Γενέθλια

Πως τον μετράμε αλήθεια το χρόνο; Με μήνες, χρόνια, μέρες, ώρες… Εγώ τον μετρώ με μικρές απόλυτες στιγμές και καθοριστικά γεγονότα. Στιγμές που πέρασαν και χάθηκαν μα άφησαν αναμνήσεις και αποδείξεις ζωής στο διάβα τους. Ηλιοβασιλέματα, κλεφτές ματιές, χάδια και έρωτες, φαγοπότια και γλέντια, συζητήσεις και ρήσεις, περιπέτειες και όνειρα. Άνθρωποι που έφυγαν, άνθρωποι που ήρθαν, υποσχέσεις κι ελπίδες που στιγμάτισαν και καθόρισαν τις στιγμές, μετατρέποντας το τώρα στο τότε.
Ναι, για μένα ο χρόνος μετριέται με στιγμές. Προσωπικές στιγμές. Στιγμές που έρχονται και επιζούν στο υποσυνείδητό μας, επανέρχονται και στοιχειώνουν τα δευτερόλεπτα.
14.977 μέρες δείχνει ο καθρέπτης απέναντί μου. 41 χρόνια. Να τις μετρήσω ή να μην τις μετρήσω τις στιγμές; Σημάδια χρόνου στο διάβα τους. Σημάδια ανεξίτηλα που μένουν και χαράσσουν ουλές και στίγματα. Ο πρώτος έρωτας, οι παιδικοί φίλοι, τα σχολικά χρόνια, οι φοιτητικές τρέλες, τα χρόνια του στρατού, η πρώτη μέρα στη δουλειά, το πρώτο βιβλίο, το δεύτερο, το τρίτο, ο γάμος, η κόρη, ο γιος, όλα. Όλα σε εικόνες που κυλούν και αλλάζουν τις όψεις του καθρέπτη απέναντί μου. Κεράκια ελπίδας που σβήνουν στον χάρτη της καθημερινότητας με το πέρασμα του χρόνου. Γενέθλια.
Να τα γιορτάσω ή να μην τα γιορτάσω τελικά τα χρόνια; Θα τα γιορτάσω. 41 κεριά θα βάλω στην τούρτα κι η κόρη μου θα ξετρελαθεί να τα σβήσει. Να μην ξεχάσω να πάω για σέρβις στις 15.000.