Μπουγέλα του καλοκαιριού

Το καλοκαίρι φημίζεται για τα μπουγέλα του. Και η Κέρκυρα φημίζεται για τα μπουγέλα της. Το καλό μπουγέλο θέλει πρώτα από όλα έναν καλό στόχο με καθαρό οπτικό πεδίο και φυσικά αυτό που μετράει είναι ο αιφνιδιασμός και η επάρκεια σε υλικό ρήψης. Το μυστικό του καλού καλοκαιρινού μπουγέλου είναι η ταχύτητα και ο αιφνιδιασμός σε ώρες μεσημεριανής σιέστας, εκεί που ο άλλος δεν το περιμένει και του έρχεται ουρανοκατέβατο στο δόξα Πατρί. Άμα σε πάρουν χαμπάρι να εφορμάς για να ξεπλύνεις τις βρωμιές τους… φασκελοκουκούκλωστα.

Το καλό μπουγέλο μοιάζει με το ξέπλυμα χρήματος. Μοιάζει με τα σκάνδαλα που πέφτει πάνω τους πάντα… ΑΠΛΥΤΟ φως. Το καλό μπουγέλο μοιάζει με όαση δροσιάς στη μέση της καλοκαιρινής κάψας, και φυσικά δεν έχει καμιά σχέση με τις καλοκαιρινές προσπάθειες κάθαρσης σε εποχές σήψης. Ούτε με τις κορώνες για εξεταστικές επιτροπές στο δικό μας Ελληνικό Κοινοβούλιο, ούτε μοιάζει στο ελάχιστο με τις όποιες εισαγγελικές παραγγελίες άνευ τιμοκαταλόγου στο μαγαζάκι της κυρά Κατίνας που φημίζεται για τα σουτζουκάκια της.

Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα, πολλά μπουγέλα θα τρώγαν παιδιά γαλάζια και πράσινα… αυτό θα είναι το moto του καλοκαιριού για τους εραστές των μπουγέλων. Γιατί το μπουγέλο ποτέ δεν πεθαίνει. Είναι μια τέχνη που όσο κι αν προσπαθείς δεν την ξεχνάς. Είναι σαν το ποδήλατο και το σεξ. Και άλλωστε, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα πρέπει να φάει κατάμουτρα ένα περιποιημένο μπουγέλο, πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα το προμηθεύει με ευχαρίστηση αρκεί να μην πούμε το νερό νεράκι.

Το καλό μπουγέλο θέλει αγάπη, θέλει στοργή, θέλει προδέρμ. Θέλει να το’ χεις μέσα σου. Να του μιλάς, να του γράφεις με γράμματα γεμάτα αγανάκτηση και δυσαρέσκεια…

Ακριβό μου μπουγέλο, σου γράφω πάλι από ανάγκη.

Για τα χαμένα δάση, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα γραφειοκρατικά ναυάγια, τις χαμένες ευκαιρίες, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που εξαγγέλθηκαν και ποτέ δεν έγιναν, για τις ψήφους που δόθηκαν απλόχερα, τις χειραψίες που δεν καρποφόρησαν.

Σημειώνω τα πάντα επάνω σου, ακριβό μου μπουγέλο και σε στέλνω συστημένο στα μούτρα τους. Τις μπούρδες της πολιτικής τους ανικανότητας, τα νεκρά νεογέννητα του Νέου Νοσοκομείου μας, τους νεκρούς των ασφαλτοστρωμένων δρόμων μας, τις ατελείωτες ώρες ταλαιπωρίας στους δρόμους της πόλης, τα σκουπίδια και τη βρώμα τους, τη βαβούρα, την προχειρότητα και την αναισθησία τους.

Ακριβό μου μπουγέλο, δεν ξέρω αν πρέπει να σε γεμίσω πετρέλαιο ή βιολογημένο νεράκι από τους ΧΥΤΑ τους. Δεν ξέρω αν πρέπει να βάλω νεράκι από την Αλβανία ή από τα φράγματά τους. Γιατί οι μόνοι χωρίς φραγμούς είναι οι πολιτικοί μας. Δεν ξέρω αν πρέπει να σε γεμίσω με χρώμα γαλάζιο ή πράσινο για τις μίζες τους. Δεν ξέρω αν πρέπει να σε γεμίσω λάδι από τους καρπούς της ξεχασμένης Κερκυραϊκής ελιάς μας. Δεν ξέρω αν πρέπει να σε γεμίσω δάκρυα για τις χαμένες ευκαιρίες και την φτώχια μας, ιδρώτα για τα χαμένα χρόνια της δουλείας μας, αίμα για τους νεκρούς της προχειρότητας μας.

Όπως και να’ χει σε στέλνω συστημένο, σε όλους αυτούς που διάγουν τον ύπνου της πολιτικής τους ανικανότητας και μας ταλαιπωρούν. Σε στέλνω σε μένα τον ίδιο που συνεχίζω να ελπίζω και να πιστεύω πως κάποτε ίσως αλλάξουν οι στόχοι μου μυαλά. Σε ρίχνω στον ίδιο μου τον εαυτό για να ξυπνήσω από τον λήθαργο του ωχαδερφισμού μου. Για να δροσίσω τους καλοκαιρινούς εφιάλτες μου.

Καλό καλοκαίρι.

Νίκος Παργινός

www.parginos.gr

e-mail: nikos@parginos.gr