Πόρτα

Η γιαγιά μου έλεγε πως όταν κλείνει μια πόρτα υπάρχει χώρος για άλλες να ανοίξουν.
Οι πόρτες είναι για να ανοιγοκλείνουν και να αλλάζουν το τοπίο. Κι αν μια πόρτα μοιάζει ανοικτή, αλλά δεν είναι, καλύτερα να κλείσει μια ώρα αρχύτερα, αφού ποτέ δεν θα σε χωρέσει, όσο κι αν προσπαθήσεις να περάσεις. Έλεγε και κάτι άλλο η γιαγιά μου η συχωρεμένη. Κτύπα. Μην ντρέπεσαι. Οι πόρτες είναι για να τις κτυπάς. Γεννήθηκαν για να σου τις ανοίγουν. Με ή χωρίς πόμολο, ανοικτή ή κλειστή, η πόρτα αποτελεί ένα ατράνταχτο άλλοθι. Και μόνο ένας είναι ο τρόπος για να το καταρρίψεις. Η αλήθεια που δεν κρύβεται πίσω της αλλά μέσα σου.

Σχόλια

  1. ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ,ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ Η ΓΙΑΓΙΑ ΣΟΥ.ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕΣ,ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΟ ΤΟΠΙΟ.ΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΚΕΡΚΥΡΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η γιαγιά σου ήταν πολύ σοφή (όπως όλες οι γιαγιάδες του κόσμου) και το κείμενο σου ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα να διαβάσω αυτή τη στιγμή.
    Σε ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν θελήσετε να διαβάσετε, κάποιο βιβλίο, ενός νέου αφοσιωμένου συγγραφέα, μπορείτε να επισκεφτείτε την σελίδα http://www.blogger.com/profile/10677431943928670460

    Ευχαριστώ.
    Με εκτίμηση, Γεράσιμος Μηνάς
    Καλή χρονιά, εύχομαι. Με υγεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος7:26 μ.μ.

    Dear Nikos,
    Η εμπειρία τσι νόνας σου είναι σημαντική. Όπως και τσι δικής μου. Όμως οι νόνες μας ζήσαν σε άλλες εποχές, όπου η γνώση ήταν σημαντική και η βλακεία μαντρωμένη. Προς τούτο και διακατέχονταν από απέραντη αισιοδοξία. Στην εποχή μας όμως;
    1. Η γενιά μας μεγάλωσε με το σύνδρομο της διάπλατης πόρτας. Είναι αυτή που σου κλείνει κατάμουτρα όταν την πλησιάζεις. Εκτός αν έχεις pin...
    2. Οι μισόκλειστες πόρτες πλέον και αποκλειστικά μπάζουν (ρεύματα, κλπ). Δυστυχώς δε βγάζουν. Κι όποιος μπήκε, μπήκε... Μπορεί να ανέβει ή να βουλιάξει με τα στεγανά. Να βγει όμως, τσου. (το σωσίβιο σε σχήμα δαχτυλιδιού είναι διακοσμητικό).
    3. Όταν η πόρτα είναι κλειστή και εμείς είμαστε μέσα με κόσμο, τότε δεν θα μπορούμε πλέον να απολαμβάνουμε την αγαπητή μας φασολάδα με ρέγγα. Γιατί
    μετά θα φοβόμαστε και να βήξουμε...
    4. Το άλλοθι - αλήθεια - αξιοπρέπεια - ενέργειες, δεν είναι μόνο μέσα μας. Είναι και στο σκληρό μας. Αλλά δυστυχώς θα μείνει για να απολογηθούμε. Εσύ στον Αλέξανδρο, εγώ όπου βρω, κλπ.
    ''Δημοκρατία είναι 4 λύκοι και 1 πρόβατο να ψηφίζουν για φαγήτο.'' Αρκάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι πόρτες εχουν αυτό το σκοπό, να ανοιγοκλείνουν
    Καλησπερα από Αθήνα
    ριτσα μασουρα, γνωριστήκαμε στης Ελενης, στο παταρι της Αγκυρας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος12:15 μ.μ.

    Μα αυτή είναι και η μαγεία της. Ερμητικά κλειστή, σε εξιτάρει να την ανοίξεις για να δεις τι κρύβεται από πίσω, για να κάνεις το επόμενο βήμα. Αυτός είναι ο ρόλος της νομίζω, να μας παρακινεί να αλλάξουμε σελίδα , να πάμε παρακάτω ίσως.

    καλημέρα στην όμορφη Κέρκυρα.
    Από τη χθεσινή συνάντηση και εγώ μαζί με τη Ρίτσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος4:57 μ.μ.

    Πολύ καλό!!!!
    Με έβαλες σε σκέψεις

    Η αισιοδοξία πηγάζει από τον εγκέφαλο. Πολύ αισιόδοξη η γιαγιά σου, δυστυχώς η δικιά μου δεν ήταν. Σίγουρα τις πόρτες πρέπει να τις χτυπάμε και ειδικά στις μέρες μας πιο δυνατά, για να μας ακούσουν. Πρόβλημα δημιουργείτε αν πίσω ή μπροστά από κάθε πόρτα υπάρχει και ένας κουφός οπότε, σύμφωνα με την ρήση «Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα», τη βάψαμε.
    Η ουσία είναι να ξέρει κάποιος πώς να χτυπά, γιατί άλλος ο κτύπος στην γυάλινη, άλλος στην ξύλινη και άλλος στην πέτρινη πόρτα.
    Όταν η πόρτα της καρδιάς είναι ανοιχτή, ανοίγει πολλές πόρτες. Δεν κλείνει η πόρτα του σπιτιού σου σε αυτόν που άνοιξε την πόρτα της καρδιάς σου.
    Για πρόληπτικούς λόγους απέφευγε τις πόρτες που ανοιγοκλείνουν ή κλείνουν μόνες τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Γιώργος Κορωνάκης για τον "Κανόνα της ορθής γωνίας"

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"