Η φιλοσοφική λίθος

Ένα νεκρό δεκαπεντάχρονο αγόρι έγινε η αφορμή για να ξεκινήσει ένας ατελείωτος πετροπόλεμος στις πόλεις της χώρας. Μια στυγνή δολοφονία έφτανε για να ξεχειλίσει το ποτήρι της υποκρισίας, της ξεδιαντροπιάς, της μίζας, της ρεμούλας, του ωχαδερφισμού σε τούτη τη χώρα του παραλόγου.

Στη χώρα της λιτότητας και των τραπεζικών επιτοκίων, στη χώρα της εδαφικής ανταλλαγής και της ψεύτικης πολιτικής εξομολόγησης, στη χώρα των «πατέρων» της μίζας και των σκανδάλων, των σκυμμένων κεφαλιών, των χαμένων ευκαιριών, της ανύπαρκτης ευθιξίας και του κατεστημένου, τελικά ίσως δεν μας απέμεινε τίποτα άλλο από το να ντρεπόμαστε γι’ αυτό που είμαστε και που εκπροσωπούμε…

Μια πέτρα για την κατάντια της κοινωνίας. Μια φλόγα για την ανατροπή του κατεστημένου που είμαστε εμείς οι ίδιοι, ο άλλος μας εαυτός. Καίμε το μαγαζί του διπλανού, το αμάξι του θείου μας, το παπάκι του ξάδερφού μας. Κλέβουμε το κατάστημα που δουλεύει ο αδερφός μας, χτυπάμε αλύπητα το κατεστημένο των γονιών μας, βρίζουμε τον «μπάτσο» που είναι αδερφός μας, σκοτώνουμε αβασάνιστα το ίδιο μας το παιδί. Μόνο στον καθρέπτη δεν τολμούμε να κοιταχτούμε, να αλλάξουμε μια κουβέντα με τον ίδιο μας τον εαυτό. Να ζητήσουμε συγνώμη για τα λάθη και τις παραλείψεις μας, να κλάψουμε μπροστά και όχι πίσω από τις κάμερες.

Η Ελλάδα αποχαιρετά ένα ακόμα παλικάρι που χάθηκε άδοξα. Δεν είναι το πρώτο δεν θα είναι δυστυχώς το τελευταίο. Το χέρι του ειδικού φρουρού που το δολοφόνησε το οπλίσαμε εμείς οι ίδιοι με την ανοχή, με την ψήφο μας, με την εμπιστοσύνη μας, με τη μεμψιμοιρία μας, με την ίδια την πέτρα της διαμαρτυρίας μας.

Χριστουγεννιάτικα δώρα δεν έχει φέτος για κανέναν. Ούτε για κείνο το αγόρι που το φώναζαν Αλέξη, ούτε για τους μαθητές που γέμισαν τους δρόμους και τις πλατείες γεμάτα αγανάκτηση. Ούτε για τους κατοίκους αυτής της χώρας που έπαψαν να ελπίζουν σε κάτι καλύτερο. Κι αν μας ταιριάζει μια κυβέρνηση, ένας υπουργός κι ένας πρωθυπουργός που δεν τολμούν να αρθρώσουν μια συγνώμη, ίσως μας ταιριάζουν και οι πολίτες αναρχικοί που αυτοκτονούν πετώντας πέτρες με κρυμμένα πρόσωπα.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Εικόνα
"Ο ΣΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΩΝ" συνεχίζει το ταξίδι του κάνοντας στάση στην Αθήνα και στο Cafe Πολυχώρο "Αίτιον" (Τζιραίων 8-10 σταθμός μετρό ΑΚΡΟΠΟΛΗ), όπου την Δευτέρα 5 του Δεκέμβρη στις 19:30 θα παρουσιαστεί στο αναγνωστικό κοινό της πρωτεύουσας. Για το βιβλίο θα μιλήσουν η συγγραφέας κα Έφη Μαχιμάρη και ο ο ποιητής κ. Γιάννης Σκληβανιώτης, ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ηθοποιός κα Σοφία Ιωάννου. Σας περιμένουμε.
Διαβάστε περισσότερα

Τα όνειρα και τα σκουπίδια

Εικόνα
Tα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Δεν ξέρεις καλά καλά πως γίνονται και από πού κρατά η σκούφια τους. Δεν ξέρεις τη χρησιμότητά τους. Πολλές φορές αγνοείς τις προεκτάσεις της ύπαρξής τους, αλλά άμα επιμένουν για καιρό να σε σκοτίζουν… κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζεις και νιώθεις άβολα. Ναι, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ναι, τα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Προέρχονται από αγνές πρώτες ύλες, από καταναλωτικές επιθυμίες και μανιώδεις εξάρσεις και καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, όπως τα όνειρα ξεχνιούνται και σβήνουν με το πρώτο φως της μέρας. Αυτά που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι και τα όνειρα που επιμένουν, που επανέρχονται πάλι και πάλι, που θέλουν σώνει και καλά να μας αποδείξουν πως πρέπει να δώσουμε κάποια βάση στα κρυφά μηνύματά τους. Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά τα μπερδέψαμε τα πράγματα, ειδικά εμείς οι Κερκυραίοι. Αφήσαμε τα σκουπίδια να γίνουν ο καθημερινός μας εφιάλτης. Μετατρέψαμε τα όνειρα της νύχτας σε σκουπίδια της μέρας. Βρώμισαν τα όνειρά μας, ξημέρωσε για τα καλά, αλλά εμεί...
Διαβάστε περισσότερα

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"

Εικόνα
Σε κάθε καινούργια   δουλειά   του Νίκου νιώθω την υπέρβαση του. Σε κάθε καινούργιο βιβλίο υπερβαίνει τον εαυτό του και η ανάγνωση γίνεται πρόκληση. Πρόκληση είναι η ιστορία, πρόκληση είναι οι αλήθειες του βιβλίου που μας φέρνουν μπροστά στις δικές μας αλήθειες, στα υπαρξιακά μας ερωτήματα, στον τρόπο πραγμάτωσης του βαθύτερου στόχου μας, πρόκληση είναι το άπλετο φως που ρίχνει στα κενά της ιστορίας μας, της παράδοσης μας, πρόκληση είναι η τόλμη του να μελετάει, να γράφει και να υπηρετεί με σεβασμό τον πολιτισμό του νησιού μας, πρόκληση είναι που εμμένει πάντα στον κύκλο της ζωής που περικλείει τα μικρά σημαντικά πράγματα που ορίζουν τον άνθρωπο και το συναίσθημα. Όταν πήρα   στα χέρια μου « Το σταυροδρόμι των   ηρώων », πιστέψτε με, τρόμαξα. Με τρόμαξε ο χρόνος που μου απέμεινε για να το μελετήσω. Για άλλη μια φορά όμως, μέσα από το γραπτό του Νίκου έζησα τα καλύτερα ξενύχτια μου. Έζησα ένα μοναδικό   ταξίδι ψυχικής, πνευματικής αφύπνισης που ξεκινά από...
Διαβάστε περισσότερα