Καλό ταξίδι δάσκαλε...

Για τον καθηγητή Αριστείδη Τσιλιμπάρη

Δεν θα ανατρέξω στις βαρετές κοινοτυπίες που συνηθίζουμε να γράφουμε όταν ένα σπουδαίος άνθρωπος φεύγει από κοντά μας. Δεν θα ανατρέξω σε τίποτα τετριμμένο από όλα αυτά που αναπαράγει κάθε επικήδειος λόγος πάντα κατόπιν εορτής. Για τον δάσκαλό μου, που ποτέ δεν επιδίωξε εντυπωσιασμούς, τιμές και δόξες δεν πρέπει να ειπωθούν άδειες κουβέντες, χωρίς αξία, σκόρπια λόγια του αέρα, από αυτά που έχουν έτοιμα κάθε φορά οι μεγαλοσχήμονες για να συλλυπηθούν.

Η Κέρκυρα θρηνεί το χαμό του δασκάλου της και είμαι σίγουρος πως γενιές και γενιές Κερκυραίων θα ένιωσαν ένα τσίμπημα στο στομάχι στο άκουσμα της είδησης του χαμού του. Ο δάσκαλος δίδαξε πολλά και άφησε πλούσια κληρονομιά στους μαθητές του που αποτέλεσαν και την οικογένειά του με την ευρύτερη έννοια. Και είναι ετούτη η ιδιότυπη σχέση του με τους μαθητές του που αποτελεί και το μυστικό συστατικό της διαχρονικής μνήμης του στις καρδιές μας.

Όταν μίλησε για μένα και το πρώτο μου βιβλίο στην παρουσίαση της «Κρεμάλας» στην Κέρκυρα, τον Απρίλιο του 2006, γέμισα με χαρά και τιμή που αποδέχθηκε την πρόσκλησή μου να πει δυο λόγια για το δημιούργημά μου. Η κριτική του, οι συμβουλές και οι παραινέσεις του ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου. Δεν θα τις μοιραστώ μαζί σας. Θα τις κρατήσω για μένα, ως μαγικές συμβουλές που περικλείουν μέσα τους ανυπολόγιστης αξίας συστατικά.

Ο δάσκαλος, επιτρέψτε μου, αποτέλεσε τον «Κοσμοκαλόγερο» της Κέρκυρας, και τούτες τις ώρες είμαι σίγουρος πως θα ήθελε λόγια του Παπαδιαμάντη να τον συντροφεύουν στο ταξίδι της επιστροφής του, λόγια γεμάτα χάρη και περιπάθεια από την ασύλληπτη νησιωτική μας παράδοση γεμάτα ρόδινα ακρογιάλια, άνθη του γιαλού και όνειρα στο κύμα.

Καλό ταξίδι, δάσκαλε.