Παίξτε μπάλα...


Η πολιτική είναι σαν το ποδόσφαιρο. Μια μπάλα δημοσιότητας που τρέχει πάνω κάτω στο τερέν της ανυποψίαστης ζωής μας, ένας αγώνας καθημερινότητας με σφικτή άμυνα και πιεστική επίθεση.

Πλάγια και κόρνερ, φάλτσα και ευθύβολα σουτ, αποκρούσεις και δοκάρια. Ένας αγώνας ποδοσφαίρου με τις δικές του σκοπιμότητες, τα δικά του αποτελέσματα πρόκρισης, τις πιθανότητες και τα πολιτικά στοιχήματα των κομμάτων. Ένας αγώνας που διαρκεί τετραετίες, με ή χωρίς ηθελημένες καθυστερήσεις. Κτυπήματα κάτω από τη μέση, φάουλ και οφσάιντ. Ένας αγώνας ποδοσφαίρου είναι ίσως το καλύτερο μάθημα για έναν πολιτικό. Αντιδράσεις του πάγκου στις χαμένες ευκαιρίες που δεν χάνονται, ροχάλες στα κοντινά πλάνα των πρωταγωνιστών, Χριστοπαναγίες και επικλήσεις αγίων, χειροκροτήματα και ζητωκραυγές από το παθιασμένο πλήθος, αποδοκιμασίες και γιουχαΐσματα στα άτυχα αποτελέσματα.

Το ποδόσφαιρο είναι σαν την πολιτική, πάει και τέλειωσε.

Στόχος και των δυο είναι, αν μη τι άλλο, η επίτευξη ενός γκολ στο τέρμα του αντιπάλου. Επικίνδυνες φάσεις στα καρέ μιας καριέρας που ψάχνει για φανατικούς οπαδούς που δεν θα σακατέψουν το άθλημα με τις βιαιότητες και τις τιμωρίες των άδειων κερκίδων. Ο καλός πολιτικός, ο άνθρωπος που ξέρει να ασχολείται με τα κοινά, είναι ένας προπονητής σε ηλεκτρική καρέκλα. Κουμαντάρει συνεργάτες και υφισταμένους για το καλό του τόπου με μαεστρία και στρατηγική υπηρετώντας τα θέλω των οπαδών. Και ξέρει πως το αύριο είναι συνυφασμένο με το χθες και το σήμερα. Με τα δοκάρια και τα οφσάιντ του πρώτου ημιχρόνου. Με τις αλλαγές του δεύτερου μέρους και την αλλαγή στρατηγικής.

Στο δεύτερο ημίχρονο μιλάνε τα αποτελέσματα και οι τακτικές. Το ανακάτεμα της τράπουλας. Οι κινήσεις που εξυψώνουν τον προπονητή στα μάτια του κόσμου και τα αποτελέσματα που καταδικάζουν παίκτες, προπονητές και διοίκηση. Οι παράγοντες είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος. Αυτοί που δεν τους ενδιαφέρει το θέαμα, όπως οι κάφροι των εξέδρων που θέλουν μόνο να πανηγυρίζουν τα δικά τους γκολ και να καταδικάζουν των άλλων πετώντας καρέκλες. Είναι οι διαπλεκόμενοι της πολιτικής που επιζητούν μόνο το κέρδος και συντάσσονται με τους πολιτικούς για τη νίκη με τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα. Και τα μέσα είναι συνήθως η διαιτησία. Η τέταρτη εξουσία του τύπου, εκεί που τα σφυρίγματα δείχνουν έδρα και καταλογίζουν ανύπαρκτα πέναλτι και οφσάιντ.

Η πολιτική είναι σαν το ποδόσφαιρο. Και δυστυχώς είμαστε στο χείλος του υποβιβασμού.

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Κερκυραϊκό Βήμα" - Φεβρουάριος 2005)

Σχόλια

  1. Ανώνυμος5:36 μ.μ.

    Και η ζωη ειναι σαν το ποδοσφαιρο.Παιζουμε μπάλα,καπου τη χάνουμε,κάπου τη ξαναβρίσκουμε,κάπου μας την παίρνουνε,μας αδικούν,μας χτυπούν,μπορει να τα κάνουμε κι εμεις αυτά αλλά στα κρυφά -μη μας δει και κανα διαιτητης-μας τρέχουν,τους τρέχουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν έχεις άδικο regina. Ακριβώς έτσι. Μόνο που δεν έχει παράταση ετούτος ο αγώνας ζωής ή μάλλον έχει πολλές και διάφορες παρατάσεις, αλλά συνήθως δεν καταλαβαίνουμε πότε αρχίζουν και πότε τελειώνουν. Όσο για τα πέναλτι... η σπεσιαλιτέ τη ζωής μας. Για άλλους εύστοχα... για άλλους άστοχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν έχεις άδικο, αγαπητέ nuwanda. Ελπίζω να μου επιτρέπεις τον ενικό. Επικροτώ τον θαυμάσιο συνειρμό σου και επαυξάνω. Μάλιστα, για να μη σε αφήσω παραπονούμενο, υπόσχομαι να επανέλθω κάποια στιγμή στο μέλλον, διανθίζοντας την πρωταρχική σου ιδέα με χιούμορ και φαντασία. Όσο για την ΑΕΚ (αν και γαύρος)συμμερίζομαι τον καημό σου. Δεν έχουμε καταλάβει ακόμα κανένας στην Ελλάδα πως το μέγεθος του ηττημένου δίνει αξία στον νικητή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ ωραίο το ύφος του κειμένου και πολύ εύστοχος ο παραλληλισμός ποδοσφαίρου-πολιτικής, αν και δεν είμαι ειδήμων για να κρίνω.
    Ίσως θα 'πρεπε να ασχολούμαι περισσότερο με τα πολιτικά δρώμενα της χώρας, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ασχολούμαι και δεν καταβάλλω ιδιαίτερη προσπάθεια γι'αυτό. Σαφώς και αναγνωρίζω ότι υπάρχει μια ανάγκη διακυβέρνησης του τόπου. Όσον αφορά όμως τα πολιτικά παιχνίδια, τον 'άρτον τον επιούσιον' των ΜΜΕ που μοιράζεται απ' τα παράθυρα των κεντρικών δελτίων ειδήσεων - τα οποία έχω αφορίσει και δηλώνω πανευτυχής γι'αυτό - προσωπικά έχω δύο μόνο λέξεις να πω:

    Κόκκινη κάρτα.

    ΥΓ. Απλώς το παιχνίδι δε με συναρπάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η κόκκινη κάρτα είναι σωστή απόφαση, αγαπητή serenity. H σημερινή ασκούμενη πολιτική μοιάζει μ' έναν κάκιστο ποδοσφαιρικό αγώνα, ένα ανιαρό παιχνίδι κέντρου με κλασικές φιγούρες στα τηλεοπτικά παράθυρα που αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, με σκληρά μαρκαρίσματα και λίγες καλές φάσεις αποφασιστικής σημασίας για το καλό του τόπου. Η πολιτική, όπως και το ποδόσφαιρο, μπορεί να σε συναρπάσει, όχι όμως έτσι όπως μάθαμε να τα υπηρετούμε (και το ένα και το άλλο) τα τελευταία χρόνια. Το κακό όμως ξέρεις ποιό είναι; Πως θέλουμε δεν θέλουμε είμαστε στο τερέν τους και ή θα πρέπει να πρωταγωνιστήσουμε ή να αναμασήσουμε το πασατέμπο μας στις κερκίδες, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Ο Γιώργος Κορωνάκης για τον "Κανόνα της ορθής γωνίας"

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"