Tα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Δεν ξέρεις καλά καλά πως γίνονται και από πού κρατά η σκούφια τους. Δεν ξέρεις τη χρησιμότητά τους. Πολλές φορές αγνοείς τις προεκτάσεις της ύπαρξής τους, αλλά άμα επιμένουν για καιρό να σε σκοτίζουν… κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζεις και νιώθεις άβολα. Ναι, τώρα που το καλοσκέφτομαι, ναι, τα σκουπίδια είναι όπως τα όνειρα. Προέρχονται από αγνές πρώτες ύλες, από καταναλωτικές επιθυμίες και μανιώδεις εξάρσεις και καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων, όπως τα όνειρα ξεχνιούνται και σβήνουν με το πρώτο φως της μέρας. Αυτά που δεν ξεχνάμε ποτέ είναι και τα όνειρα που επιμένουν, που επανέρχονται πάλι και πάλι, που θέλουν σώνει και καλά να μας αποδείξουν πως πρέπει να δώσουμε κάποια βάση στα κρυφά μηνύματά τους. Δεν ξέρω πως και γιατί, αλλά τα μπερδέψαμε τα πράγματα, ειδικά εμείς οι Κερκυραίοι. Αφήσαμε τα σκουπίδια να γίνουν ο καθημερινός μας εφιάλτης. Μετατρέψαμε τα όνειρα της νύχτας σε σκουπίδια της μέρας. Βρώμισαν τα όνειρά μας, ξημέρωσε για τα καλά, αλλά εμεί...
Σύνθημα 23ον: Η ΝΕΑ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
τρομακτικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μαμά Αμερική ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ...
Κι αν πείς εδώ... "μαμά, φοβάμαι", ποιός θα σ' ακούσει;
Λοιπόν θα σου πω εγώ κάτι για την μανούλα Αμερική…
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεδομένου ότι η μνήμη προσδιορίζει το "είναι" του καθενός(προσώπου ή έθνους) και δεδομένου ότι η μνήμη είναι η α-λήθεια (η μη λήθη δηλαδή ), οι Αμερικάνοι την έχουν βάψει.
Καλώς σε βρήκα, γύρισα γεμάτη ιώδιο στη μνήμη και αλμύρα στο σώμα…
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή