου, ευελπιστώντας πως με την τοποθέτησή τους θα λειτουργήσουν καλύτερα οι υπηρεσίες του αξιοποιώντας τα αξιολογότερα στελέχη του. Από την άλλη, πώς να χωρέσεις οκτώ αξιόλογους και ικανούς Αρχιτέκτονες σε τέσσερις καρέκλες προϊσταμένων, όταν από τον ίδιο τον Οργανισμό του Δήμου δεν προβλέπεται να καθίσουν σε περισσότερες; Πώς να συνυπογράψεις αποφάσεις που αδικούν πασιφανώς κάποιους εργαζόμενους; Πώς να νομιμοποιήσεις τέτοιες διαδικασίες; Μα πάνω από όλα, αν με ρωτάτε, όλη ετούτη η «όμορφη» διαδικασία, αποδεικνύει περίτρανα πως το σύστημα που καλύπτει το δημόσιο και τις υπηρεσίες μας νοσεί και καρκινοβατεί χωρίς φροντίδα και στήριξη μέχρι την τελική του πτώση. Είναι πραγματικά τραγικό στο βωμό ενός «κουτσουρεμένου» επιδόματος ευθύνης συνάδερφοι να «σφάζονται» για μια θέση που ίσως αύριο, όταν το επίδομα πάψει να υφίσταται, θα τους είναι δυσβάσταχτη και θα κάνουν το παν για να την απεμπολήσουν. Και είναι ακόμα πιο τραγικό, όταν αύριο θα σφίξουν κι άλλο οι ζώνες και οι διαθεσιμότητες θα μας κτυπήσουν την πόρτα, να σφαζόμαστε για το ποιος θα μείνει και ποιος θα πάει σπίτι του, στηριζόμενοι σε τέτοιες αξιολογήσεις, τέτοιες υπηρεσίες, τέτοια όργανα, τέτοιες διαδικασίες, τέτοιες αποφάσεις. Όσο για μένα; Σύμφωνα με τη διαδικασία δεν κατοχύρωσα καμιά θέση προϊσταμένου αλλά ένσταση δεν πρόκειται να καταθέσω. Θα περιμένω τους Γερμανούς και την Τρόικα. Αυτοί ελπίζω πως θα μας αξιολογήσουν καλύτερα.

Άρθρο του Νίκου Παργινού