Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Φεβρουάριος, 2009

Ο τοίχος: Το χάσαμε το κορμί πατριώτ...η

Εικόνα
Σύνθημα 112ον: ΤΟ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΠΑΤΡΙΩΤ...Η (αφιερωμένο στον Κερκυραίο Νίκο Δένδια) Μπορεί ο Παλαιοκώστας να μην θεωρείται «χαμένο» κορμί (το έχει αποδείξει περίτρανα ο άνθρωπος) αλλά είναι σίγουρο πως οι φύλακες δεν έχουν «γνώση». Δύο αποδράσεις με τον ίδιο εξευτελιστικό τρόπο.. δεν είναι τυχαίες. Και μπορεί ο νέος Υπουργός Δικαιοσύνης να είναι συντοπίτης (πατριώτης) αλλά δεν είναι άμοιρος ευθυνών ακόμα κι αν μετράει μέρες στο υπουργείο του. Το κράτος έχει συνέχεια και οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης είναι μεγάλες. Κάποιος από την πολιτική ηγεσία πρέπει να παραιτηθεί… Κι αν χάνεις το κορμί πατριώτ…η δεν μπορείς να το παίζεις «κινέζος» όπως πολύ πετυχημένα παρουσιάζεται στην τηλεοπτική διαφήμιση…

Εξετάσεις και πάλι εξετάσεις

Εικόνα
Το χειρότερο με τις εξετάσεις δεν είναι όταν τις δίνεις… είναι όταν περιμένεις τα αποτελέσματά τους. Σαν να σταματάει ο χρόνος ρε παιδί μου και να μην περνάνε οι μέρες μέχρι το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και να είστε σίγουροι πως μια ζωή όλο και κάποιο αποτέλεσμα εξετάσεων θα περιμένετε. Αρχής γενομένης από την ίδια την οικογένεια, να περπατήσεις, να αρθρώσεις, να μιλήσεις, να σαγηνέψεις, να πείσεις. Μετά έρχεται το σχολείο με τα μαθήματα, τους δασκάλους, τους φίλους, τους συμμαθητές, τις προκλήσεις του άλλου φύλου, το Πανεπιστήμιο με τις εξεταστικές του, οι οργανώσεις, οι σύλλογοι και οι φοιτητικοί φορείς. Μετά η προοπτική του Δημοσίου και οι εξετάσεις του ΑΣΕΠ για μια άσπρη μέρα στο δημόσιο, η αποστολή βιογραφικών και οι συνεντεύξεις στον επαγγελματικό τομέα, οι διαρκείς εξετάσεις στα προσωπικά με το έτερο ήμισυ, τα οικογενειακά τεστ που δοκιμάζουν την αντοχή σου, οι εξετάσεις που ελέγχουν τους δείκτες της προσωπικής σου υγείας, οι εξετάσεις των άλλων που πολλές φορές σε αγχώνουν περισσό

Ένα λουλούδι και μια ευχή

Εικόνα
Έτσι, για τον κακό καιρό της εποχής, για τα καρεκλοπόδαρα που έπεσαν χθες και που ποτέ ευτυχώς δεν μας πετυχαίνουν, για τις στάλες τις βροχής που μας βομβάρδιζαν, αλλά και για τον σημερινό ήλιο που δειλά δειλά από το πρωί έκανε την εμφάνισή του, εγώ σήμερα θα μιλήσω για τα λουλούδια και τις ευχές. Θα μυρίσω άνοιξη στο καταχείμωνο, να προλάβω τις εξελίξεις, το επίδομα θέρμανσης και την οικονομική κρίση, την ευρωπαϊκή επιτήρηση και την προσωπική ελευθερία. Θα μυρίσω άνοιξη για να κατοχυρώσω όνειρα και επιδιώξεις, τώρα που ο ουρανός έχει ανοίξει και δέχεται αιτήσεις με ή χωρίς πρωτόκολλο.

Για όσους βιάζονται

Εικόνα
Πολλές φορές οι λαϊκές παροιμίες πάνε περίπατο όταν η επιστήμη σηκώνει τα χέρια και η φύση βρίσκει λύσεις μέσα από την ανακατανομή του τυχαίου και του σοφού. Γιατί μπορεί όποιος βιάζεται να σκοντάφτει, αλλά υπάρχουν κι αυτοί που μέσα από τη βιασύνη τους ανοίγουν δρόμους. Είναι ή δεν είναι τελικά «τρελές» οι μυγδαλιές που ανθίζουν στο καταχείμωνο; Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά εγώ πιστεύω πως ανθίζουν την κατάλληλη ώρα. Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατες μελέτες, αν η αμυγδαλιά άνθιζε αργότερα θα είχε τον κίνδυνο να εξαφανιστεί. Κι αυτό επειδή τα λουλούδια της είναι ατελή και δεν τα προτιμούν τα έντομα όταν έχουν άλλη δυνατότητα. Εφόσον όμως η αμυγδαλιά ανθίζει νωρίς, προλαβαίνει τα πρώτα έντομα που εμφανίζονται προσφέροντάς τους τροφή σε μια εποχή που τίποτε άλλο δεν είναι διαθέσιμο. Σε τελική ανάλυση αυτό που έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα. Ή μήπως όχι; Όπως και να’ χει χαίρεσαι να τις βλέπεις ανθισμένες μέσα στον χιονιά.

Παρέα με τον Αλέξανδρο

Εικόνα
Ο Αλέξανδρος κλείνει τα τέσσερα μα όταν ανοίγει τα χέρια του να σε αγκαλιάσει νομίζεις ότι η αγκαλιά του χωράει όλον τον κόσμο. Στα μάτια του καθρεφτίζεται η αθωότητα όλων των παιδιών αν και πολλές φορές είναι ικανός να σε πουλήσει και να σε αγοράσει σε μια στιγμή. Κάθε φορά που τον παίρνω από το χέρι νιώθω πως κρατώ στις παλάμες μου τις τύχες της υφηλίου. Μαζί κάνουμε σκέψεις και σχόλια για κάθε τι, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα. Στις πιο χαζές ερωτήσεις πάντα υπάρχει μια αίσθηση ειρωνείας και μια υπόγεια διεκδίκηση που δεν σου περνά από το ενήλικο μυαλό σου. Στις πιο προχωρημένες απορίες του αναζητείς κάθε φορά απάντηση. Στις προτάσεις του κυριαρχεί πάντα ο μέλλοντας και όχι ο ενεστώτας. Δεν είναι πολιτικός, αλλά ζει το σήμερα μέσα από τα «ΘΑ» του. Μοιράζει χαμόγελα ευτυχίας μέσα από την απλή του καθημερινότητα. Θέλει πολλά και συμβιβάζεται ακόμα και με τα λίγα. Αυτό όμως που με συγκινεί πιο πολύ είναι το χαμόγελό του. Ίσως γιατί είναι αγνό, μοιράζεται χωρίς δόσεις και σε μετα

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια

Εικόνα
Όταν οι οικονομικές συγκυρίες είναι αμείλικτες τότε την «πληρώνουν» όπως συνήθως τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια. Όπως θα έλεγε κι ένας καλός μου φίλος, «όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα» , μα φαίνεται πως πλέον θα τη χάσουμε κι αυτήν με τις αποφάσεις των κυβερνώντων. «Οι περιστάσεις απαιτούν από όλους να αποδείξουμε έμπρακτα υπευθυνότητα, ωριμότητα, σοβαρότητα. Όλα αυτά που κάποτε μπορεί να θεωρούνταν πολυτέλεια, σήμερα αποτελούν ζωτική αναγκαιότητα» , είπε ο πρωθυπουργός. Συμπέρασμα: Ζωτική αναγκαιότητα για την κυβέρνηση είναι η αύξηση των φόρων σε ποτά και τσιγάρα. Απαίτηση των καιρών η περικοπή των εξόδων, των περιττών εξόδων. Ξεχάστε ταξίδια, φαγητό, ένδυση, γάλα για το μωρό, πάνες και τα συναφή. Θα αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να καταφύγουμε στη μοναδική διέξοδο που θεωρούταν πολυτέλεια αλλά θα αποτελεί πλέον ζωτική αναγκαιότητα. Κι αυτή δεν είναι άλλη από τα ποτά και τα ξενύχτια έτσι ώστε να ισορροπήσουμε στο μονοπάτι της οικονομικής κρίσης του χρεοκοπημένου καπιταλιστικο

Ο τοίχος: ΧωΜΑΤερές

Εικόνα
Σύνθημα 111ον: ΧΩ ΜΑΤ ΕΡΕΣ Αποδεικνύεται τελικά πως μόνο μέσω της αστυνόμευσης και της καταστολής μπορούν να λειτουργήσουν οι σύγχρονοι Χ.Υ.Τ.Α. στην Κέρκυρα και πως σε καμιά περίπτωση δεν είναι υπερσύγχρονοι χώροι υγειονομικής ταφής, αλλά απλές χωματερές. Όχι μόνο αυτοί που υπολειτουργούν για να συντηρήσουν την καθημερινότητά μας και που αποτελούν εστία περιβαλλοντικής καταστροφής για το νησί και τους κατοίκους του, αλλά και αυτοί που ακόμα κατασκευάζονται και προβλέπεται να λειτουργήσουν. Αυτόφορες διαδικασίες, κλούβες των ΜΑΤ, συλλήψεις, εντάσεις, και μην ξεχνάμε, ένας νεκρός, αποτελούν παράπλευρες απώλειες ενός καλοσχεδιασμένου και εγκεκριμένου συστήματος ανακύκλωσης σκουπιδιών (και όχι μόνο) του νομού.

Το ανανεωμένο www.parginos.gr

Εικόνα
Ο Φεβρουάριος βρίσκει τον προσωπικό διαδικτυακό τόπο του συγγραφέα Νίκου Παργινού ( www . parginos . gr ) ανανεωμένο. Η επικείμενη έκδοση του νέου βιβλίου με τίτλο: «Με τον έρωτα περνάει ο καιρός με τον καιρό περνάει ο έρωτας» από τις εκδόσεις «Σύγχρονοι Ορίζοντες» προσέθεσε στο site ένα άλλο χρώμα. Οι χρήστες μπορούν να διαβάσουν μια σύντομη περίληψη του βιβλίου, μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματά του αλλά και να παίξουν με το «ερωτικό παιχνίδι» που ετοιμάζεται. Ο διαδικτυατός τόπος του συγγραφέα σε λίγους μήνες συμπληρώνει τέσσερα χρόνια ζωής. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα υπήρξε η επικοινωνιακή πύλη με την οποία οι αναγνώστες μετέφεραν τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις τους στον συγγραφέα. Μέσα από την καρδιά μου τους ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την ενεργητική παρουσία τους.

Τα όνειρα και τα σκουπίδια

Εικόνα
Tα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Δεν ξέρεις καλά καλά πως γίνονται και από πού κρατά η σκούφια τους. Δεν ξέρεις τη χρησιμότητά τους. Πολλές φορές αγνοείς τις προεκτάσεις της ύπαρξής τους, αλλά άμα επιμένουν για καιρό να σε σκοτίζουν… κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζεις και νιώθεις άβολα. Ναι, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ναι, τα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Προέρχονται από αγνές πρώτες ύλες, από καταναλωτικές επιθυμίες και μανιώδεις εξάρσεις και καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, όπως τα όνειρα ξεχνιούνται και σβήνουν με το πρώτο φως της μέρας. Αυτά που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι και τα όνειρα που επιμένουν, που επανέρχονται πάλι και πάλι, που θέλουν σώνει και καλά να μας αποδείξουν πως πρέπει να δώσουμε κάποια βάση στα κρυφά μηνύματά τους. Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά τα μπερδέψαμε τα πράγματα, ειδικά εμείς οι Κερκυραίοι. Αφήσαμε τα σκουπίδια να γίνουν ο καθημερινός μας εφιάλτης. Μετατρέψαμε τα όνειρα της νύχτας σε σκουπίδια της μέρας. Βρώμισαν τα όνειρά μας, ξημέρωσε για τα καλά, αλλά εμεί

Σαν σήμερα πριν... 3 χρόνια

Εικόνα
Σαν σήμερα πριν 3 χρόνια ένα βιβλίο έκανε δειλά - δειλά την εμφάνισή του στο εκδοτικό γίγνεσθαι. Μια λογοτεχνική απόπειρα που χρειάστηκαν 7 ολόκληρα χρόνια για να βρεθεί στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Με μάχες, με αγώνα, με πικρές στιγμές και απογοητεύσεις, με χαμόγελα και δάκρυα χαράς, η "Κρεμάλα" βρέθηκε εκεί που τις άξιζε, στις καρδιές των αναγνωστών, περνώντας με επιτυχία τις εκδοτικές συμπληγάδες του συστήματος. Πέρασαν 3 χρόνια από την μέρα που την κράτησα στα χέρια μου για πρώτη φορά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την στιγμή που την ξεφύλισσα. Ποτέ. Ποτέ δεν θα ξεχάσω και όσα ακολούθησαν την κυκλοφορία της. Τις παρουσισάσεις, τις συνεντεύξεις, τις αγκαλιές και τα φιλιά των φίλων και των γνωστών. Μα πάνω απ' όλα ποτέ μα ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτούς που πίστεψαν σε κείνη. Στους λίγους πιστούς θαυμαστές της, σ' αυτούς που με βοήθησαν να κάνω το όνειρο πραγματικότητα. Εκδοτική επέτειος η σημερινή. Στη σκιά και την προσμονή ενός άλλου βιβλίου που ήρθε κι εκείνου η στιγμή της δι