ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΣΕ ΛΕΝΕ ΦΙΝΙ - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ

ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΣΕ ΛΕΝΕ ΦΙΝΙ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ
Εκδόσεις Λιβάνη
Σελίδες: 206

Όταν κρατάς στα χέρια σου το νέο βιβλίο ενός καλού φίλου δεν μπορείς παρά να νιώσεις πως ένα κομμάτι του ίδιου του εαυτού, αυτό το ξεχωριστό κομμάτι που σε συνδέει παντοτινά μαζί του, είναι εκεί, μέσα στις λέξεις του και στο εξώφυλλό του. Κάθε φορά, λοιπόν, που ένας φίλος συγγραφέας φέρνει στο φως ένα καινούργιο σύγγραμμά του, η αλήθεια είναι πως με καταλαμβάνει ένα δέος και μια πρεμούρα να αγγίξω αυτό το νέο ταξίδι της γραφής του, να αποδράσω μαζί του αναζητώντας ίσως αυτό το καινούργιο «κάτι» που φέρνει η πρόσφατη γραφή του στην αντανάκλαση της φιλικής μας σχέσης, στο «είναι» μου.
Το νέο βιβλίο του Δημήτρη Μαμαλούκα «Κοπέλα που σε λένε Φίνι» είναι ένα υπαρξιακό μυθιστόρημα που εξερευνά με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο την ανθρώπινη ψυχή, την πίστη και τη δύναμη που κρύβουμε μέσα μας, τα όνειρα και τις ελπίδες που θεριεύουν στα καθημερινά μας κάτεργα και που συνήθως προωθούμε χωρίς αγώνα στα νεκροτομεία της φυλακής μας.
Ήρωας του βιβλίου μια γυναίκα για πρώτη φορά σε βιβλίο του Μαμαλούκα. Στο πρόσωπό της όλοι εμείς που νιώθουμε εγκλωβισμένοι με τα δεσμά που μας φόρτωσαν οι άλλοι, η μοίρα μας ή ακόμα και ο ίδιος μας ο εαυτός. Η ηρωίδα του βιβλίου ζει τον εφιάλτη της τυραννίας και αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να αποκτήσει την πολυπόθητη ελευθερία, απατηλός στόχος που την κρατά στη ζωή, αλλά και που την αλλοτριώνει. Στις σελίδες του βιβλίου το μόνο που μένει αλώβητο είναι εν τέλει και το όνομά της, αυτό που ορίζει και τον τίτλο του βιβλίου, αλλά και που στοιχειώνει το διάβα της από τα κάτεργα στις αβύσσους της γκρίζας γης. Περιπετειώδες, με ένταση και ρυθμό, το βιβλίο νιώθεις πως σε τραβά προς το τέλος μόνο του, αφού η γραφή του Δημήτρη Μαμαλούκα δεν σε κουράζει και σε ταξιδεύει. Το τέλος ανατρεπτικό αλλά και ευφυές αποδεικνύει πως ακόμα και ο ίδιος ο συγγραφέας δεν μπορεί όσο και να θέλει να αποδράσει από την αστυνομική λογοτεχνία και το alter ego του. Επιτυχημένη είναι και η επιλογή του εξωφύλλου όπου ο «καταραμένος καλλιτέχνης» των αρχών του 20ου αιώνα Αμεντέο Μοντιλιάνι, εθισμένος στο αλκοόλ και αγαπημένος του συγγραφέα, αναλαμβάνει να σηματοδοτήσει τη διαδρομή του ίδιου του βιβλίου στοιχειώνοντας την πορεία της ηρωίδας με τους εσωτερικούς δαίμονες που στιγμάτισαν και τη δική του σύντομη ζωή.
Κλείνοντας μπαίνω στον πειρασμό να ανατρέξω στον Καββαδία και τα ποιητικά του ταξίδια. Δεν ξέρω αν τελικά είναι «τυφλή» η κοπέλα που οδήγησε τον συγγραφέα στο μονοπάτι της συγγραφής ετούτου του βιβλίου, με τούτο το βιβλίο του όμως, ο Δημήτρης Μαμαλούκας αποδεικνύει ότι είναι «γνήσιο» παιδί του Μοντιλιάνι, κάτι που άρχισε να φαίνεται από το πρώτο του μυθιστόρημα «Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα».
Καλοτάξιδο Δημήτρη!