Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς... χειρότερα

Στην Ελλάδα τόσα και τόσα χρόνια έχουμε μάθει να ζούμε το παραμύθι της προόδου μέσα από τις αμέτρητες μεταρρυθμίσεις του ποδαριού που έχουμε βιώσει. Μεταρρυθμίσεις στην υγεία, την παιδεία, την απασχόληση. Παραμύθια γιαγιάδων με πολιτικές ποδιές σε φόντα γαλαζοπράσινα με την ίδια αρχή και το ίδιος τέλος. Κι εμείς να κοιμόμαστε κάπου στη μέση, να μας πνίγουν τα χασμουρητά και τα βλέφαρά μας να παραδίδονται στους ξύλινους πολιτικούς λόγους του τίποτα. Παραμύθια μαγισσών και πριγκιπικών νεωτερισμών, παραμύθια πολιτικών νάνων και γιγαντιαία βήματα προόδου που υποτίθεται πως καλυτέρεψαν τις παροχές του κράτους προς τον ίδιο τον πολίτη.
Θυμάμαι το παραμύθι της υγείας. Διαπιστώθηκε έλλειμμα παροχών, αφού τα κρατικά νοσοκομεία ήταν ανεπαρκή. Το κράτος βρήκε τη λύση. Δύσκολη η αναβάθμιση τους, και η λειτουργία τους σε πλαίσια ανεχτικά για μια κοινωνία που επιζητούσε κάτι περισσότερο από τα στοιβαγμένα ράντζα, τα ανεπαρκή κτίρια, το προσωπικό της μίζας και της έλλειψης. Η λύση βρέθηκε. Ένα παραμύθι ανοικτό στον ιδιωτικό τομέα με ελπίδες ελεύθερης αγοράς και σφιχτά νομικά πλαίσια. Θελήσαμε να αναβαθμίσουμε τα κρατικά Νοσοκομεία φτιάχνοντας ιδιωτικά. Δεν ξέρω αν κοιμηθήκατε κάπου στη μέση του παραμυθιού, αλλά αν ξυπνήσατε τώρα, ρίχτε μια πρόχειρη ματιά στα ίδια κρατικά Νοσοκομεία. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Αυτοί ζήσαν καλά, κι εμείς χειρότερα…
Θυμήθηκα το παραμύθι της τηλεόρασης και τους ασκούς του τηλεοπτικού Αιόλου που τροφοδότησαν την ενημέρωσή μας στα ιδιωτικοοικονομικά ριάλιτι και κουτσομπολιά των μεσημεριανών εκπομπών της ιδιωτικής προπαγάνδας. Πόσο καλυτέρεψε η ενημέρωσή μας μετά την επέλαση των καναλαναρχών του ιδιωτικού τομέα στους δέκτες της καθημερινότητάς μας; Πόσο τελικά αναβαθμίστηκε το τηλεοπτικό προϊόν της νάρκωσής μας;
Θυμήθηκα το παραμύθι της ιδιωτικής σχολικής εκπαίδευσης. Για να αναβαθμιστούν τα δημόσια σχολεία, μας παραμύθιασαν με εξαγγελίες δημιουργίας ιδιωτικών σχολικών συγκροτημάτων. Το πόσο αναβαθμίσαμε τα δημόσια σχολεία δεν χρειάζεται να το αναφέρουμε.
Και τώρα ζούμε το παραμύθι της αναβάθμισης της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ποιος είναι αλήθεια ευχαριστημένος από την κατάσταση που επικρατεί στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο; Οι φοιτητές; Οι μαθητές; Οι καθηγητές; Κανείς. Πως θα διορθώσει το κράτος στο νέο του μεταρρυθμιστικό παραμύθι του την κατάσταση; Με τον εύκολο τρόπο. Ρίξε ιδιώτες να δούμε άσπρη μέρα. Η εύκολη λύση που μπορεί να σώσει την κατάσταση. Σαν το ναρκωτικό αέριο που μας κοιμίζει και μας μεταφέρει στον έβδομο ουρανό της ελεύθερης αγοράς.
Το πρόβλημα με το Ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι ότι είναι Ελληνικό. Όπως τα νοσοκομεία, τα σχολεία, η τηλεόραση, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, όπως το ίδιο το κράτος. Ο χαρακτήρας του είναι το πρόβλημα. Τα ελληνικά χαρακτηριστικά του. Δεν σηκώνει διόρθωση. Όπως δεν σήκωναν διόρθωση όλες οι κρατικές παροχές που περιθωριοποιήθηκαν με πολιτικές μεταρρυθμίσεις τόσα και τόσα χρόνια. Γιατί τελικά ένα είναι το παραμύθι κι έχει άρθρα 16.
Άρθρο πρώτο. Το δημόσιο νοσεί.
Άρθρο δεύτερο. Η ασθένειά του είναι ανίατη.
Άρθρο τρίτο. Χρειάζεται αλλαγή του νομικού πλαισίου λειτουργίας.
Άρθρο τέταρτο. Η μεταρρύθμιση θα λάβει χώρα και δεν υπολογίζουμε το πολιτικό κόστος.
Άρθρο πέμπτο. Κάποιοι θα αντισταθούν, αλλά μασάει η κατσίκα ταραμά;
Άρθρο έκτο. Η λύση είναι απλή. Η κατάσταση μπορεί να διορθωθεί με την ενεργοποίηση των ιδιωτών.
Άρθρο έβδομο. Πραγματοποίηση διαλόγου για ευνόητους λόγους. Ο διάλογος κουράζει κι επέρχεται νύστα.
Άρθρο όγδοο. Η μεταρρύθμιση παίρνει σάρκα και οστά για όσους παραμένουν σε εγρήγορση, οι υπόλοιποι θα μάθουν αν κι εφόσον ξυπνήσουν.
Άρθρο ένατο. Οι ιδιώτες κάνουν του κεφαλιού τους και οι ευκατάστατοι πολίτες είναι ευχαριστημένοι.
Άρθρο δέκατο. Το δημόσιο παραμένει άρρωστο και η ασθένεια προχωρά.
Άρθρο ενδέκατο. Μόνο η Βουλή δεν έχει ιδιωτικοποιηθεί ακόμα ή μήπως όχι;
Άρθρο δωδέκατο. Εκλογές στα μέσα του ύπνου.
Άρθρο δέκατο τρίτο. Μεταρρυθμίσεις κι ελπίδες στα μέσα του τρίτου ονείρου.
Άρθρο δέκατο τέταρτο. Το δημόσιο συνεχίζει να νοσεί.
Άρθρο δέκατο πέμπτο. Να ιδιωτικοποιήσουμε το ίδιο το κράτος.
Άρθρο δέκατο έκτο. Κάπου εκεί μας πήρε όλους ο ύπνος και το κατήργησαν…

Σχόλια

  1. Παραμύθια θέλουν τα νυσταγμένα παιδιά για να νανουριστούν και να κοιμηθούν γλυκά.
    Κι εμείς, όσο υπνωτιζόμαστε από τα λόγια και τις υποσχέσεις, όλο θα χάφτουμε παραμύθια κι όλο στα χειρότερα θα είμαστε.

    Η αφύπνιση είναι έργο ζωής. Εν τέλει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...μα και το κράτος ιδιωτικοποιημένο είναι... Σε δυο οικογένειες ανήκει οι οποίες μάλιστα έχουν συμφωνήσει πως όταν θα το βαριέται η μία θα το αναλαμβάνει η άλλη... Έτσι δεν είναι?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σοφά τα λες νίκο... υπάρχει κάποιος άφθαρτος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος4:07 μ.μ.

    Ποιος αλήθεια να μη συμφωνεί με όσα λες Νίκο;
    Μα ποιος αλήθεια σηκώνεται από το βόλεμά του να σκουντήξει το διπλανό του..;

    Τσουχτερό κείμενο μα......απίστευτη η φατσούλα της φωτογραφίας! :ο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Γιώργος Κορωνάκης για τον "Κανόνα της ορθής γωνίας"

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"