Μια πρωτιά... για τον Νίκο

Του Αριστείδη Τσιλιμπάρη

Είναι χαρά μου μεγάλη που βρίσκομαι απόψε εδώ μαζί με τρεις εκλεκτές κυρίες για να παρουσιάσουμε το πρώτο μυθιστόρημα ενός αγαπημένου μαθητή μου. Και πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι όταν έβλεπα και διάβαζα στις τοπικές εφημερίδες και πάντοτε με την φωτογραφία του στην κορυφή το άρθρο του, κι εγώ τον πείραζα στο δρόμο με το «γεια σου δημοσιογράφε», δεν φανταζόμουν ότι θα βρισκόμουν απόψε σ’ αυτή τη θέση. Και πρέπει να πω ακόμη ότι και για μένα είναι ετούτο που κάνω μια πρωτιά. Για τον Νίκο. Να μετάσχω στην παρουσίαση αυτού του βιβλίου.
Γράφει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του ο Νίκος:
«Τρία παιδιά γνωρίζουν τον κόσμο μέσα από την αποκαλυπτική ανακάλυψη των ίδιων τους των εαυτών πάνω στις μονοδιάστατες συστοιχίες ενός σχολικού παιχνιδιού. Ο έρωτας, η φιλία, η ζωή και ο θάνατος, ξετυλίγονται στις γραμμές που ορίζουν τη ζωή τους. Ένας πρωταγωνιστής βρίσκει απαντήσεις στα αινίγματα του σήμερα μέσα από τις δοκιμασίες του χθες. Ένας συγγραφέας δημιουργεί γεμίζοντας τα κενά μιας απεριόριστης συστάδας λέξεων λύνοντας το αίνιγμα του προσωπικού του αγώνα. Παιχνίδια κρεμάλας παίζαμε πολλά. Γιατί όχι κι ένα ακόμα. Θα το αντέξετε;»
Θα δοκιμάσουμε. Έτσι, Νίκο, άρχισα το διάβασμα του βιβλίου σου. Και να σου πω, έτσι και λόγω επαγγελματικής διαστροφής, είπα: «Αυτό το παιδί καλά γράφει, και η γλώσσα του ρέουσα, έχει μια συνέπεια, κι ένα πλουραλισμό στη χρήση λέξεων, σχημάτων, παροιμιών και καλή αξιοποίηση της παράδοσης του τόπου». Ακόμα επιθυμώ να υπογραμμίσω το χιούμορ που διατρέχει το μυθιστόρημα από αρχής μέχρι τέλους. Ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του μυθιστορήματος. Έτσι, καθώς διαβάζεις το μυθιστόρημα, δεν σε κουράζει, παρά την κάποια έκτασή του. Θα έλεγα δε, ότι από τα πρώτα παιγνιώδη κεφάλαια αρχίζοντας, από τη ζωή στο νηπιαγωγείο με τις σκανδαλιές του, στο δημοτικό με το οργανωμένο παιχνίδι στα διαλείμματα και τις αλάνες, μέχρι στο γυμνάσιο και τις παρέες και τα παιχνίδια, τα πράγματα και τα πρώτα σκιρτήματα της ήβης ζωντανεύουν σ’ όλους εμάς τα δικά μας ανέμελα παιδικά χρόνια.
Εκεί, όμως που εμένα τουλάχιστον με συνεπήρε, ήταν στην περιγραφή των χρόνων της εφηβείας, στο λύκειο, με τις αγωνίες με τις εξετάσεις τους, τους έρωτες και τα προβλήματα στις σχέσεις με τους γονείς και του συμφοιτητές, ιδιαίτερα δε, πολύ ζωντανά περιγράφονται η φοιτητική ζωή με τα προβλήματα και τη σοβαρή αντιμετώπιση της μελλοντικής πορείας μετά το Πανεπιστήμιο. Να υπογραμμίσω επίσης τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται σ’ αυτό το βιβλίο τα μεγάλα προβλήματα, όπως σ’ εκείνο το απόσπασμα που διάβασε η ηθοποιός Μαριέττα Σαββανή, που αναφερόταν ρητά στο πρόβλημα της ζωής και του θανάτου, και το περιγράφει και το αντιμετωπίζει με μια σπάνια σοβαρότητα ενός έμπειρου και ώριμου άνδρα. Τα ευρήματα που χρησιμοποιούνται επίσης από τον συγγραφέα, τόσο εκείνο του ντετέκτιβ Μουζούνη, όσο και το άλλο του ονείρου, για τους δυο πρωταγωνιστές, τον Πάκη και την Τασία, με εξέπληξαν και μου απέδειξαν με το πρώτο κιόλας μυθιστόρημα ότι είχα μπροστά μου, έναν ώριμο συγγραφέα.
Και τώρα κάτι προσωπικό. Θέλω, Νίκο, να σε ρωτήσω. Αν κάτω από το πρόσωπο του θείου Αρίστου κρύβεται κάποιο πρόσωπο γνωστό, θέλω να σε ευχαριστήσω. Που, ίσως, να με έβαλες μέσα στην πλοκή του βιβλίου σου. Μόνο που με προβλημάτισε η ηλικία του θείου, έτσι που το διάβασα. Το διάβαζα ορθά, το διάβαζα ανάποδα, δεν έβγαινε. Γράφεις ότι ήταν 97 ετών και ετοιμοθάνατος. Πάντως, κι αν δεν είναι έτσι, πάλι σε ευχαριστώ πολύ, γιατί μου έδωσες τη δυνατότητα να διαβάσω ένα ωραίο μυθιστόρημα. Να σου ευχηθώ να είσαι πάντα καλά, να γράφεις και να τα κάνεις εκατό.

(Από την παρουσίαση της "Κρεμάλας" στην Κέρκυρα στις 9 Απριλίου 2006)

Σχόλια

  1. Όμορφα λόγια από ανθρώπους που σε είδαν να μεγαλώνεις, από ανθρώπους που φρόντισαν να γίνεις αυτό που είσαι, από ανθρώπους θετικούς που σε καμαρώνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος9:33 μ.μ.

    Μπράβο Νίκο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο "Σκαλιστής" ταξιδεύει στην Αθήνα

Ο Γιώργος Κορωνάκης για τον "Κανόνα της ορθής γωνίας"

Η ποιήτρια Έφη Μαχιμάρη για "Το Σταυροδρόμι των Ηρώων"