Νηστεία και μεγάλα έργα

Η νηστεία της Σαρακοστής είναι όπως τα επιδοτούμενα έργα. Αποτελεί ευκαιρία που πρέπει να τσακώσεις για να εκμεταλλευτείς τις επιδοτήσεις της Άνωθεν Αρχής.
Τα χρόνια πέρασαν και οι καιροί έχουν αλλάξει. Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξανε οι καιροί. Και η νηστεία της Σαρακοστής για να φορεθεί από τον κόσμο σήμερα πρέπει να γίνει δίαιτα κατόπιν ιατρικών συμβουλών. Πρέπει να συνοδεύεται από αναλύσεις διαιτολόγων, από αερόβιες ασκήσεις για τους κοιλιακούς και δελεαστικά προγράμματα απεξάρτησης από τις λιπαρές λιχουδιές.
Ο σύγχρονος κόσμος ή παλεύει με την πείνα, ή μάχεται με τα τριγλυκερίδια, με τις χοληστερίνες και τους δείκτες των αιματολογικών αναλύσεων. Ο κόσμος του σήμερα χαρακτηρίζεται δικαίως ή αδίκως από τα φαινόμενα των άκρων. Ή θα παρατρώς ή θα πεινάς. Ή θα καλοπερνάς ή θα βασανίζεσαι. Λες και ο μέσος όρος δεν υφίσταται.
Άλλωστε, μην κρυβόμαστε, η ζωή σήμερα σηκώνει τοξίνες, σηκώνει τροφές γεμάτες υδατάνθρακες. Σηκώνει τροφές του ποδαριού, του πεντάλεπτου και του delivery. Ποιος μαγειρεύει σήμερα όταν μπορεί μ’ ένα τηλέφωνο να έχει ότι θέλει; Σήμερα το κινέζικο είναι πιο προσιτό σε μας απ’ ότι στους Κινέζους!
Αλλά κάτι άλλο λέγαμε και φύγαμε από το θέμα μας.
Η νηστεία είναι σαν τα μεγάλα έργα. Σαν το νέο Νοσοκομείο της Κέρκυρας ένα πράγμα, καλή του ώρα, που πάλιωσε περιμένοντας να ολοκληρωθεί. Που κάποτε χρηματοδοτήθηκε αδρά από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ποτέ δεν έγινε στην ώρα του. Κάτι το ένα, κάτι το άλλο, αποδειχθήκαμε λαίμαργοι και δεν κρατήσαμε Σαρακοστή. Όλο και κάποιος θα «έσπασε» την νηστεία και θα τσίμπησε το κατιτί του εκμεταλλευόμενος τη «φιλανθρωπία» της Ευρώπης.
Η νηστεία είναι σαν το νέο Νοσοκομείο, που απεντάχθηκε μεν από τα επιδοτούμενα προγράμματα αλλά συνεχίζει να χρηματοδοτείται από το κράτος. Είναι σαν τις δίαιτες που πρέπει να γίνουν γιατί φθάνει κάποια στιγμή το απροχώρητο, κατόπιν ιατρικής συνταγής. Σαν να πηγαίνεις για εξομολόγηση και να επιδεικνύεις αναλύσεις αίματος στον παπά – ιατρό.
Η νηστεία είναι σαν το νέο Νοσοκομείο. Όσο το σκέφτομαι τόσο περισσότερο το πιστεύω. Σαν το Νοσοκομείο που όλο κατασκευάζεται αλλά δεν λέει να τελειώσει. Γιατί όπως και να το κάνουμε η Σαρακοστή δεν διαρκεί ποτέ σαράντα μέρες αν το καλοψάξεις και πάρεις το ημερολόγιο ανά χείρας. Σαν το Νοσοκομείο που κάποτε θα τελειώσει αλλά ποτέ δεν θα χρησιμοποιηθεί εν τέλει. Η νηστεία, τελειώνοντας, είναι μια ευκαιρία που δεν εκμεταλλευόμαστε. Αποτελεί πίστωση από τον πάνω κόσμο που μένει στα χαρτιά και βουλιάζει στις χρεώσεις του τραπεζικού ψυχικού λογαριασμού μας. Κι αν την κάνουμε τι έχουμε να χάσουμε στο κάτω – κάτω της γραφής; Μικρές απολαύσεις που θεοποιήσαμε στο δρόμο προς την καλοπέραση. Κι αν δεν την κάνουμε τι έχουμε να κερδίσουμε; Υψηλούς δείκτες και υποχρεωτικές δίαιτες σε πρώτη ευκαιρία. Αυτή τελικά φαίνεται πως είναι η σοφία της ίδιας της ζωής. Αλλάζει πρόσωπα και καταστάσεις, αλλάζει ονόματα και εντολές, και σου θέτει τους κανόνες. Να είσαι σίγουρος πως είτε παπάς είτε γιατρός κάποια στιγμή θα σου πει να νηστέψεις. Να κόψεις τις σάλτσες και τα συναφή. Το αν θα τα καταφέρεις είναι δικό σου θέμα. Στα μεγάλα έργα συνήθως είναι θέμα εργολάβου. Στα θέματα της πίστης, ο εργολάβος είμαστε εμείς. Και το έργο μας έχει δοθεί με απευθείας ανάθεση. Στο τέλος μπορεί και να απενταχθεί. Ποιος ξέρει…

Άρθρο του Νίκου Παργινού για το περιοδικό Image Κέρκυρα